Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хуҫисем (тĕпĕ: хуҫа) more information about the word form can be found here.
Тепӗр енчен, кил хуҫисем хӑшпӗр хӑнасем кая юлнине ытти ҫынсене хисепе хуманни пек шутлама пултараҫҫӗ.

Со своей стороны хозяева (и другие гости) могут счесть опоздавших дурно воспитанными и не считающимися с другими.

7. Хӑнара // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Кил хуҫисем.

Хозяева дома.

7. Хӑнара // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Эсир хӑнара чухне кил хуҫисем патне тата ҫын килчӗ пулсан, тӳрех тӑрса тухса каймалла мар, килнӗ ҫын калаҫӑва чӑрмантарчӗ пек пулса тухать.

Если после прихода гостя приходит еще один, то первому не положено сразу уходить, иначе может создаться впечатление, что присутствие вновь пришедшего человека неприятно первому.

7. Хӑнара // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Арҫынна хывӑнма сӗнмерӗҫ (хуҫисем килнӗ ҫынна хывӑнма сӗнмеллех) пулсан, вӑл пӳлӗме ҫаплипех кӗрет, шлепкине аллинче тытать.

Если мужчине не предложили снять пальто (а это хозяева должны обязательно сделать!), то он входит в комнату одетым и держит свою шляпу в руке.

7. Хӑнара // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫын хӑйпе пӗрле ҫӑмӑл пушмак илет, хӑшпӗр ҫуртсенче кил хуҫисем хӑнасене валли темиҫе мӑшӑр пӳртре тӑхӑнмалли туфлисем тытаҫҫӗ.

С собой берут легкую обувь, а во многих домах хозяева имеют несколько пар комнатных туфель для гостей.

7. Хӑнара // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Эсир пынӑ чухне кил хуҫисем кӑнтӑрлахи е каҫхи апат ҫисе лараҫҫӗ пулсан, кил-хуҫи арӑмӗ ытахальтен ҫеҫ сире пӗрле ларма сӗнет пулсан, ларма килӗшмесен те юрать.

Если визит совпал со временем обеда или ужина и хозяйка из вежливости приглашает к столу, можно поблагодарить и отказаться, сославшись на то, что вы недавно кушали.

7. Хӑнара // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хуласенче рабочисем ҫӗрӗн-кунӗн асаплӑ ӗҫре тарӑхаҫҫӗ, вӗсен тупӑшне хапрӑк-савӑт хуҫисем кураҫҫӗ.

В городах рабочие трудятся день и ночь, а прибылью пользуются только хозяева заводов и фабрик.

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ак хирӗҫри сӗтел хушшинчех ҫамрак майрапа шукӑль тумланнӑ вырӑс ҫынни — ахӑртнех, арлӑ-арӑмлӑ пулмалла вӗсем — шӑкӑл-шӑкӑл калаҫса лараҫҫӗ; апатланаҫҫӗ хӑйсем, хуҫисем сӗтел патпе пырса хистессе кӗтсе тӑмаҫҫӗ.

За соседним столом сидели двое — щеголеватый парень и разодетая в пух и прах молодая женщина, — наверно, муж с женой, болтают, смеются беспечно, в то же время не забывают и угощаться, не ждут, когда к ним подойдет хозяин и заставит выпить.

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫуллахи вӑхӑтра ырӑ хуҫисем ҫавӑнта рехетленсе чей ӗҫеҫҫӗ пуль.

Наверно, хозяева летом тут чаи распивают.

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӗсем те пулин манӑҫнӑ суратсемпе анасем мар-ха, лашасӑр хуҫисем вӑхӑтра турттарма ӗлкӗреймен пуль.

Нет, это не забытые или брошенные кем-то загоны, скорее всего у их безлошадных хозяев вовремя не нашлось подводы.

IV. «Харам пыр» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Транзисторлӑ приемниксен хӑшпӗр хуҫисем урамсенче тахҫанах громкоговорительсем ҫуккине асӑрхаймарӗҫ пулмалла-ха.

Некоторые владельцы транзисторных приемников не обратили внимание на то, что на улицах уже давно исчезли громкоговорители.

Урамра // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Каҫа йӗркелекенсем килекенсене пӗр-пӗр ҫемьере кил хуҫисем хӑнасене кӗтсе илнӗ пекех йышӑнаҫҫӗ.

На закрытом вечере устроители принимают гостей так же, как хозяева на семейном торжестве.

Ташӑ каҫӗнче // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Кил хуҫисем кама та пулин паллаштарма манчӗҫ пулсан, хӑна ун ҫинчен хӑй аса илтерет, кампа та пулин паллаштарма ыйтать, е хӑй паллашать.

Тот, кого хозяева забыли представить, напоминает им об этом или просит быть посредником общего знакомого, в крайнем случае, он представляется сам.

Мӗнле паллашасси тата паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Паллаштармалла чухне кил хуҫисем вырӑнта ҫук пулсан, ҫывӑх юлташ е тӑван паллаштарать.

Если в нужный момент и его нет на месте, эти обязанности берет на себя ближайший родственник или друг.

Мӗнле паллашасси тата паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Йӑласемпе сӑпайлӑх йӗркисем пуҫпулса тӑракан класс — чура хуҫисем, феодалсем, каярахпа буржуази валли пулнӑ, вӗсене нихҫан та хура халӑх валли тесе туман.

Обычаи и правила вежливости или, другими словами, хорошие манеры и правила хорошего тона существовали для правящего класса — рабовладельцев, феодалов и позднее для буржуазии, и никогда не создавались для «низшего» или «простого народа».

Ҫын хӑйне халӗ тата ӗлӗк мӗнле тытни // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Зойӑна тумланма хушнӑ, кил хуҫисем унӑн хуралса кайнӑ урине чӑлха тӑхӑнтартнӑ.

Зою одели, и хозяева помогли ей натягивать чулки на почерневшие ноги.

Ӗҫ ҫапла пулнӑ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Малалла мӗн ыйтса тӗпченине кил хуҫисем урӑх илтмен, мӗншӗн тесен вӗсене пӳртрен тӗрте-тӗрте кӑларса янӑ та допрос пӗтсен кӑна кӗртнӗ.

Продолжения допроса хозяева дома не слышали: их вытолкнули из дому и впустили, когда допрос уже был окончен.

Ӗҫ ҫапла пулнӑ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Пӳрт хуҫисем икҫӗр хут таран ҫапнине шутласа пынӑ, анчах Зоя пӗр сасӑ та кӑларман.

Хозяева дома насчитали двести ударов, но Зоя не издала ни одного звука.

Ӗҫ ҫапла пулнӑ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

«Акӑ ҫак килӗн хуҫисем ватӑлчӗҫ ӗнтӗ, — тетчӗ вӑл Зойӑпа Шурӑна, — пӑхӑр-ха, епле лайӑх кӑмака туса панӑ пире Петрович. Петрович ватӑ та ӑслӑ ҫын, унӑн аллисем ылтӑн. Епле хисеплес мар-ха ҫавӑн пек ватӑ ҫынна?»

«Вот мы в дому живем, говорила она Зое и Шуре, — его старики построили. Вот печь нам Петрович какую хорошую сложил! Петрович — старый, умный, руки у него золотые. Как же старых-то не уважать?»

Кукамӑшӗ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ҫаплалла майпа ҫав ҫын пурӑнсан пурӑнайӗ ик-виҫӗ ҫул, кайран вӑл кам иккенне ӗлӗкхи шыв хуҫисем пӗлӗҫ те шыва путарӗҫ.

Так он мог жить года два-три, пока хозяева не прознают, что он и есть жених украденной у них воды, а коль прознают — тут же утопят, вот и весь сказ…

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed