Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

питрен (тĕпĕ: пит) more information about the word form can be found here.
Такам ӑна питрен лачлаттарса сурчӗ.

Кто-то плюнул ему в лицо.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Василиса Прокофьевна сулӑнса кайса, Семена фельдфебель питрен ҫатлаттарса ҫапнине курчӗ.

Василиса Прокофьевна отшатнулась, и фельдфебель с размаху ударил по лицу Семена.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Унтан тутине хурлӑхлӑ ҫурма кулӑпа ейӗлтерсе, Григорие питрен пӑхрӗ.

И с грустной полуулыбкой заглянула в лицо Григорию.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Капарин хӑйӑр ҫине патакпа «молот, серп» сӑмахсене чӗрмелесе ҫырчӗ, унтан сивчирлӗ ҫынӑнни пек йӑлтӑртатакан куҫӗсемпе Григорие питрен тӗсесе пӑхрӗ:

— Капарин палочкой начертил на песке слова «молот, серп», потом впился в лицо Григория горячечно блестящими глазами:

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ыйтса пӗлнӗшӗн питрен ҫапмаҫҫӗ, — тенӗ ваттисем.

— Знаешь поговорку: «Попытка — не пытка, а спрос — не беда»?

Хӑйӑр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 47–57 с.

Питрен ҫупкӑ ӑна! — ахӑлтатать Мамедов.

— По морде ему! — хохочет Мамедов.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Халӗ те ак, эпӗ каланӑ хыҫҫӑн та, сиртен нихӑшӑр та сиксе тӑрса мана питрен енчен-енне ҫутӑлтармарӗ?

Даже сейчас, после всего, что я сказал, никто не вскочил и не надавал мне по морде…

16 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫуначӗсене чалӑштарса хӑяккӑн вӗҫсе анакан кӗпчек пӑлханчӑклӑн чакӑлтатрӗ, тыркас хӑйӗн шӑтӑкӗ патӗнче юлашки хут шӑхӑрса илчӗ, ҫӑра ҫил, Ильиничнӑна питрен вӗтӗ хӑйӑр тусанӗпе сапса хӑварса, ҫеҫенхир тӑрӑх уласа вӗҫрӗ.

Тревожно заверещал косо снижавшийся копчик, в последний раз свистнул возле норы суслик, густой ветер ударил в лицо Ильиничны мелкой песчаной пылью, с воем полетел по степи.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кунашкал тӑван-хурӑнташа питрен сурнӑ эпӗ!..

Я такую родню тоже намахивал!..

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, пӗр самантлӑха айккинелле тайӑлса, Мажарова питрен тинкерсе пӑхрӗ, унтан ун чӑмӑртанӑ тутисен кӗтессинче темскер чӗтренсе илчӗ, хӗснӗ куҫӗсенчен сарӑ та ҫӑра куҫ хӑрпӑкӗсем витӗр шалта пытанса тӑнӑ ҫутӑ тапса тухнӑ пек пулчӗ.

Он отстранился на мгновение от Мажарова, напряженно вглядываясь в его лицо, потом что-то дрогнуло в уголках его сжатых губ, в прищуренных глазах, в которые словно пробился сквозь светлые густые ресницы затаенный глубинный свет.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫупкӑ пама хатӗрленнӗ пек, вӑл Иннокентий патнелле туртӑнчӗ, анчах, ун патне ҫывхарсан, тӳрех питрен вашаклӑн ҫухӑрса кулса ячӗ:

И сделала судорожное движение к нему, словно собираясь дать пощечину, по, приблизясь, внезапно рассмеялась визгливо-нервическим смехом прямо в лицо.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Дымшаков хуравламарӗ, каҫӑрӑлса выртакан Лузгина питрен чӑрр! пӑхрӗ.

Не отвечая, Дымшаков пристально смотрел на запрокинутое лицо Лузгина.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Часах Егор унӑн кашни сӑмахне итлеме пуҫларӗ; арӑмне питрен ачашшӑн пӑхса, ывӑннӑн йӑл кулчӗ.

Скоро уже Егор не пропускал ни одного ее слова, с нежностью смотрел на лицо жены и устало улыбался.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫе упӑшкине питрен пӑхсанах пурне те ӑнланса илчӗ, анчах унран нимӗн ҫинчен те ыйтмарӗ — пуҫӗнчи ҫӗлӗкӗпе шӳсе кайнӑ кӑҫаттисене хыврӗ, унтан ҫӑкӑр касса хучӗ те кӑмакаран чукун кӑларчӗ.

Она все поняла, взглянув в лицо мужа, но ни о чем его не спрашивала — сняла с него шапку, стянула разбухшие валенки, нарезала хлеба, достала из печки чугунок.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Таврара йывӑр сӗмлӗх ҫӑралсах пычӗ, ҫил йӗп пек чикекен вӗтӗ хӑрпӑк юрпа питрен ҫапрӗ, сывлама йывӑрланчӗ.

Сгущался вокруг тяжелый мрак, ветер нес в лицо обжигающую колючую снежную крупу, нечем было дышать.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Интереслӗ, пӗтернӗ-ши сирӗн вырӑна е хӑварнӑ-ши? — ыйтрӗ Коробин, хумханса кайнӑ Мажарова питрен сиввӗн пӑхса, ниме те, никама та шута илмесӗр, харпӑр хӑй шухӑшӗсене ҫакӑн пек каласа пани ҫине мӗнле пӑхмаллине пӗлмесӗр.

— Весьма любопытно — ликвидировали вашу штатную единицу или оставили? — спросил Коробин, с отчужденностью глядя на взволнованное лицо Мажарова и еще не зная, как ему отнестись к этой манере высказывать свои мысли, ни с чем и ни с кем не считаясь.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Питрен ҫапса вӗтӗ юп тӑкӑнать, хапха тӑррисем шурӑ тусанпа витӗнеҫҫӗ.

Сыпал мелкий, бьющий в лицо снег, крыши и козырьки ворот уже запорашивало белой пылью.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пушӑ пахчасенчен иртсен, Ксени шыв хӗррине тухрӗ, питрен ӑна уҫӑ та сивӗ ҫил варкӑшрӗ.

Миновав пустые огороды, Ксения вышла к реке, и в лицо ей повеяло студеной свежестью.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ура айӗнче тротуар хӑмисем лӑчӑртатса илчӗҫ, уҫӑ, нӳрлӗ ҫил питрен ҫупӑрларӗ.

Захлюпали под ногами доски тротуара, в лицо пахнуло свежестью, сырым ветром.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫакна вӑл ытла та йӳнесӗр тунипе ҫак айванла хӑтланӑва пурте асӑрхарӗҫ, Пробатов ҫеҫ асӑрхаймарӗ, мӗншӗн тесен вӑл калаҫнӑ чухне ҫынна яланах питрен пӑхнӑ.

Он сделал это так неловко, что на эту нелепую выходку обратили внимание все, исключая Пробатова, потому что, разговаривая, он всегда смотрел в лицо человеку.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed