Шырав

Шырав ĕçĕ:

Хӗрлӗ the word is in our database.

Хӗрлӗ (тĕпĕ: хӗрлӗ) more information about the word form can be found here.

Хӗрлӗ ҫулӑм чӗлхисем чейнике йӗри-таврах ҫавӑрса илчӗҫ.
Алые языки пламени подобрались к чайнику, охватили его со всех сторон.

V // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Акӑ ҫак хӗрлӗ пуҫлӑ ирсӗр ун чухне пӗчӗк ачана штыкпа кӗпинчен тирсе ҫӗклерӗ те, большевикла йытӑ ҫури тесе, амӑшӗ патне ывӑтрӗ, унтан вӗсене иккӗшне те хӑйӗн лашипе таптатрӗ.
Вот этот рыжий поддел тогда штыком младенца за рубашонку, назвал его большевистским щенком и бросил матери, а потом их обоих затоптал своим конем.

III // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— Апла-тӑк, юрать-ха… — кулса илчӗ те старик, пиҫиххине кӑшт пушатса, хӗвӗнчен пысӑк хӗрлӗ улма туртса кӑларчӗ.
— Тогда ничего… — улыбнулся старик и, слегка отпустив пояс, вынул из-за пазухи большое румяное яблоко.

Хӑть пӗр-пӗр хӗрлӗ ҫунат хыпасчӗ.
Хоть бы какая красноперка клюнула.

II // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Вӗсем юлашки бакен патне ишсе ҫитнӗ вӑхӑтра вут пек хӗрлӗ хӗвел тухса сарӑлчӗ, пӗтӗм Шуратӑл шывӗ унӑн ылтӑн ҫутипе ялтӑртатма пуҫларӗ.
Они подплыли к последнему бакену. В эту минуту показался огненно-красный диск солнца и вся гладь реки осветилась золотистым отблеском его лучей.

Халӗ ӗнтӗ вӗсен ҫутисем мар, хӗрлӗ те шурӑ тӗсӗсем ҫеҫ курӑнаҫҫӗ, тата вӗсен мӗлкисем лӑпкӑ шыв ҫинче хуллен авкаланса тӑсӑлаҫҫӗ.
Сейчас уже виднелись не огни их, а белые и красные воронки, да тени легко покачивались на тихой воде.

Хӗрлӗ Ҫар шуррисене вӑйлӑн хӗстерсе килет.
Красная Армия уже вовсю теснит белых.

Шуратӑл ҫыран хӗррипе лартса тухнӑ бакенсен хӗрлӗ тата шурӑ ҫутисем палӑрмаллах тӗксӗмленеҫҫӗ.
Красные и белые огоньки бакенов, расставленных по Белой вдоль берегов, стали заметно тускнеть.

Каталина тавӑрнӑ ҫанӑллӑ капӑр куртка, йӑмӑх хӗрлӗ пусмаран вӑрӑм тумтир, ылтӑнпа илемлӗтнӗ шӗлепкесем ҫӗлеме пӗлнӗ.
Каталина умела скроить щегольскую ропилью — куртку с откидными рукавами, епанчу с разрезами на алой подкладке, вышить золотом нарядную ливрею.

Ҫирӗм тӑххӑрмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

— Пӑх-ха, пӑх! — сасартӑк кӑшкӑрса янӑ хӗрлӗ манах.
— Гляди, гляди! — вдруг прервал себя румяный.

Ҫирӗм ҫиччӗмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

— Кам ӗнентӗр ӗнтӗ, Бланко атте, шӑп ҫак паша ӗлӗк пулӑ пасарӗнче ҫапкаланса ҫӳренӗ венецианец ачи пулнине? — тесе ассӑн сывласа илнӗ хӗрлӗ манах.
— Кто поверит, отец Бланко, что этот самый паша был венецианским мальчишкой на рыбном рынке? — вздыхал румяный монах.

Хӳме хыҫӗнче вӑл сӑрт ҫинче факел тытнӑ ҫын тӑнине, ҫыран хӗрринче вунпилӗк мӗлке, тинӗсри хӗрлӗ Ҫутӑсене, ҫывӑхарса килекен кимме курах кайнӑ.
За оградой он увидел человека с факелом на пригорке, пятнадцать теней на берегу, красные огни в море, приближающуюся лодку…

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Родриго бизань-мачта ҫинче икӗ хӗрлӗ ҫутӑ ҫакмалла, унтан хирӗҫ панӑ палла курсан кимӗсене шыва антармалла пулнӑ.
Родриго должен был вывесить два красных огня на бизань-мачте, дождаться условного ответа и спустить лодку к берегу.

Тинӗс ҫинче, инҫех те мар хӗрлӗ ҫутӑ уҫҫӑнах курӑннӑ.
На море, совсем недалеко, ясно был виден красный огонёк.

Хӗрлӗ ҫутӑ!..
Красный огонь!..

Тӗксӗм хӗрлӗ те кичем уйӑх тинӗс йӗрӗ ҫинчен ҫӗкленнӗ.
Луна поднималась над чертой моря, тёмно-багровая и мрачная.

Вӗсен вӑл йытӑ тӗнӗ, — ҫилленсе каланӑ хӗрлӗ сӑмсаллӑ испанец хӑйпе юнашаррине.
Это ихняя вера собачья, — мрачно сказал соседу пленник с красным носом пьяницы.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Унӑн пысӑк авӑнчӑк мӑйракисем йӑмӑх хӗрлӗ пӗлӗт ҫинче уҫҫӑнах уйӑрӑлса тӑнӑ.
Его большие круглые рога отчётливо выделялись на фоне багрового неба.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Тӑшман карапӗ аякпа ҫаврӑннӑ та унӑн борчӗ тӑрӑшшӗпе тупӑсем харӑсах хӗрлӗ хӗм пӗрхӗнтерсе кӑлараҫҫӗ.
Неприятельский фрегат поворачивался боком, и по всей линии борта пушки разом выбрасывали красное пламя…

Унта хӗрлӗ хӑйӑр, сарӑ хӑйӑр, вилӗм хӑйӑрӗ.
Там красные пески, и жёлтые пески, и серые пески, пески смерти.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics