Шырав

Шырав ĕçĕ:

Хӗрлӗ the word is in our database.

Хӗрлӗ (тĕпĕ: хӗрлӗ) more information about the word form can be found here.

Вӗсем Хӗрлӗ Ҫара хӑваласа ярассишӗн, ӑна аркатса тӑкассишӗн, патша влаҫне, улпутсен влаҫне каялла тавӑрассишӗн хӑйсен пӗтӗм вӑйне хучӗҫ.
Они всеми силами стремились вытеснить, выбить Красную Армию, вернуть царскую, помещичью власть…

XII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ыран-и е ырантан тепӗр кунне-и, эпир санпа ыйхӑран вӑраннӑ вӑхӑтра Шуратӑл тӑрӑх хӗрлӗармеецсемпе партизансем хӗрлӗ ялавсемпе «Ленин» тесе, «Советсем» тесе кӑшкӑрса иртӗҫ…
Завтра или послезавтра проснемся мы с тобой, а красноармейцы и партизаны с красным знаменем пройдут по Белой со словами «Ленин» и «Советы».

XI // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Хӗрлӗ ҫунат шакра ҫеҫ хускалмасӑр, мӗскӗннӗн выртнӑ-мӗн, тытсанах йӑпӑрт! шуса шыва тухса ӳкрӗ.
Красноперка только в верше лежала бедненькой, не двигалась; попав в руки, она тут же вывернулась и выскользнула в воду.

IX // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Подпуск пӗтӗмпех татӑлса пӗтнӗ иккен, ун вырӑнне шакра виҫӗ пулӑ выртать, вӗсенчен пӗри — чылай пысӑк хӗрлӗ ҫунатлӑ пулӑ.
Подпуск порвался, но зато в верше лежали три рыбы, одна из них — довольно крупная красноперка.

Начальник хӑйӗн хӗрлӗ куҫӗсемпе ун ҫине тискеррӗн тинкерсе пӑхрӗ те сасартӑк пӗтӗм вӑйӗпе питӗнчен ҫулса ячӗ.
Начальник с ненавистью уставился на нее красными глазками и вдруг ударил ее со всего размаха по щеке.

V // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

У-у-у, мӗн пысӑкӑш вӗсем, шӑрши епле тутлӑ тата, — терӗ хӗрлӗ куҫлӑ ҫын, вара карҫинккаран пӗр улмине илсе, ӑна сӑмса тутрипе шӑлма тытӑнчӗ.
У-у-у, какие крупные да душистые, — сказал красноглазый и, взяв из корзины яблоко, стал вытирать его платком.

IV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— Е, ан вӑтан эс, — терӗ хӗрлӗ куҫлӑ арҫын, — кил, лар ҫакӑнта…
— Не стесняйся, — сказал красноглазый мужчина, — присаживайся вот тут.

Ильсеяр куҫӗсем ҫав ҫыннӑн ку таранччен куҫлӑх кӗленчипе хупланса тӑнӑ хӗрлӗ куҫӗсемпе тӗл пулчӗҫ.
Взгляд Ильсеяр встретился с прятавшимися до сих пор за стеклами красными глазками этого человека.

Сӗтпе ҫӑкӑрне ,вӑл тутанса та пӑхмарӗ, хӑйӗн чи юратнӑ улмине те — хӗрлӗ аниса — пӗрре ҫыртрӗ те каялла хучӗ.
Отвернулась и от молока, и от хлеба, даже самого любимого яблока — румяной анисовки не захотела; откусила раз и отодвинула.

III // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Вӑл ҫав тери ывӑнса, пусӑрӑнса ҫитрӗ, вара ҫӗр ҫинех ларчӗ те урисене тӑсса хучӗ, йӗри-тавралла ҫаврӑнса пӑхрӗ: хӑй собор хыҫӗнче, тротуар юпи ҫумӗнче, такамсен питӗрсе хунӑ хӗрлӗ хапхи умӗнче ларать иккен.
Его обняла тягостная усталость, он сел на землю и вытянул ноги, оглянулся: сидел за собором, у тротуарной тумбы, против чьих-то красных запертых ворот.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Ун умӗнче шӑлӗсене йӗрсе хунӑ хӗп-хӗрлӗ сӑн-пит хӑпма пӗлмесӗрех курӑнса пырать, хӗрлӗ сухалпа шӑртланнӑ тӑртанчӑк питҫӑмартисем лӑстӑр-лӑстӑр силленсе тӑраҫҫӗ.
Перед нею неотступно плыло красное лицо с оскаленными зубами, тряслись дряблые щёки, утыканные рыжим волосом.

Инспекторӑн сӑмси, ҫинҫен шӑхӑркаласа, кӑрт-карт сиккелесе илет, хӗрлӗ мӑйӑхӗн шӑрт пек хытӑ пӗрчисем ҫакӑн ҫӑварнелле авӑнса кӗнӗ те, ҫынни харлатса сывланӑ май, чӳхенкелесе йӑшӑлтатаҫҫӗ, хырман питҫӑмартисене шӑрт пулса илнӗ, аялти тути хӗрри, лаша шӑлӗсем евӗрлӗ шултра шӑлӗсене кӑтартса, усӑнса аннӑ.
Нос инспектора вздрагивал, тонко посвистывая, жёсткие волосы рыжих усов запали в рот и шевелились, колеблемые храпящим дыханием, небритые щёки ощетинились, нижняя губа отвалилась, обнажив крупные, лошадиные зубы.

Ҫав ӗнтрӗкӗн кӑвакарнӑ тӗтрелӗхӗнче Жуковӑн хӗрлӗ сӑнӗ-пичӗ вилнӗ ҫыннӑнни евӗрлӗ тӗксӗмленсе кайрӗ, тата ытларах шыҫӑннӑн туйӑнать.
Под его серою пеленою красное лицо Жукова потемнело, точно у мёртвого, и ещё более опухло.

Бурмистрова хӗрарӑм темскерле йывӑр та ҫеп-ҫемҫе япалапа пӗр харӑсах пӗтӗм ӳт-пӗвне тивертмеллех ҫапса хӑварнӑн туйӑнчӗ, куҫӗ умӗнче унӑн симӗс те хӗрлӗ ҫаврашкасем вылянса илчӗҫ, вӑл яр уҫӑ алӑкӑн тӗттӗм ани ҫинелле тӗлсӗр-палсӑр пӑхса тӑчӗ, унтан, аллисене лӑштӑрах усса ярса, Симӑна тинкерсе пӑхма тытӑнчӗ: ҫамрӑк йӗкӗт кровать айӗнчен хӑйӗн ҫурри ҫарапакка тӑсланкӑ ӳт-пӗвне йывӑррӑн сӗтӗрсе тухать, хӑй пысӑк калта пекех йӑшаланать.
Бурмистрову показалось, что она ударила его чем-то тяжёлым и мягким сразу по всему телу, в глазах у него заиграли зелёные и красные круги, он бессмысленно взглянул в тёмную дыру двери и, опустив руки вдоль тела, стал рассматривать Симу: юноша тяжело вытаскивал из-под кровати своё полуголое длинное тело, он был похож на большую ящерицу.

Ҫамрӑк йӗкӗт салхуллӑн пӳлӗм йӗри-тавра пӑхкаласа ларать — кунта мӗнпурне курнӑ, пӗлет вӑл, анчах нимӗн те килӗшмест ӑна: шупка хӗрлӗ шпалер ҫыпӑҫтарса тухнӑ стенасем, хучӗ ҫуркаланса пӗтнӗ шап-шурӑ йӑлтӑркка мачча, тӗкӗр лартнӑ сӗтел, пит ҫумалли савӑт, кровате хирӗҫ мӑнкӑмӑллӑн каҫӑрӑлса тухса ларнӑ кивӗ, пысӑк хырӑмлӑ комод, кӗтесре тата, чӗркелесе шӑйӑрса пӗтернӗ, тӗтӗм-хӑрӑмпа хуралса кайнӑ кӑмака — ҫаксем пӗри те килӗшӳллӗ мар уншӑн.
Юноша печально осматривал комнату — всё в ней было знакомо, и всё не нравилось ему: стены, оклеенные розовыми обоями, белый, глянцевый потолок, с трещинами по бумаге, стол с зеркалом, умывальник, старый пузатый комод, самодовольно выпятившийся против кровати, и ошарпанная, закоптевшая печь в углу.

Ҫӳҫне вӑл паян ҫӳлелле тураса, пуҫ кӑшӑлӗ пек хурса майлаштарнӑ, ҫакӑ кил хуҫи хӗрарӑма ҫӳллӗрех туса кӑтартать; шалпар хӗрлӗ капот тӑхӑннӑ хӑй, аллисенче алӑ суллисемпе ҫӗрӗсем ҫутӑлаҫҫӗ, пиҫиххинчен ҫакса янӑ ҫӑраҫҫисен ҫыххи чӑнкӑртатса тӑрать, вӗтӗ шӑлӗсене йӗрсе хунӑ, куҫӗсем виртлешсе хӗсӗннӗ — ҫаксене мӗнпурне курсан, кил хушши хуралҫин аллисем те, пуҫӗ те лаштӑрах усӑнчӗҫ.
Сегодня её волосы были причёсаны вверх короной, увеличивая рост хозяйки; широкий красный капот, браслеты и кольца на руках, лязг связки ключей у пояса, мелкие, оскаленные зубы и насмешливо прищуренные глаза — всё это принудило дворника опустить и руки и голову.

Ҫак этем хӗрӗн сапаланса кайнӑ хӗрлӗ ҫӳҫ пайӑркисемпе витӗнкеленӗ сӑнӗ-пичӗ ҫинелле пӑхрӗ, — Пашӑн тути тӗлӗннӗн ҫурри уҫӑлса тӑрать, питҫӑмартисем ҫинче типсех ҫитеймен куҫҫуль тумламӗсем йӑлтӑртатаҫҫӗ, аллисене хӑй халсӑррӑн усса янӑ.
Человек посмотрел в лицо девушки, осыпанное рыжими прядями растрёпанных волос, рот Паши был удивлённо полуоткрыт, на щеках блестели ещё не засохшие слёзы, руки бессильно повисли вдоль тела.

— Ну-ка, татах кала-ха! — ыйтать Четыхер, ҫӑмламас хӗрлӗ куҫхаршисем айӗн ҫӳлти Хуркайӑк Ҫулӗн кӗмӗл йӑлтӑрккине, ҫӑлтӑрсем савӑнӑҫлӑн ҫунса ҫиҫнине, уйӑхӑн пӑхӑр ҫаврашки вӑрахӑн шунине е пӗлӗтсем хуллен кӑна чупса иртнине пӑхса ларнӑ хушӑра: Четыхер ҫавсем ҫине пӑхать, сӑвӑ итлет, ҫав самантрах тата хулпуҫҫисене сиктеркелесе ҫын сисмелле мар хӗрес хура-хура илет.
— Ну-ка ещё! — просил Четыхер, разглядывая из-под мохнатых рыжих бровей серебристое сияние Млечного Пути, радостное горение звёзд, медленный ход медного круга луны или тихий бег облаков; смотрел Четыхер, слушал и, двигая плечом, незаметно крестился.

Вӗсем Паша тӗлӗнчен иртсе пынӑ чухне, хӗрлӗ ҫӳҫ-пуҫлӑ хӗр ҫаксем ҫине ыйӑхлӑн пӑхса илчӗ те мӑкӑртатса юлчӗ:
Когда они проходили мимо Паши, рыжая девушка, сонно взглянув на них, проворчала:

Виҫҫӗмӗш хӗр — хӗрлӗ ҫӳҫлӗ лутра кӑна Паша — чӗмсӗрскер тата ҫывӑрма юратать.
Третья девица — рыжая, коротенькая Паша — молчалива и любит спать.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics