Corpus of the Chuvash language

Ӗҫ марччӗ ӗнтӗ ку, ахаль те ҫурӑм сӑрӑлтататчӗ манӑн, ытла ывӑнса ҫитнӗччӗ, анчах кӗтмен ҫӗртенех хӑпарса пӑхма килӗшрӗм.

Это было глупо: у меня ныла спина, и вообще я очень устала, но я так же неожиданно согласилась.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сасартӑк ҫак самантра такам, пӗчӗкскер, теттӗмрен сиксе тухрӗ, ҫутӑ ӳкнӗ салтак ҫине ывтӑнчӗ, ӑна кӗтмен ҫӗртен, икӗ аллипе ҫӑлса илчӗ, лешӗ мана лаштӑрах ячӗ.

И вдруг кто-то маленький разъяренно выскочил из темноты, кинулся в освещенное пространство к солдату и с разбегу обеими руками уперся в солдата так, что тот выпустил меня.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗр ирхине Игорь, урамран таврӑнса, пирӗн хамӑрӑн пӗчӗк кантӑка кивӗ хаҫатпа асӑрхавлӑн карчӗ (Ариша аппан шалӗ тек ҫук ӗнтӗ, ӑна обер-лейтенант деньщикӗ кашне вырӑнне ҫыхса ҫӳрет), мана, тем калас пек, хӑй патне кӑчӑк туртса илчӗ, унтан, кӗтмен ҫӗртен, арки айӗнчен ҫырнӑ хут кӑларчӗ.

Утром Игорь, придя с улицы, прикрыл наше маленькое окошко старой газетой (шаль тети Ариши уже носил вместо кашне денщик обер-лейтенанта), таинственно отозвал меня в сторонку и вдруг вынул из-под полы бумажку.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Эсӗ ман ҫинчен хӑҫан та пулин аса илкеленӗ-и, Сима? — кӗтмен ҫӗртен ыйтрӗ Ромка.

— Ты обо мне хоть когда-нибудь вспомнила, Сима? — спросил неожиданно Ромка.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Апла пулсан, кӗтмен, чӗнмен хӑна пултӑм-ҫке…

— Что ж, значит, я гость нежданный, незваный…

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫапах та, пирӗн поезд каҫа хирӗҫ пӗр пӗчӗк станцине сасартӑк чарӑнни маншӑн кӗтмен ҫӗртен пек пулчӗ.

Но все-таки для меня было неожиданностью, когда под вечер поезд вдруг остановился на какой-то небольшой станции.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

«Тух, чӗкеҫӗм, тух, чӗкеҫ, эсӗ вунулттӑра ҫеҫ. Килӗшӳлли-юрӑхли кунта саншӑн Амед ҫеҫ!» — кӗтмен ҫӗртен такмакласа хучӗ вӑл, ман енне куҫне хӗскелесе.

«Эх, ягодка ты, ягодка, тебе не двадцать два годка, тебе всего шестнадцать лет… тебе под стать один Амед!» — неожиданно пропел он, подмигивая мне.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Курбан юрласа ячӗ, ҫӳлӗ те пыр тӗлӗнчен килекен сасси ун, кӗтмен ҫӗртен тенӗ пек, хӑватлӑ пулчӗ.

И высоким курлыкающим голосом, который неожиданно оказался в запасе у этого крупного человека, он запел туркменскую песню.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ытла та кӗтмен ҫӗртен тата тӗлӗнмелле майпа пулса тӑчӗ-ҫке!

Как все странно и неожиданно получилось.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кӗтмен ҫӗртен, вӗри пӑс ҫаптарса, тӑкӑс сывлӑш хумӗпе мана таптарса хӑварса, эшелон иртсе кайрӗ, — эпӗ тин тӑна кӗтӗм.

Я очнулась, когда, обдав меня горячим паром, оттолкнув плотным воздухом, прогрохотал мимо эшелон.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эсир вожатӑй-ҫке! — терӗ вӑл, кӗтмен ҫӗртен хистесе.

Вы же вожатая! — сказал он с неожиданной требовательностью.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пухура Саня савӑнӑҫлӑн та лӑпкӑн каласа парать, хӑвӑрт калама пуҫласанах кӗтмен ҫӗртен чарӑнкаласа илет, эп пӗлетӗп-ха ӗнтӗ вӑл мӗншӗн ҫапла чарӑнкаланине.

Саня рассказывает связно, спокойно, но я-то знаю, что скрывается за этими внезапными паузами, которыми он останавливает себя, когда начинает говорить слишком быстро.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Лешӗ, кӗтмен ҫӗртен, урам кӗтессинчен сиксе тухнӑ.

Она неожиданно выскочила из-за угла.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Шалавар ҫунать, эй, халдей! — кӑшкӑрчӗ Жмырев, унтан кӗтмен ҫӗртен пӗчӗк Игоре ярса тытрӗ те, тӳрех шывлӑ каткана печӗ.

— Штаны горят, ты, халдей! — закричал Жмырев и, подхватив маленького Игоря, с размаху посадил его задом в чан с водой.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Унпа ҫыхланиччен ҫыхланманни, — кӗтмен ҫӗртен килӗшрӗ манпа Игорь.

— Лучше с ним не связываться, — согласился со мной, немало меня этим изумив, Игорь.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пушкин палӑкӗ хыҫӗнче, бульварта, йывӑҫ ешӗллӗхӗ витӗр темӗнле кӳпшек кӳлепе, кӗмӗл тӗслӗскер курӑнать, — чӑтлӑха кӗтмен ҫӗртен темӗн пысӑкӑш пулӑ килсе ҫакланнӑ тейӗн.

За памятником Пушкину на Тверском бульваре сквозь зелень деревьев виднелось круглое серебристое туловище, словно туда, в заросли, заплыл какой-то огромный кит.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпир, кӗтмен ҫӗртен сиксе тухнӑ инкекпе ӑнтан кайнӑскерсем, тин кӑна астуса илтӗмӗр: старик пире утрав ҫинчен ҫыран хӗррине каҫарма пултарнӑ-ҫке, е, калӑпӑр, эпир Робинзонсем пулса тӑни ҫинчен станцие пӗлтерме те йывӑрах мар уншӑн.

Мы были так смущены всем происшедшим, что только тут спохватились: ведь старик мог доставить нас на берег с острова или, по крайней мере, сообщить на станцию о том, что мы оказались робинзонами.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫук, чӑнах, ку мыскара пирӗн кӗтмен ҫӗртен интереслӑ пула пуҫларӗ.

Нет, честное слово, это было даже интересно!

4 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тепле мана Саня каласаччӗ: пурнӑҫра пурте лайӑх пырать те — сасартӑк кӗтмен ҫӗртен ҫаврӑнмалла пулать, кунта вара «пичкесемпе» «иммельмансем» пуҫланаҫҫӗ имӗш.

Саня как-то говорил, что всю жизнь всегда бывало так: всё хорошо — и вдруг крутой поворот, и начинаются «бочки» и «иммельманы».

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр кӗтмен хӑрушӑ шухӑшсем пуҫӑма ҫавӑра пуҫларӗҫ, хӑш чухне йӑпӑрт урама тухсан та ҫинчех каялла кӗме васкаттӑм.

Неожиданные страшные мысли приходили мне в голову, и случалось, что, едва выйдя на улицу, я спешила вернуться домой.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951