Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ара the word is in our database.
Ара (тĕпĕ: ара) more information about the word form can be found here.
Вӑл ҫав тери ула-чӑла та начар тумланнӑ: ҫӳҫне хӗрлӗ сетка витсе тӑрать, тӗссӗрленнӗ сенкер атлас кӗпи кӑкӑрне хӗсет, шведски текен хулӑн перчетки шӗвӗр чавси патнех ҫитет; ара, ӑҫтан пӗлтӗр-ха вӑл, мӗнле те пулин бергамӑри кӗтӳҫӗн хӗрӗ, Париж камелийӗсем мӗнле тумланнине!

Одета она была до наивности пестро и плохо: красная сетка покрывала ее волосы, платье из полинялого голубого атласа давило ей грудь, толстые шведские перчатки восходили до острых локтей; да и где ж было ей, дочери какого-нибудь бергамского пастуха, знать, как одеваются парижские камелии!

XXXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫапла пулмасӑр ара; ҫаплах…

Как же, как же; непременно.

XXIX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ара, сехете сутма пулать…

Да можно часы продать…

XXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ара, эпӗ тата та тупма пултаратӑп, кивҫен илетӗп, аннерен ыйтатӑп…

— Да я могу достать, я займу, я попрошу у мамаши…

XXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Мӗншӗн-ха ара

— Да как же это можно…

XVII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Ҫухалчӗ ара.

— Пропал.

XIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Пӳлӗме кӗр ара.

— Да войди же в комнату.

XII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫав каҫ киле таврӑннӑ чухне Берсенева темле тӗлӗнмелле туйӑм пӑшӑрхантарчӗ: Еленӑна Инсаровпа паллаштарма пулнӑшӑн ӳкӗнмерӗ вӑл, хӑй ҫамрӑк болгар ҫинчен каласа панӑ сӑмахсем хӗре тарӑн шухӑша яни пӗтӗмпех вырӑнлӑ тесе шутларӗ… ара, хӑех вӑйлатмарӗ-и-ха вӑл Еленӑн шухӑш-кӑмӑлне!

Странные ощущения волновали Берсенева, когда он возвращался домой в тот вечер; он не раскаивался в своем намерении познакомить Елену с Инсаровым, он находил весьма естественным то глубокое впечатление, которое произвели на нее его рассказы о молодом болгаре… не сам ли он старался усилить это впечатление!

X // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ара, мӗн тума чӗнесшӗн-ха эсир ӑна?

— Да на что, помилуйте, вы хотите его позвать?

VIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Увар Иванович табак тӗслӗ шалпар сюртук тӑхӑнса ҫӳрет, мӑйне шурӑ тутӑр ҫыхать, час-час тата нумай ӗҫсе ҫиет, аптраса ӳкнӗ йывӑр вӑхӑтсенче, тепӗр майлӑ каласан, хӑйӗн мӗнле те пулин шухӑшне каласа пӗлтересси килсен, вӑл кашнинчех сылтӑм аллинчи пӳрнисене — малтан пуҫ пӳрнинчен пуҫласа кача пӳрни патне ҫити, унтан кача пӳрнинчен пуҫласа пуҫ пӳрни патне ҫити, — хӑвӑрттӑн сывлӑшра ҫавӑркаласа илет те аран-аран: «кирлӗччӗ… мӗнле те пулсан… ара…» тесе мӑкӑртатать.

Увар Иванович носил просторный сюртук табачного цвета и белый платок на шее, ел часто и много, и только в затруднительных случаях, то есть всякий раз, когда ему приходилось выразить какое-либо мнение, судорожно двигал пальцами правой руки по воздуху, сперва от большого пальца к мизинцу, потом от мизинца к большому пальцу, с трудом приговаривая: «Надо бы… как-нибудь» того…»

VIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ара, эсӗ ҫӗлӗксӗр мӗнле пырӑн-ха…

— Да как же ты пойдешь без шапки?

V // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Ах, ара ҫав, Вебера, — терӗ Анна Васильевна, унтан ҫемҫе пукан ҫине ларчӗ; унӑн куҫ хӑрпӑкӗсем ҫине куҫҫуль пӑчӑртатса тухрӗ.

— Ах да, Вебера, — промолвила Анна Васильевна, опустилась в кресла, и слеза навернулась на ее ресницу.

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Мӗнле пулать ара?

— Что бывает?

1946-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Кӑларччӑрах ара осколкине.

А вынуть осколки — пусть.

1946-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Капитанӑнне ара.

— Да капитана этого.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

«Ара, сирӗнтен табак шӑрши перет вӗт?» — парӑнман тухтӑр.

А доктор: «Табачищем от вас разит».

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Нимскер те мар, ара, — тутлӑн анасласа пӑшӑлтатнӑ пекех калать мана кӳршӗ.

— Да так, — сладко зевая, говорит, почти шепчет сосед.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Ан тив, туслашчӑр ара.

— И пусть себе дружат.

1940-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Тепӗр чухне Павел шухӑша каять, ӑна асаилӳсем ҫавӑрса илеҫҫӗ, ҫакӑн пек самантсенче Галя унӑн куҫхаршисем чӗтренине, шухӑшран шухӑша куҫнӑ май куҫӗсем улшӑннине курать те, унӑн Павел суккӑр иккенне ӗненес те килми пулса каять: ара унӑн тап-таса куҫшӑрҫисенче пурӑнӑҫ вылять-ҫке.

В те минуты, когда Павел задумывался, подпадал под власть воспоминаний, Галя наблюдала, как вздрагивают его ресницы, как меняются его глаза, отражая смену мыслей, и как-то не верилось, что он не видит: ведь в чистых, без пятнышка, зрачках была жизнь.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ара, кам ҫав тери вӗҫӗмсӗр ҫырать…

А то где же это видано, писать без конца…

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed