Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑлха the word is in our database.
хӑлха (тĕпĕ: хӑлха) more information about the word form can be found here.
Такам мана хыҫалтан кап ярса тытрӗ, унтан хӑлха патӗнчех: «Пароль?» тесе кӑшкӑрчӗ.

Кто-то схватил меня сзади и гаркнул над ухом: — Пароль?

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Унтан вӑл манӑн хӑлха ҫывӑхӗнче хуллен пӑшӑлтатса каланине илтрӗм:

Близко, возле своего уха, я услышал его сдавленный шопот:

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Анне унта-кунта, комендатурӑна чупса ҫитрӗ, хӑйӗн хӑлха ҫаккине такама сӗннӗ, анчах пӗл-ха эсӗ фрицран!

Мама туда, мама сюда, в комендатуру побежала, серьги свои кому-то сунула, но разве чего у него, у фрица, узнаешь!

Пӗр тӑван Волковсем // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 116–126 с.

— Виктортан ун валли нимӗн те илсе килмерӗн пуль? — ыйтрӗ атте манӑн хӑлха патне пӗшкӗнсе.

Отец наклонился к моему уху: — От Виктора-то ничего ей не привез?

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Тинӗс ҫилӗ унӑн ҫемҫе те вӑрӑм ҫӳҫне каялла ҫӗкле-ҫӗкле ярать, ҫутӑ хӗрлӗ хӑлха ҫунаттисен вӗҫӗнче, кӑпшанкӑ пек вӑрӑм ылтӑн хӗлӗх пӗрчисем явса илнӗ симӗс мерчен чулсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.

Приморский ветерок откидывал от ушей ее мягкие длинные волосы, на аленьких мочках сидели зеленые камни, как козявки с длинными золотыми усиками.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Унӑн хӗрелсе кайнӑ пит-куҫӗ ункӑн-ункӑн чӑпӑрланса пыма пуҫларӗ, ватӑлӑхпа хутаҫланса усӑнса аннӑ питҫӑмартисем саралса кайрӗҫ, хӑлха таврашӗнчи тарӑн хутламсем палӑрса тухрӗҫ.

Пожелтели стариковски опущенные щеки, резче выступили глубокие складки у рта и ушей.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Хӑлха валли?

В ухо?

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Хӑлха ҫакки?

— Серьгу?

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Тимсӗлсе итлекен хӑлха пӑталлӑ атӑ тӗпӗсен айӗнче вӗтӗ чулсем епле чӑкӑртатнине илтет.

Напряжённое ухо слышало, как скрипит галька под сухой гвоздастой подошвой.

Пӗр ывӑҫ ҫӗр // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 28–38 с.

Акӑ ӗнтӗ тинех ман тепӗр хӑлха та пӗҫерсе кайрӗ.

Вот когда загорелось и мое второе ухо.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Атте пӳрнине манӑн хӑлха ҫумне тытрӗ.

 — Отец приложил палец к моему уху.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Манӑн хӑлха пӗҫерсе тӑрать.

Ухо мое горело.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Анчах ман хӑлха хам сума сӑвакан ҫыннӑн — Устин Анисимовичӑн пӳрнисене лекнӗ.

Но мое ухо находилось в пальцах почитаемого мной человека — Устина Анисимовича.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Сасартӑк вӑйлӑн тапса сиксен, кам чарса тӑнӑ пулӗччӗ-ши, хӑлха пӑрӑҫпа лутӑрканӑ пек кӑшт ҫӑтӑртаткаласа илет те тӗрӗс-тӗкелех тӑрса юлать.

Если сильно рвануться, кто удержит, ухо останется целым, погорит немножко, будто натертое перцем.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Эпӗ-и? — терӗ те Сагайда хӑйӗн арпашнӑ ҫӳҫне хӑлха хыҫнелле илемлӗн илсе хучӗ.

— Я? — Сагайда красивым жестом отбросил за ухо свой растрепанный чуб.

XXVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Гриша мӑкӑртатать, ҫиленет; анчах пӗр хӗрарӑм хӑйӗн тата икӗ пӗчӗк «кичи» — ачисем — пурри ҫинчен пӳрнесемпе кӑтартсан, Гриша аллине сулмарӗ, ун сӑмахӗсене хӑлха ҫумӗпе ирттерсе ямарӗ, — ҫавӑнтах ыйтса пӗлчӗ:

Гриша ворчал и злился; однако когда женщина, которой он наливал еду, показала на пальцы, что у нее еще двое «кичи» — маленьких, то Гриша вместо того, чтобы отмахнуться, пропустить это мимо ушей, сразу навел справку:

XX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Черныш хӑлха таранах хӗрелсе кайрӗ.

Черныш покраснел до ушей.

XX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Кайран вара хӑлха таранах бинтпа чӗркеҫҫӗ.

Еще сверху наматывают бинт до самых ушей.

Канӑҫсӑрлӑх // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Кашни карточки ҫинчех тинӗс, вӗҫӗ-хӗррисӗр ирӗклӗх, шывӗ чӑн-чӑн пекех, кӑпӑкӗ йӑлтӑртатса тӗтреленет, — ҫакӑ палламан тӗнче тарӑн шухӑшлӑн та илӗртӳллӗн юрлать, хайхи леш хӑлха патне тытсан юрлакан шупка-хӗрлӗ рак хуранӗ пекех…

 И почти на всех снимках было море, простор без края, сливающийся с небом, живая, в жилках, вода, блистающий туман пены, — и незнакомый этот мир пел глубинно и заманчиво, как розовая раковина, если к ней приложишь ухо…

Ваҫкӑпа унӑн пиччӗшӗ // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Е тата посылкӑпа пысӑк рак хуранӗ килнӗ: тул енчен тӗссӗрскер, шалтан — кӗрен тӗслӗ — кӗрен хӗррисем уҫӑлнӑ, тута пекех, — ӑна хӑлха патне хурсан, таҫтан аякран килекен пӗр тикӗс шав илтӗнет.

Или пришла в посылке большая раковина: снаружи серая, а внутри розовая — розовые створки приоткрыты, как губы, — и если приложить ее к уху, то слышен тихий, как бы издалека, ровный гул.

Ваҫкӑпа унӑн пиччӗшӗ // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed