Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗнӗ (тĕпĕ: кӗр) more information about the word form can be found here.
— Ну, элле, тата ӑҫта та пулин шыраса пӑхӑпӑр-и, — страшник хутне кӗнӗ пек пулса ыйтрӗ Имет.

— Может, еще где-нибудь поищем? — предложил услужливо стражнику Имет.

XV. Ухмаха ури канӑҫ памасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӑй патне сӗкӗнсе кӗнӗ ҫынсене курсан, пуҫӑннӑ ӗҫне пӑрахрӗ те ларнӑ ҫӗртен ҫӗкленчӗ, мӑйӑхне шӑлкаласа, килнӗ ҫынсене сывлӑх сунчӗ.

Увидев пришедших, он оставил начатое дело, поднялся и, пригладив усы, пошел навстречу, поздоровался как ни в чем не бывало.

XV. Ухмаха ури канӑҫ памасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Элентей ҫуртне уяв килсе кӗнӗ пек туйӑнчӗ.

В доме Элендея поселился большой праздник.

XIII. Кӗтмен хирӗҫӳ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӗри сӑхманпа, пӗкӗрӗлсе кӗнӗ ҫурӑмӗ ҫинчи шур хутаҫӗ сарлака саплак пек палӑрать, вӑрӑм туяпа, халтан кайнӑн сулӑнкаласа утать.

Один в сохмане, с холщовой сумой за плечами, которая белеет на нем заплаткой, с длинным посохом, чувствуется, он устал — движется медленно, покачиваясь из стороны в сторону.

XII. Ятлӑ йыхравҫӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пичӗ-куҫӗ хӗрелнӗ хӑйӗн, ҫынсем умӗнче темшӗн айӑпа кӗнӗ пек пӑхкалать.

Потный, раскрасневшийся, взгляд его был отчего-то виноватым.

XI. Йывӑҫҫипе улми // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ӗҫ пӗтерсе кӗнӗ ҫӗре Ильяс чукунӗнчи какая ман чукуна янӑ, манӑнне унӑннипе улӑштарнӑ…

А когда пришли, мясо из моего чугунка оказалось в чугунке Ильяса, а его — в моем…

XI. Йывӑҫҫипе улми // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ай-яй-яй, Илья Шерккев, — хутне кӗнӗ сасӑпа каларӗ вӗрентекен, тӳрем сӑмси ҫине утлантарнӑ тӑваткӑл куҫлӑхне тӳрлетерех лартса.

— Ай-яй-яй, Илья Шерккеев, — укоризненно сказал учитель, поправляя очки на своем прямом носу.

XI. Йывӑҫҫипе улми // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӗнӗ ҫынсем алӑк патӗнче урисене юртан шӑлса васкамасӑр тасатрӗҫ, кил-ҫурт йышне сывлӑх сунчӗҫ.

Вошедшие поздоровались с обитателями дома, отряхнули от снега ноги.

IX. Юлташсен тупи // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Чун кӗнӗ хӑватпа Тимрук тата васкарах утма тытӑнчӗ.

Силы вернулись, Тимрук зашагал быстрее и решительней.

VIII. Инкек куҫа курӑнмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Алапа Велюшӗ кӗнӗ вӑхӑтра Шерккей пӗр палламан ҫынпа тем ҫинчен пикенсех калаҫатчӗ.

Когда вошел Велюш, он оживленно о чем-то разговаривал с незнакомым человеком.

VII. Ҫӗнӗ пуян // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ун пек ҫын пулсан, кунта вӑл сӑмах та хушса тӑрас ҫук, лашине васкаварлӑн кӳлӗ те, епле килсе кӗнӗ — ҫаплах тухса кайӗ.

Ежели так, он и слова не станет с ним тратить, запряжет лошадь и поминай как звали…

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Чипер тумланнӑ майра, пуҫне сулкала-сулкала, тепӗр сӗтел патне кайрӗ, хӑй ӑшенче ҫаплах кулкаларӗ вӑл апатланма кӗнӗ япшар ҫынран.

Нарядная майра, красиво вскидывая голову, отошла к другому столу, посмеиваясь про себя над незадачливым посетителем.

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл Пӑвана ҫитсе кӗнӗ чухне хӗвел тухса сарӑлнӑччӗ, пасар кӗрлеме тытӑнчӗ.

Когда он въехал в Буинск, солнце уже разгоралось, и базар зашумел, загудел, как пчелиный улей.

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ачана кӑштах хӑват кӗнӗ пек пулчӗ.

Эти мысли придали мальчику немножко сил.

IV. «Харам пыр» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

«Час кӗр вӑхӑчӗ ҫитет, сивӗ хӗл те ҫитӗ, мӗн тӑхӑнӑн-ши, ывӑлӑм?» — тесе йӑпатас шухӑшпа кӑна та пулин — ҫук, ытлашшийӗ кирлех те мар, хута кӗнӗ сасӑ илтӗнсен те Ильяс чӗрине ӑшӑтнӑ пулӗччӗ.

И не спросил, мол, скоро зима, в чем ходить-то, сынок, будешь, Ильясу не надо ничего такого, хватило бы и просто этих слов, они бы сами отогрели мальчонку.

IV. «Харам пыр» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӗнӗ пулсан та, айӑпран ҫапла хӑтӑлма пулать-и?

Даже если и провинился, разве спасение в бегстве?..

IV. «Харам пыр» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ҫутӑлать-и-ха? — ыйтрӗ вӑл шалалла кӗнӗ Тимрукран.

— Светает, никак? — спросил Тимрука, уже успевшего зайти в баню.

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Халь ҫеҫ килсе кӗнӗ кӑптӑрмӑш Шерккее ӑҫтан асӑрхама пултарччӑр вӗсем!

Куда им до вошедшего Шерккея!

II. Ял мыскарисем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей ҫитсе кӗнӗ маях чыхӑнкаласа илчӗ, пӳртри халӑха ырӑ сывлӑх сунчӗ.

Шерккей, едва переступив порог, сразу закашлялся, потом поздоровался с находящимися внутри избы.

II. Ял мыскарисем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӗр-пӗр ҫуртран хӑваласа кӑларнӑ хыҫҫӑн Велюш хӗрӗнкӗ кӗнӗ халпала урам варринчех ҫиле хирӗҫ тӑрать те, тӑсмака та ырхан урине ҫил-тӗр янӑ ӗне пек чаркаласа, хулӑн шӑнӑрлӑ аллипе кӑмӑлӗ туличчен сулкалашать: «Эпӗр-и? — тет вара, кӑкӑрне ҫапкаласа, — энӗр салтак пулккисем! Микул патша хуралҫисем!.. Эсӗр камсем? Хӑртӑксем-ҫке эсӗр! Ҫӑпата пуҫне йӗпетекенсем!.. Эп тесен, Микул патшан пирвӑй кӑрнатирӗ!..» — тесе пырӗ тытаничтен кӑшкӑрашать.

Когда его, надоевшего всем до печенок, выпрут из какого-нибудь дома, Велюш выходит на середину улицы и, растопырив худые длинные ноги, точь-в-точь как корова перед быком, бьет себя в грудь жилистым кулаком, вопрошая округу: «Мы кто? Солдаты полка! Охранники царя Мигулая! А вы кто? Босяки! Оборванцы! Лапотники! Лично я — первый гарнадир царя Мигулая!»

I. Текерлӗк канӑҫне ҫухатнӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed