Шырав
Шырав ĕçĕ:
Кулач ӑстисенчен «салтак Таньӑна йӗрле пуҫларӗ» тенине илтсен, пирӗн пурнӑҫ ҫав тери ҫӳҫенчӗк те ырӑ кӑсӑк пек туйӑнчӗ.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
Юлашкинчен, пире салтака сахалтарах хавхалантарнӑ пек туйӑнчӗ: вӑл хӑй тупӑшнине мансах кайӗ, пирӗн ӑна лайӑхрах шӑртлантармаллаччӗ, тее пуҫларӑмӑр.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
Ҫын, чӑнах та, чунтан кӳреннӗ пек туйӑнчӗ.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
Пирӗн ҫине вӑл кӑмӑллӑн, тӗлӗннӗ куҫпа пӑхрӗ; хӗрарӑм тӗлӗшӗнчен хӑй ҫав тери ӑраскаллӑ пулнипе хӑй те ӑсран кайнӑ пек туйӑнчӗ.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
Эпир Таня ҫинчен тепле мансах кайнӑччӗ: салтак ӑна хӑйӗн пысӑк, илемлӗ кӳлепипе пиртен пӳлсе илнӗн туйӑнчӗ.Мы как-то забыли о Тане: солдат как бы загородил ее от нас своей крупной красивой фигурой.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
Йӗри-тавралӑх шӑпланчӗ: пурнӑҫ пиртен таҫта шӑвӑнса кайнӑн, ун сасси тӗттӗме путса ҫухалса пынӑнах туйӑнчӗ.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Ҫапах та кӑна эпӗ курнӑнах туйӑнчӗ.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Ку сасса эпӗ тахҫан илтнӗ пек туйӑнчӗ мана, ҫакӑ ҫӳлӗ, сарлака хулпуҫҫиллӗ ӳт-пӗве те, тӑрӑхларах питлӗ, кӑвак куҫлӑ сӑн-сӑпата та курнӑ пек.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Ӑна пӗтӗмпех темле тусан витнӗн туйӑнчӗ, унӑн тӗтреллӗ куҫӗсенче тем хытса ларнӑ пек.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Ун чӗринче ҫулӑмӗ сӳннех пек туйӑнчӗ; ӗҫлессе те вӑл, хӑй шухӑшне сирсе яраймасӑр, вӑрахӑн, юлхавӑн ӗҫлерӗ.В нем точно погасло что-то; он работал медленно и вяло, связанный своими думами.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Кӗтме нумай кирлӗ мар пек те туйӑнчӗ.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Вӑл, ман ҫинчен куҫне илмесӗр, пӗр сӑмах чӗнми ларчӗ; мана ун куҫӗнче кӑмӑллӑ, уҫӑ кулӑ йӑлтӑртатассӑнах туйӑнчӗ, эпӗ хам сӑмаха хирӗҫ мӗн каласса тӳсейми кӗтрӗм.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Вӑл, аллипе питҫӑмартине тӗрелесе, мана хирӗҫ ларчӗ, унӑн пысӑк куҫӗсем, шухӑшлӑ, ӑслӑ куҫсем, ерипен-ерипен ҫӑмӑл тӗтрепе хупланнӑн туйӑнчӗ, ҫамки ҫинчи йӗрсем ытларах палӑракан пулчӗҫ, вӑл, ман сӑмаха ҫав тери ӑнланса илес тесе, сывлама чарӑнчӗ тейӗн.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Ирпе кӗнекене вуласа тухрӑмӑр, чӗлхем пӗлми пулса ҫитнӗ пек туйӑнчӗ мана.К утру мы кончили книгу, я чувствовал, что язык у меня одеревенел.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Ман куҫӑм умне, сарлака кӑкӑрӗ ҫине пуҫне хурса, алли ҫинче ҫывӑракан тӑп-тӑпӑл пилӗклӗ хӗрарӑм тухса тӑчӗ, — ҫакӑ питӗ илемлӗ пек туйӑнчӗ те мана, вӑл каласа панинче тӗрӗслӗх пуррине тата ытларах ӗнентерчӗ.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Анчах та Коновалов каласа пани мана тӗрес сӑмах пекех те туйӑнчӗ, кӗнекесем вулани, патмар пӳ-силлӗ Коновалова ачапа танлаштарни — эпӗ халиччен илтмен-курман япала пулчӗ маншӑн…
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Ылтӑн тенкӗсем тӑкӑна пачӗҫ, вӗсем урайне ӳксе чӑнкӑртатнине итлеме питӗ кӑмӑллӑ пек туйӑнчӗ мана.Золотые монеты стукали меня по голове, и мне весело было слушать их звон, когда они падали на пол.
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Карчӑка ыйхӑ пусса илнӗн туйӑнчӗ мана.
I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Унӑн ҫатӑртатса тухакан сассинче манӑҫа юлнӑ ӗмӗрсен, халь асаилӳсем пулса карчӑк чӗрине пуҫтарӑннӑ ӗмӗрсен, кӳленӗҫлӗ сасси илтӗннӗн туйӑнчӗ.
I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Гаврила тӳсеймесӗр кӗтрӗ, кӑкӑрне темскер ӗмсе тӑнӑ пек туйӑнчӗ, вӑл пӗтӗм ӳт-пӗвӗпе чӗтрене-чйтрене илчӗ.Гаврила весь трепетал от ожидания, острого, сосавшего ему грудь.
III сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.