Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Гинка (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Гинка тавӑрса калас вырӑнне ахӑлтатса кулса ячӗ.

Вместо ответа тетка Гинка расхохоталась.

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эпир те тӳрӗ пӑлхарсем… — терӗ те Гинка, ахӑлтатса кулса ячӗ.

Ведь мы честные болгары, — ответила тетка Гинка и громко рассмеялась.

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тухса ҫӳрени пит аван-ха вӑл, — терӗ Гинка, алӑкранах кулкаласа тухнӑ май.

хорошо сделал,что вышел погулять! — отозвалась с порога тетка Гинка, веселая, улыбающаяся, в синем переднике.

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Гина, пӗр курка кофе вӗрет-ха ман валли! — кӑшкӑрчӗ вӑл, Гинка ӑҫта иккенне пӗлесшӗн пӑхкаласа.

— Гина, свари мне чашку кофе! — крикнул он, хотя Гинки не было видно.

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Гинка Генки йӑлт пӗтсе кайнӑ, лӑпчӑнса-хутланса кӗнӗ, темле аптрасах ӳкнӗ пек курӑнать, йӗрекен кӑкӑр ачине алла илнӗ те, ача пӑхакан пек ӑна сиктерсе, картишӗ тӑрӑх уткаласа ҫӳрет.

Генко Гинкин, совсем отощавший, съежившийся и какой-то растерянный, бродил по двору с плачущим грудным ребенком на руках, убаюкивая и укачивая его, как нянька.

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Каялла таврӑннӑ чух малтанхинчен самай ярӑнарах утрӗ вӑл, анчах хӑй кӳршӗ Гинка Генки ҫурчӗ умӗн иртсе пынӑ май ӑна темле йывӑр пуснӑ пек пулчӗ, алли-ури чӗтреве ӳкрӗ.

На обратном пути он ступал уже более уверенно, по, проходя мимо дома Генко Гинкина, своего зятя, почувствовал слабость и дрожь в ногах.

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Кирияк, вӑтанма пӗл! — кӑшкӑрчӗ Гинка та; унпа юнашарах куҫҫульпе ҫӑвӑнса пӗтнӗ Рада тӑрать.

— Кириак, постыдись! — сердито крикнула тетка Гинка, рядом с которой вся в слезах сидела Рада.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Чӑн та сывах-и вара вӑл, Гинка?

— Да неужто она жива, Гинка?

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Гинка хӑй те куҫҫульпе ҫӑвӑнать, ҫапах та кӳршисене мӗн чухлӗ те пулин лӑплантарасшӑн пулчӗ:

Тетка Гинка и та проливала слезы, но все-таки решила, что надо успокоить соседей:

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Гинка ҫав хушӑра кӑшкӑрса та ячӗ:

Тетка Ринка крикнула:

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Гинка пуринчен хытӑрах ахӑлтатрӗ: — Енчен сцена ҫине хам тухас пулсан-и! — тесе кӑшкӑрчӗ вӑл.

Громче всех смеялась тетка Гинка, крича: — Вот бы мне на сцену!

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Гинка каллех чӑтса тӑраймарӗ: — Йӗр ӗнтӗ, йӗрсе кӑтарт! йӗме те пӗлместӗн-и вара? — тесе кӑшкӑрчӗ вӑл.

Тетка Гинка опять закричала: — Да ну, плачь же, плачь! Или плакать не умеешь?

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Граф хӑй сӑмахне пуҫларӗ ҫеҫ, Гинка ун сӑмахне хӑй вырӑнӗнченех суфлер пек каласа тӑчӗ.

Граф начал говорить, а тетка Гинка, сидя за своей партой, суфлировала ему.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗрарӑмсенчен пуринчен ытла Гинка шавларӗ, пьесӑна вӑл пӑхмасӑр пӗлет, хӑйпе юнашар ларакансене вара пӗрремӗш курӑнура граф мӗн-мӗн калассине сӑмах вӗҫҫӗн сӑмах тенӗ пек каласа тӑрать.

Из дам больше всех шумела тетка Гинка; она знала пьесу наизусть и рассказывала соседям, какие будут первые слова графа.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Гинка сасси вара пӗтӗм залра янраса кайрӗ:

Тетка Гинка кричала так, что ее было слышно во всем зале:

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Смион хаджи пирки калас пулсан, вӑл тухтӑр таврӑннӑшӑн чунтанах хӗпӗртерӗ, анчах ҫурт хуҫи умӗнче хӑй кӑмӑлне пӗлтересшӗн пулмарӗ, Юрданӑн хӗрӗ Гинка ҫеҫ хӑй калас сӑмахне каласа хучӗ-хучех.

К чести Хаджи Смиона нужно отметить, что и он искренне обрадовался возвращению доктора, но не посмел выразить это в присутствии хозяина дома, как это сделала своевольная дочь Юрдана, тетка Гинка.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— …Ҫамрӑк ҫын! — тесе мӑкӑртатрӗ Гинка та.

Такой молодой! — с чувством проговорила тетка Гинка.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Дамянчо хӑй историне каласа пӗтерме те ӗлкӗрейменччӗ-ха, Гинка ҫав хушӑра Лалка ӑҫта тесе пӑхкала пуҫларӗ.

Пока Дамянчо рассказывал свою историю, тетка Гинка оглядывалась по сторонам, ища глазами Лалку.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ун пек сӑмаха шӳтлесе те калама юрамасть, Гинка.

— Так и в шутку нельзя говорить, Гина.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Гинка Генки, пӗрмаях «Право» хаҫат вуласа тӑраканскер, политикӑлла ӗҫсене пӗлсех тӑрать те, сӑмах калас тесе ҫӑварне уҫнӑччӗ кӑна, Гинка ӑна шӑтарас пек пӑхса илчӗ те уншӑн хӑй каласа хучӗ:

Генко Гинкин, который регулярно читал газету «Право» и был в курсе политических событий, раскрыл было рот, чтобы ответить, но тетка Гинка пронзила его взглядом и ответила сама:

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed