Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Дуняшкӑна (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Пӗрехмай Григорий ҫинчен калаҫни Дуняшкӑна йӑлӑхтарсах ҫитерчӗ.

Дуняшке опостылели бесконечные разговоры о Григории.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унччен нихҫан та Ильинична табак тӗтӗмне юратни пулманччӗ, чӗлӗм туртакансене ялан кухньӑран хӳтерсе яратчӗ, анчах юлашки яхӑнта вӑл ку енӗпе те улшӑнчӗ: «Кайса чӗн-ха Прохора, — пӗрреччен ҫеҫ каламарӗ вӑл Дуняшкӑна, — хӑть килсе чикаркка та пулин туртса кайтӑр, атту кунта виле шӑрши те кӗрекен пулчӗ…

Никогда в жизни Ильинична не любила табачного дыма и всегда выгоняла курцов из кухни, но за последнее время она изменилась и в этом отношении; «Сходи покличь Прохора, — не раз говорила она Дуняшке, — нехай прийдет, выкурит цигарку, а то уже тут мертвежиной воняет.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Чарӑн, ухмах! — ятларӗ вӑл Дуняшкӑна.

— Замолчи, дура! — приказывала она Дуняшке.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Халӗ эп хутора каятӑп-ха, ыран ирех килетӗп — терӗ Дуняшкӑна Аксинья, вӑкӑрсене хирти стана хӑваласа пырсан.

Пригнав быков к стану, Аксинья сказала Дуняшке: — Схожу в хутор, а завтра рано прийду.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫын хуйхи-суйхине чун патне илнӗ Аксинья Дуняшкӑна карта урлах ыталаса питӗнчен чуптурӗ.

Движимая состраданием, Аксинья потянулась через плетень, обняла Дуняшку, крепко поцеловала ее в щеку.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевич Дуняшкӑна унта ячӗ.

Пантелей Прокофьевич послал Дуняшку разведать.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ирхине Дуняшкӑна ӑсатса ячӗҫ те, кӑнтӑрла тӗлӗнче Сальск тӑрӑхӗнчи калмӑк казакӗсенчен йӗркеленӗ карательсен отрячӗ Татарскине тӗпӗртеттерсе ҫитрӗ.

Утром проводили Дуняшку, а в полдень в Татарский въехал карательный отряд из сальских казаков-калмыков.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӗрле, кил-йышпа пӗрле канашласа илсе, ҫапла калаҫса татӑлчӗҫ: Ильиничнӑпа Пантелей Прокофьевичӑн ачасемпе пӗрле килтех юлмалла, пурлӑха пӑхмалла, ҫапнӑ тырра ҫӗр айне чавса чикмелле; Дуняшкӑна, арчасем тиеттерсе, икӗ ватӑ вӑкӑрпа Чир хӗрринчи Латышев хуторӗнче пурӑнакан хурӑнташӗсем патне ӑсатмалла.

Ночью на семейном совете решили: Ильиничне и Пантелею Прокофьевичу с детишками оставаться дома до последнего, оберегать имущество, обмолоченный хлеб зарыть, а Дуняшку на паре старых быков отправить с сундуками к родне, на Чир, в хутор Латышев.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хутор ҫыннисем нумайӑшӗ чакма хатӗрленнине пӗлнӗ Ильинична Дуняшкӑна та вӗсемпе пӗрле кайма сӗнчӗ.

Ильинична, знавшая о том, что большинство хуторян собираются отступать, предложила Дуняшке уехать.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл Ильиничнӑпа Дуняшкӑна ним маршӑнах час-час кӑшкӑрса пӑрахакан, фронт хӑйсем патнелле талпӑнни ҫинчен пӗлсен, пушшех те хытӑ тарӑхакан пулчӗ.

Еще чаще начал он покрикивать на Ильиничну и Дуняшку, еще раздражительнее стал, узнав о приближении фронта.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Калинкке умӗнче йӗнер ҫинчен сиксе анчӗ, пӳртрен ӗсӗклесе чупса тухнӑ Дуняшкӑна утнӑ ҫӗртех ыталарӗ те питне-куҫне пӗркелентерсе каларӗ:

У калитки он спешился, на ходу обнял выбежавшую из дома всхлипывающую Дуняшку, нахмурясь, попросил:

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, чӗрне вӗҫҫӗн утса, Натальйӑна пысӑк курницӑна ҫавӑтса кӗчӗ; Дуняшкӑна вӑратса тепӗр пӳлӗме ячӗ, Дарьйӑна чӗнсе илчӗ, лампа ҫутрӗ.

Ступая на цыпочках, она провела Наталью в большую горницу; разбудила и выслала Дуняшку, позвала Дарью, зажгла лампу.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильинична, Дуняшкӑна тӗлӗнтерсе, хурлӑхлӑн макӑрса ячӗ, сак ҫине кайса ларчӗ.

Ильинична, к удивлению Дуняшки, беспомощно заплакала, села на лавку.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл ӑна хӑй медаль мӗнле илни ҫинчен каласа пачӗ, генерал мӗнле калаҫнине тата хӑй ҫине акӑлчан офицерӗ темле катемпи майлӑрах пӑхса тӑнине шӳтлӗн хуҫкаланса туса кӑтартрӗ, унтан Натальйӑна, унпа темскер каварлашнӑ пек, чеен куҫ хӗсрӗ те кӗҫех анӑ хӑйне те, Дарйӑна, георги медалӗпе наградӑланӑскерне, офицер арӑмӗ пулнине кура офицер чинне парасси тата ватӑ казаксенчен пуҫтарнӑ сотня командирӗ тӑвасси ҫинчен Дуняшкӑна ним суйман пек ӗнентерме тытӑнчӗ.

Рассказала ей, как получала медаль, и шутливо представила, как торжественно говорил генерал и каким чучелом стоял и смотрел на нее англичанин, а потом, лукаво, заговорщицки подмигнув Наталье, с серьезным лицом стала уверять Дуняшку, что скоро ей, Дарье, как вдове офицера, награжденной георгиевской медалью, тоже дадут офицерский чин и назначат ее командовать сотней старых казаков.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшкӑна хушмарӗ, мӗншӗн тесен — ют казаксемпе пӗрле инҫе ҫула каясси хӗр ӗҫӗ мар; Натальйӑн ав — ачисем пӗчӗк; старикӗн хӑйӗн турттарса ҫӳремелле мар-ҫке-ха ҫав ылханлӑ патронсене?

Дуняшку нельзя было послать, потому что не девичье дело ехать с чужими казаками в дальнюю дорогу; у Натальи — малые дети; не самому же старику было везти эти проклятые патроны?

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӗлетре ҫывӑракан Дуняшкӑна кайса вӑратрӗҫ.

Разбудили спавшую в амбаре Дуняшку.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дарья вара, Натальйӑпа Дуняшкӑна чӑтма ҫук кӗвӗҫтерсе, унччен нихҫан курман кӗпе-йӗмпе вӗҫкӗнленсе ҫӳрерӗ.

И Дарья, на великую зависть Наталье и Дуняшке, защеголяла в невиданном досель белье.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каҫ пулса ҫитес умӗн вӑл вите умне хывӑх тӑкса хӑварнӑшӑн тата шыв валашки ҫумне шӑннӑ пӑра катса тасатманшӑн Дуняшкӑна хирсе илме те, Степан Астаховсен сысна аҫи шӑтарнӑ ҫатан картана питӗрме те ӗлкӗрчӗ.

Он уже успел за короткий предвечерний час и Дуняшку выругать за то, что мякину просыпала у катуха и не выдолбила льда из корыта, и лаз заделать, пробитый в плетне боровом Степана Астахова.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дуняшкӑна хирӗҫ чарӑнса тӑрса, хаяррӑн ҫухӑрса ячӗ:

Остановившись против Дуняшки, оранул:

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ильинична, упӑшки шӑпӑрт чӗнмесӗр куҫӗпе кӑтартнине итлесе, кухньӑра йӳрӗккӗн уткаласа ҫӳрерӗ, Натальйӑпа Дуняшкӑна хыпалантарчӗ, хӑй сӗтел хатӗрлерӗ.

Ильинична, следуя молчаливым указаниям мужниных глаз, проворно ходила по кухне, торопила Наталью и Дуняшку, сама собирала на стол.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed