Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑппӑн the word is in our database.
шӑппӑн (тĕпĕ: шӑппӑн) more information about the word form can be found here.
— Сирӗн хваттерти мӑн саслӑ арҫын сан аҫу пулмарӗ-и вара? — шӑппӑн ыйтрӗ Женя.

— Тот грубый человек в твоей квартире это не твой отец? — тихо спросила Женя.

Улттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Ман пӗр ҫынпа тӗл пулмалла, — терӗ шӑппӑн Маргарита.

— Мне надо кое с кем встретиться, — тихо сказала Маргарита.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Двигатель шӑппӑн ӗҫлесе кайрӗ.

Тихо заработал двигатель.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Кӗрнеклӗ каччӑ куҫне хӗссе илчӗ те шӑппӑн ҫапла каласа хучӗ:

Здоровяк прищурил глаза и тихо сказал:

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Лар шӑппӑн.

Не надо дергаться.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Ман пата Маргарита шӑнкӑравларӗ, — терӗ вӑл шӑппӑн.

— Мне звонила Маргарита, — чуть ли не прошептала она.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Женя, — шӑппӑн илтӗнчӗ тахӑшӗн сасси.

— Женя! — раздался в трубке далекий и приглушенный голос.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Шӑппӑн Маргарита ҫурчӗ тӗлне ҫитсе тӑчӗҫ.

Так они и дошли до дома, где жила Маргарита.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Женя кроссовкине тӑхӑнса ячӗ те хӑйне шӑппӑн сӑнакан амӑшне ним каламасӑрах алӑка уҫрӗ.

Женя натянула кроссовки и под молчаливым взглядом матери, вышла из квартиры.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Маргарита сан кӑмӑлна каять-и? — шӑппӑн ыйтрӗ унран Женя.

— Тебе нравится Маргарита? — шепотом спросила Женя.

Иккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Нимех те мар, — шӑппӑн хуравларӗ Федор.

— Да так, ничего, — тихим голосом ответил Федор.

Иккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Мӗн тӑвӑпӑр? — шӑппӑн ыйтрӗ Федор.

— Что будем делать? — прошептал Федор.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Катя каллех ҫывӑрса кайрӗ, эпӗ шӑппӑн ҫеҫ тумлантӑм та кухньӑна пытӑм, вӑл унта чей ӗҫетчӗ, ҫаруранччӗ хӑй, таса кӗпе вӗҫҫӗнччӗ, ҫӑвӑннӑ хыҫҫӑн ҫӳҫӗпе мӑйӑхӗ те йӗпеччӗ-ха.

Катя снова уснула, а я тихонько оделся и пошёл в кухню, где он сидел и пил чай, босой, в чистой рубахе, с ещё мокрыми после мытья головой и усами.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑй шӑппӑн кулса ячӗ.

И тихонько хихикнула.

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Тинӗсӗ пур, кимми ҫук, — терӗ шӑппӑн Мот, астумасӑр пек, аллине Петя хулпуҫҫийӗ ҫине хурса.

— Море есть, а шаланды нету, — шепнула Мотя, как бы нечаянно положив руку на Петино плечо.

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Мӗнле тарать-ха вӑл? — шӑппӑн ыйтрӗ Петя.

— Как же он убежит? — прошептал Петя.

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унтан вӑл ӑнсӑртран пек Мотя патне пычӗ те, ҫав хӗртен ыйтса пӗлмелле пулнинчен вӑтанса, шӑппӑн ҫапла каларӗ:

Затем он, как бы невзначай, подошел к Моте, унизительно краснея от того, что приходится обращаться с вопросом к девчонке, он быстро шепнул:

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Старик, тахҫанхине астуса илнӗ пек пулчӗ те, шӑппӑн йӑл кулса каларӗ:

Тень воспоминания, далекого, как облако, прошла по лицу старика, он ясно проговорил тихо:

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Мӗне пӗлтерет ку? — ыйтрӗ вӑл ҫав тери шӑппӑн.

— Что это значит? — спросил он настолько тихим голосом.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Пытарӑп, — шӑппӑн каларӗ Петя.

— Сховаю, — шепотом ответил Петя.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed