Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Килте the word is in our database.
Килте (тĕпĕ: килте) more information about the word form can be found here.
Ҫакӑ веҫех тӑван килте пулса иртнӗ пек туйӑнать.

Все это происходит как будто дома.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Пӗлтерӗр, килте чирлӗ ҫын врача кӗтсе выртать… — аптраса ӳксе каларӗ Чжан Пэй-цзюнь.

Скажите, что я вызвал врача к больному, — растерянно проговорил Пэй-цзюнь.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

— Мӗн тӑвас манӑн килте?

— Чего мне дома делать?

XXXVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хуҫисем килте пулман ӗнтӗ.

Хозяев уже не было.

XXXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хушӑран, уяв кунӗ е канмалли кун, Оленин кунӗпех килте ирттерчӗ.

Иногда в праздник или в день отдыха он целый день проводит дома.

XXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Килте, кӗрех! — кӑшкӑрчӗ старик.

Дома, заходи! — закричал старик.

XVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Мӗн килте ларас-ха!

Что дома-то сидеть!

XV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Гурка ҫапла каласа кӑтартрӗ: пытӑм, тет, ун патне, упӑшки килте ҫук, тет.

— Как сказывал Гурка-то: пришел, говорит, он к ней, а мужа нет.

VII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Сан пек пӗрмаях ҫӳрет, пӗрре те килте лармасть; пӗркун пӗрне персе вӗлерчӗ.

— Все, как ты, ходит, дома не посидит; намедни убил одного.

VI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Чи ваттисем те вӗт-шакӑрсемпе сывмаррисем ҫеҫ килте юлаҫҫӗ.

Только совсем старые, малые и больные остаются дома.

IV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Обшество ӗҫӗсенчен пӑрса хӑварни тата арҫынсем тумалли йывӑр ӗҫе хӑнӑхни ӑна килте тата та ытла вӑйлӑрах, сумлӑрах пулма май парать.

Удаление ее от общественной жизни и привычка к мужской тяжелой работе дают ей тем больший вес и силу в домашнем быту.

IV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Офицерсен обществинчен вӑл пӑрӑнма пуҫларӗ, апата нумай чухне килте ҫирӗ, пухури ташӑ каҫӗсене пачах ҫӳреми пулчӗ, ӗҫме те пӑрахрӗ.

Он стал уединяться от общества офицеров, обедал большею частью дома, совсем не ходил на танцевальные вечера в собрание и перестал пить.

XVII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Тата кам кӑна ыйтмасть пулӗ-и те — эпӗ килте ҫук.

И кто бы ни спрашивал — меня нет дома.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Эсир, шанатӑп, унран та, манран та, авансӑр пуҫне, урӑх нимӗскер те курманнине, сире пирӗн килте, ҫывӑх ҫын, хамӑр ҫын тесе, тӑван пекех йышӑннине хирӗҫлеместӗр пулӗ, тетӗп.

Ведь вы, надеюсь, не будете отрицать того, что вы от нее и от меня не видели ничего, кроме хорошего, и что вы были в нашем доме приняты, как близкий, свой человек, почти как родной.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫакна йӑлтах хамӑр килте, садра, тума та пулатчӗ вӗт, — пирӗн сачӗ мӗнле хӳхӗмне эсир пӗлетӗр — паркаскер, лӑстӑскер.

Ведь все это можно было устроить у нас дома, в саду, — вы знаете, какой у нас прекрасный сад — старый, тенистый.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Килте мӗн туса пурӑннӑ эсӗ?

— Ты что дома делал?

XI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Лешӗ вӑл килте пӑшал пулнӑ, службӑра вара ӑна пит ансаттӑн калаҫҫӗ: ҫуран ҫарӑн Бердан тытӑмлӗ пӗчӗк калибрлӑ хӑвӑрт перекен, иккӗмӗш номерлӗ, шуҫкалакан питӗркӗҫлӗ винтовка.

То дома было ружо, а на службе зовется просто: малокалиберная скорострельная пехотная винтовка системы Бердана, номер второй, со скользящим затвором.

XI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Тупа тӑватӑп, сирӗн ҫырӑвӑр пынӑ чухне эпӗ килте пулман.

— Но меня ваше письмо не застало дома, клянусь вам.

IX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Кулӑшла та вырӑнсӑр пек туйӑнать ӑна вӗсен тӗрлӗ эгреткӑсем, шарфсем, тем пысӑкӑш суя чулсем, тӗксемпе нумай йышлӑ хӑюсем патне пӗтӗмӗшле туртӑнӑвӗ: ҫакӑнта-ҫке-ха курӑнса, палӑрса тӑрать те ӗнтӗ килте хӑртакаланӑ ним килӗшӳсӗр ҫӗтӗк-ҫурӑк пуянлӑхӗн ытлӑх-ҫитлӗхӗ.

Ему смешным и претенциозным казалось их общее пристрастие к разным эгреткам, шарфикам, огромным поддельным камням, к перьям и обилию лент: в этом сказывалась какая-то тряпичная, безвкусная, домашнего изделия роскошь.

VIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Тӑхта: чи малтан тытӑнмалла… ареста пула килте ларатӑп… урам тӑрӑх ҫынсем ҫӳреҫҫӗ… ача чухне анне кӑкара-кӑкара хуратчӗ…

Постой: надо вернуться назад… сижу под арестом… по улице ходят люди… в детстве мама привязывала…

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed