Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӗҫӗпе (тĕпĕ: ҫӗҫӗ) more information about the word form can be found here.
Ҫур ҫула яхӑн кухньӑра кӗҫӗн повар пулса ӗҫлерӗ, унтан каллех чашӑк-тирӗк ҫӑвакан ҫӗре сиксе тухрӗ — аслӑ повар сирпӗтсе кӑларчӗ, каланине итлемен ача унӑн кӑмӑлне каймарӗ, ара хӑлха чикки панӑшӑнах ҫӗҫӗпе яшлаттарасса кӗтсех тӑмалла-ҫке унран.

Коптился в кухне полгода поваренком, вылетел опять в судомойню — выбросил всесильный шеф: не понравился несговорчивый мальчонка, того и жди, что пырнет ножом за зуботычину.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Павлика… унта… геолог Павлика… ҫӗҫӗпе

Там Павлика… геолог Павлика… ножом…

Тӑххӑрмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Пӗрисем, Натка тавра пухӑнса ларса, вӑл вӗсене негрсен пурнӑҫӗ ҫинчен вуланине итлесе лараҫҫӗ, теприсем темӗскер ҫыраҫҫӗ е ӳкереҫҫӗ, виҫҫӗмӗшсем ерипен шакла выляҫҫӗ, тӑваттӑмӗшсем ҫӗҫӗпе темӗн каскалаҫҫӗ, пиллӗкмӗш ушкӑнӗ ахалех, нимӗн те тумасть, вӗсем месерле выртнӑ та хырсем ҫинчи йӗкелсене шутласа выртаҫҫӗ е ерипен ашкӑнаҫҫӗ.

Одни, собравшись возле Натки, слушали, что читала она им о жизни негров, другие что-то записывали или рисовали, третьи потихоньку играли в камешки, четвёртые что-то строгали, пятые просто ничего не делали, а, лёжа на спине, считали шишки на соснах или потихоньку баловались.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

— Мӗн тӑватӑн эсӗ ун пек хӑрушӑ ҫӗҫӗпе?

 — Куда тебе такой страшенный?

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Ҫак ача, темӗнле чертеж ҫине пӑхкаласа, ҫӗҫӗпе ҫинҫе те вӑрӑм патак чутласа тӑратчӗ.

Этот мальчик, поглядывая на какой-то чертеж, выстругивал ножом тонкие белые планочки.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Такама ҫӗҫӗпе пусса пӑрахасшӑн тейӗн.

Точно как будто бы хотел кого-то зарезать.

Иккӗмӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Япалана майӗпен ҫӗҫӗпе чакаларӗ, пӳрнипе хыпаласа пӑхрӗ: «Хытӑскер, мӗн япала-ха вара ку?» терӗ вӑл ӑшӗнче.

Иван Яковлевич ковырнул осторожно ножом и пощупал пальцем: «Плотное?» — сказал он сам про себя: «что бы это такое было?»

I // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 51–74 с.

Ҫак юлашки сӑмахсем Федьӑна шӑпах чӗринче ҫӗҫӗпе чикнӗ пек туйӑнса кайрӗҫ.

Эти последния слова отдались в груди Феди, как полоснувший нож.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Салтаксем ун хыҫҫӑн сикесшӗн пулчӗҫ, анчах тӗпсакайӗнче хӑрлатни, тепӗр самантран лейтенант хӑйне ҫӗҫӗпе пуснӑ пек йынӑшни илтӗнчӗ.

Солдаты хотели последовать за ним, но в подполе послышалось глухое ворчанье и через миг — вопль лейтенанта, точно его резали.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Астӑватӑн-и, эсӗ ун чухне ӑна ҫӗҫӗпе?..

Помнишь, ты его ножиком тогда?..

Шӑши таппи // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Ӑна эсӗ кӑларнӑ чух ҫӗҫӗпе шӑйӑрса илнӗ.

Это ты его ножиком ранил, когда доставал.

Шӑши ҫури тинӗс тӑрӑх ҫӳреме пуҫлани // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Ҫав карапсене вӗсен пиччӗшӗ хыр хуйӑрӗнчен ҫӗҫӗпе касса тӑвать.

Брат вырезал их ножиком из толстых кусков сосновой коры.

Шӑши ҫури тинӗс тӑрӑх ҫӳреме пуҫлани // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Ханте упа тирне ҫӗҫӗпе касса унӑн ӑшӗнчен хӑйӗн тусне кӑларчӗ те калать:

Хантэ разрезал медвежью шкуру, выпустил из неё друга и говорит:

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Эпӗ юр ҫине ҫырни ҫӗҫӗпе шӑйӑрнӑ пек курӑнса тӑрать.

Надпись моя казалась нацарапанной ножом по льду.

Юр ҫинчи приказ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Ҫӗҫӗпе касса татнӑ пек пӗлччӗр ҫавна!

Отсеки им это, как ножом!

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья, хулпуҫине хуллен шутарса, ачан каҫӑртса хунӑ пуҫне тӳрлетрӗ, унтан сасартӑк чӗрине ним шелсӗр тунсӑх ҫӗҫӗпе каснӑ пек ыраттарма пуҫланине, пыра темскер хытӑ япала капланса хӑпарнине туйрӗ.

Аксинья движением плеча осторожно поправила его запрокинувшуюся голову и вдруг ощутила на сердце такую безжалостную, режущую тоску, что горло ее перехватила спазма.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Поручик сӗтел ҫине банкӑсем кӑларса лартрӗ, вӗсене ҫӗҫӗпе меллӗн касса уҫнӑ май, ассӑн сывласа каларӗ:

Поручик поставил на стол банки — ловко вскрывая их ножом, со вздохом сказал:

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Курницӑран вӑл сӑнран ӳксе, ватӑлнӑ пит-куҫлӑ тухрӗ; чӗтреме пуҫланӑ шупка кӑвак тутине сасӑ кӑлармасӑр мӗкӗлтеттерсе, сӗтел патне пырса ларчӗ, ачисене чӗркуҫҫийӗсем ҫине ҫӗклесе илсе, вӑрахчен ачашларӗ, унтан патрон хутаҫҫинчен тусанланса кӑвакарнӑ сахӑр катӑкӗ кӑларчӗ те, ал тупанӗ ҫинче ҫӗҫӗпе катса, айӑплӑн кулса илчӗ:

Из горницы он вышел постаревший и бледный; беззвучно шевеля синеватыми, дрожащими губами, сел к столу, долго ласкал детей, усадив их к себе на колени, потом достал из подсумки серый от пыли кусок сахару, расколол его на ладони ножом, виновато улыбнулся:

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӳрече кантӑкӗсене ҫапса ҫӗмӗрӗн-и е ҫӗҫӗпе чикетӗн?

Стекла мне в курене побьешь или ножом зарежешь?

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӗҫӗпе кас-ха, Кешӑ, — ыйтрӗ вӑл.

— Разрежь ножом, Кеша,— попросила опа.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed