Corpus of the Chuvash language

Чӳрече ҫинче пӗр мӑлатук выртать — унпа масар ҫинчи хӗрессем ҫумне хӑма татӑкне ҫапнӑ чух ӗҫлеҫҫӗ пуль.

Молоток лежит на окне — должно быть, им прибивают к могильным крестам дощечки.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эппин Крым чӳрече тулашӗнчех-и?

Но разве Крым за окном?

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сыхланса кӑна чӳрече хӗрринелле пӗр утӑм ярса пусрӗ те пуҫӗпе темиҫе хутчен стенана хыттӑн ҫапӑнчӗ.

Осторожно она сделала шаг вдоль окна и несколько раз сильно ударила головой об стену.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Выртрӑм та, куҫӑма хупсанах пӗтӗмпе ҫӗнӗрен хускалчӗ: йывӑр тӑмлӑ наҫилкке йӑтнӑ хӗрсем, хӑмасем тӑрӑх васкамасӑр пыракан тачкӑсем, чӳрече кантӑкӗсем ҫине ӳксе ҫиҫекен хӗвел те, — пурте арпашӑнчӗ.

Я легла, закрыла глаза, и сразу всё поехало: девушки, поднимающие носилки с тяжёлой, твёрдой глиной; тачки, медленно сползающие по доскам; солнце, поблёскивающее на тёмно-красных срезах окна.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Паркетлӑ урайӑн тӗттӗмрех тӑваткалӑшӗсем ҫине ҫеҫ пускаласа, утса ҫӳретӗп эпӗ, чӳрече патне пытӑм та пӗрисем тӗттӗмрех курӑнчӗҫ, каялла утнӑ чух — теприсем тӗттӗмрех пек.

Я расхаживала, стараясь ступать только на тёмные квадратики паркета, и, когда я шла к окну, тёмные были одни, а когда назад — другие.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак пурнӑҫра чи малтанхи хут сӑмахсене тулли саспаллисемпе пӗтӗм чӳрече сарлакӑш ҫырса тухнӑччӗ, ҫӗнӗрен ҫӗнӗ ҫынсем пыратчӗҫ те ҫав сӑмахсене вулатчӗҫ, вӗсене тем пекех улӑштарас килетчӗ пулин те нимӗскерпе улӑштарма ҫукчӗ.

Первые в этой жизни слова были написаны жирными буквами во всю ширину окна, всё новые и новые люди подходили и читали их, и ничего нельзя было изменить, как бы страстно этого ни хотелось.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чӳрече умне тӑрсах ҫав хыпара вуласа тухрӑм та ҫаврӑнса пӑхрӑм, ҫынсем пӑшӑрханса пӑхкаларӗҫ, ҫавӑн чух мана темле урӑх туйӑм ярса илчӗ; вуласса та эпӗ темле хама палӑрми урӑхла пурнӑҫра вуланӑ пек вуларӑм.

Стоя перед самым окном, я прочитала сводку, потом обернулась, увидела серьёзные, взволнованные лица, и странное чувство вдруг охватило меня: это чтение происходило уже в какой-то новой, неизвестной жизни.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир икӗ пӳлӗм йышӑнаттӑмӑр, ҫавӑнтах мезонинӗ те пурччӗ, ӑна вара юри кукамай валли туса хунӑ пекчӗ, ун пекех пӗчӗккӗччӗ — чи малтан вӑл чӳрече ҫаклатмаллисене пӑхрӗ, алӑкӗсем ҫӑраҫҫисемпех питӗрӗнеҫҫӗ-и, ҫавна пӑхса тухрӗ.

В мезонине — мы снимали две комнаты «с мезонином», который был как будто нарочно построен для бабушки: такой же маленький и сухонький, как она, — она прежде всего проверила шпингалеты на окнах и запираются ли двери на ключ.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ пӗр чӳрече ҫуталса кайрӗ, унтан тепри, самантрах пӗтӗм Мускав ялкӑшма тапратрӗ.

Вот вспыхнуло одно окно, потом другое, и засветилась вся Москва.

30 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хам куҫпа хам чӳрече витӗр куртӑм: лешӗ, тӑсланки, сӗтел ҫинчи хучӗсене васкавлӑн пуҫтарать, ҫыхать, темӗнле ещӗксене пӑрахать.

Сейчас там ходил, вижу через окно — этот ихний длинный всякие бумаги на столе собирает, связывает и в какие-то ящики бросает.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗрин халлӗн тепри: пӗри ҫырать, тепри ҫав вӑхӑтра, нимӗҫ килес-тӑвасран, чӳрече умӗнче сыхласа тӑрать.

Переписывали по очереди: один писал, другой дежурил у окошка, следя, не подойдет ли кто из немцев к нашей пристройке.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ, чӳрече ҫине карнӑ тутӑра сирсе, тулалла пӑхрӑм.

Я тихонько приоткрыла на окне шаль и выглянула во двор.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Чӳрече ҫине карнӑ шаль витӗр темӗнле чупкӑн ҫутӑсем выляҫҫӗ.

Шаль, которой было завешено окно, просвечивала какими-то бегающими огнями.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӑсу кайӗ, чӳрече уҫӑ, анчах ӑҫтан-ха вӑл, сар ҫӑварлӑ чана чӗппи, ҫакӑн пек ҫӳлтен вӗҫсе кайма пултарнӑ, ӑнланаймастӑп!

Окно, понимаешь, открыто, и как он, галчонок, с такой верхотуры вылез, уму непостижимо!

22 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Чӳрече гардинисене илнӗ.

Сняты гардины с окон.

21 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Мана малтан чӳрече янахӗ ҫумне хирсе хӗстерчӗҫ, икӗ хутчен хам тавра тӗрткелешсе илчӗҫ, унтан темӗнле чул муклашки ҫине ҫапӑнтарчӗҫ; вара пӑртакҫӑ ирӗкленнӗ пек туйӑнчӗ.

Меня притиснуло к косяку, два раза повернуло, стукнуло о какой-то каменный выступ; я почувствовала, что вокруг стало свободнее.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Чӳрече патӗнчи сӗтел ҫине коробкӑпа хамӑрӑн рафинад-сахара лартса хӑварнӑ, ӑна эпир яланах Игорь патӗнче, адӑ пыма инҫе сентре ҫинче усраттӑмӑр.

На столе у вагонного окошка осталась коробка с общим сахаром-рафинадом, запас которого обычно сдавался Игорю на хранение как жителю верхней, самой недосягаемой, полки.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Сима, — терӗ вӑл пӑшӑлтатса, унтан чӳрече карри умне тирсе хунӑ пӗр пӗчӗкҫӗ хут ҫине кӑтартрӗ.

— Сима, — шепнул он и указал на бумажку, приколотую к оконной занавеске.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ Мускав ҫине юлашки хут пӑхам тесе, чӳрече каррине пӑртак ҫӗклерӗм.

Я приподняла краешек шторы на вагонном окне, чтобы в последний раз посмотреть на Москву.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Чӳрече хупписене хупласа лартнӑ ӗнтӗ.

Закрыты, заколочены ставни.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951