Corpus of the Chuvash language

Ҫавӑнтах Витюшка Саша умне йӑшт тухса тӑчӗ.

Витюшка мгновенно вырос перед Сашей, вытянувшись в струнку.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫавӑнтах, ҫыран хӗрринчи ылтӑн евӗр сарӑ хӑйӑр ҫинче, ача-пӑчасем ним пулман пек чаваланаҫҫӗ, тӑварса янӑ лашасем ешӗл курӑк ҫатӑртаттараҫҫӗ.

Тут же спокойно копались в золотистом прибрежном песке малыши, щипали траву распряженные лошади.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Надежда Самойловна ҫавӑнтах каялла хулана чупнӑ.

Надежда Самойловна сразу же побежала обратно в город.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫавӑнтах тата ҫу хумалли кӑн-кӑвак савӑт тӑрать, нумай пулмасть туяннӑ фарфор ваза ҫинче — ҫӑка пылӗ.

Тут же стояла голубая масленка, в недавно купленной фарфоровой вазочке желтел липовый мед.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хытӑ кӑшкӑрнӑ пирки чыхӑнса кайнӑскер, Саша, плащ тӑхӑннӑ офицера хӑваласа ҫитсе, тепӗр гранатине вӑркӑнтарчӗ… хӑй ҫавӑнтах вӑранса кайрӗ.

Совсем задохнувшись от крика, Саша догнал убегавшего офицера в плаще, бросил вторую гранату и… проснулся.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Сашӑпа юнашар чупса пыракан ачасенчен тахӑшӗ ҫухӑрса ячӗ, ҫавӑнтах ҫӗр ҫине ӳкрӗ те, хӑй хыҫҫӑн юнлӑ йӗр хӑварса, малалла хырӑмпа шуса кайрӗ.

Кто-то из ребят рядом с Сашей вскрикнул, упал и пополз вперед, оставляя после себя красный прерывистый след.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫавӑнтах Егорка Астаховпа Вася Гвоздев сиксе тухрӗҫ.

Но тут вперед выскочили Егорка Астахов и Вася Гвоздев.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Юр чӑмакки илсе, Наташа Сашӑна питрен печӗ те хӑй ҫавӑнтах ҫил пек тара пачӗ.

Схватив ком снега, Наташа бросила его в лицо Саше и стремглав помчалась вперед.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Шухӑшсем унӑн халӗ те ҫавӑнтах — кабинетрах.

Мысленно он все еще был там, в кабинете…

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ачасем ҫавӑнтах ӑна сырса илчӗҫ.

Ребята окружили его.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Эмальпе витнӗ абажурсем айӗнчи лампӑсем пӗрре шап-шур пуличчен хӗрсе каяҫҫӗ, ҫавӑнтах тата тӗксӗм хӗрлӗ ҫутӑпа аран кӑна ҫунма тытӑнаҫҫӗ.

Лампы под эмалевыми абажурами то загорались сильнее — во весь накал, то начинали светить красноватым светом.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫавӑнтах ачасем ун патне ҫиксе тухрӗҫ, хыттӑн ҫуйӑхма, шавлама пуҫларӗҫ.

Ребята сразу подскочили к нему, зашумели, закричали.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Ҫӑтса яр-ха ӑна, ҫавӑнтах пырна тӑрӑнса ларӗ.

— Попробуй проглоти ее — подавишься.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Шыв ҫинче ӳсекен хупах ҫулҫисем таҫтанах сарӑлса выртаҫҫӗ, вӗсем хушшинче вак кӑпшанкӑсем хӗвӗшсе ҫӳреҫҫӗ, ҫавӑнтах шыв хӑнкӑли ҫаврӑнса ҫӳрет.

Широко раскинулись листья водокраса, среди них плавают санитарки-ряски, и, как заправский пловец, кружится водяной клоп-гладыш.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Акӑ шыв ҫинче пӗр вырӑнта тӑракан тата куҫса ҫӳрекен шыв курӑкӗсем хушшинче хуп-хура сӗлӗх, хуллен кӑна утса ҫӳренӗ пек, шыв ҫинелле пӗрре хӑйӗн кӗлеткин малти вӗҫӗпе, тепре хыҫалти вӗҫӗпе тирӗне-тирӗне, вӑраххӑн шуса пырать; ҫавӑнтах тата шывра кӑшт кӑна палӑракан сап-сарӑ шуйттан мӑйраки хуллен кӑна шӑвать.

А вот между стоящими на воде и кочующими водяными растениями, медленно-медленно, как бы шагая по воде, ползала черная пиявка, вначале перебрасывала переднюю часть, после перекидывая заднюю; тут же медленно скользила едва заметная в воде желто-коричневая улитка.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Саша та ӑна ҫавӑнтах, ҫавӑн пекех кӗскен ответлерӗ.

Саша немедленно отправил ответное письмо, тоже краткое и деловое.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хӑй ҫавӑнтах именсе кайрӗ те пиччӗшӗ хыҫне тарса пытанчӗ.

И сразу же смутился и спрятался за брата.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Саша ӑна ҫавӑнтах палласа илчӗ — парти райкомӗн секретарӗ Калашников пулчӗ.

Саша узнал секретаря райкома партии Калашникова.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вӑхӑт нумай та иртмерӗ, чӳрече умӗнче ҫуна тупанӗ чӗриклетни илтӗнчӗ, ҫавӑнтах Тенор хытӑ вӗрме тытӑнчӗ.

Но тут за окном заскрипели сани, фыркнула лошадь, и сразу же тревожно залаял Тенор.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Лешсем, Кӗҫтӳка ҫавӑнтах тайлӑм ҫинчен ҫапса антарса, айлӑмра тӑракан ачасем ҫинелле вирхӗнсе анасшӑнччӗ.

Которые хотели сбить Козла с откоса и ринуться вниз на завыркинцев.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.