Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Соколов (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Соколов тухтӑр патне халь пӗртен пӑр чирлӗ ҫын кӑна ҫаплах ҫӳреме хӑять-ха.

Только один больной все еще осмеливался посещать доктора Соколова.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Соколов чирлисене сиплес ӗҫрен те йӑлт сивӗнчӗ темелле; чирлӗ ҫынсем патне текех ҫӳреми пулчӗ, ун патне те пыракансем пулмарӗҫ, мӗн тесен те шанчӑкран тухасран хӑрарӗҫ пулмалла.

Свою врачебную практику Соколов совсем забросил; он больше уже не посещал больных, да и к нему никто не ходил из боязни быть заподозренным в неблагонадежности.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Клеопатрӑпа мӗн тумалла-ха, вӗлермешкӗн шел пек, Соколов ӑна ирӗке яма шут тытрӗ, ҫав ӗҫе тума вӑл Нечо Павлова сӗнчӗ, ан тив, вӑл ӑна пӗр-пӗр каҫхине ту еннелле ҫавӑтса кайтӑр та тӗнчен тӑватӑ енне ӑсатса ятӑр.

Не зная, что делать с Клеопатрой, Соколов решил отпустить ее на волю, — убить ее все-таки было жалко, — и он попросил Нечо Павлова вывести медведицу как-нибудь вечером в горы и там оставить ее.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Соколов хулана таврӑнсанах Марко Ивановпа Мичо Бейзадене хӑйне хӑтарнӑшӑн тав тума кайрӗ.

Вернувшись в город, Соколов прежде всего пошел поблагодарить Марко Иванова и Мичо Бейзаде.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Соколов самай улшӑннӑ.

Соколов заметно изменился.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Соколов хӑй пӳлӗмӗнче каллӗ-маллӗ уткаласа ҫӳрет, ем-ешӗл картишне вӑл чӳречерен час-часах пӑхкаласа илет.

Соколов шагал взад и вперед по своей комнате, волнуясь и часто посматривая в окно на двор, утопающий в зелени.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Февральте, Соколов таврӑннӑ хыҫҫӑн кӑштах вӑхӑт иртсен, Бяла Черквана ҫӗнӗ апостол Каблешков килчӗ, вӑл Бӑрзобегунек патне чарӑнчӗ.

В феврале, через несколько дней после возвращения Соколова, в Бяла-Черкву приехал новый апостол Каблешков, и остановился у Бырзобегунека.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Марко Ивановпа Мичо Бейзаде пикенсех тӑрӑшнине пула, Соколов тухтӑра хӑйсем ҫине шантарса кӑларттарчӗҫ, ӗнтӗ вӑл, тухтӑр, тӳррипе каласан, тӗрӗксене вӗлерес ӗҫе те хутшӑнман-ҫке.

После многократных попыток Марко Иванову и Мичо Бейзаде удалось взять на поруки доктора Соколова, не причастного, впрочем, к убийству турок.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Хӑвӑртрах, Фратю, илтетӗн-и? — юлашки хут тимлерӗ Соколов.

— Фратю, скорее, слышишь? — в последний раз повторил Соколов.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Соколов чӳречерен тинкерсе пӑхрӗ.

Соколов пристально смотрел в окно.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Соколов ӑна чӳрече патнелле ҫавӑтса пычӗ те полицейскисене кӑтартрӗ.

Соколов подвел ее к окну и показал ей на полицейских.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Чиркӗве тетӗн-и? — кӑшкӑрса ячӗ Соколов, хӑй нимӗн ӑнлантарса тӑмасӑрах алӑк патне туртӑнчӗ те ҫав самантрах аптраса каялла чакрӗ.

— В церковь? — вскрикнул Соколов и, ничего не объясняя, бросился к двери, но, пораженный, отпрянул назад.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Бойчо килмерӗ-и кунта? — сывлӑшне аран ҫавӑрса ыйтрӗ Соколов, Радӑна хӑй сывлӑх та сунмарӗ.

— Бойчо приходил сюда? — спросил Соколов, еле переводя дух и даже не поздоровавшись с Радой.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Соколов пӗр кӗтмен ҫӗртен ҫапла ним мар пырса кӗни Радӑна тӗлӗнтерчӗ.

Неожиданное появление Соколова, да еще такое бесцеремонное, поразило девушку.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Соколов часах чиркӳ картишне чупса ҫитрӗ.

Вскоре Соколов добежал до церковного двора.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Соколов алӑка уҫса ячӗ.

Соколов распахнул дверь.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӗтереҫ Огнянова! — нимӗн тӑва пӗлмесӗр кӑшкӑрса ячӗ Соколов.

Пропал Огнянов! — в отчаянии крикнул Соколов.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Соколов, инкек ҫывхарнине сиссе, шурса кайрӗ.

Чувствуя, что надвигается беда, Соколов побледнел.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Ӗҫ начар иккен те, ҫапах шанчӑк пур-ха», — тесе шухӑшларӗ те игумен, ҫавӑнтах Соколов тухтӑр патне васкаса кайрӗ.

«Плохо, но еще есть надежда», — сказал себе игумен и бегом направился к доктору Соколову.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мана Огняновпа Соколов сутрӗҫ, — тӳрре тухма пӑхрӗ Стефчов.

— Меня предали Огнянов и Соколов, — прошептал тот.

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed