Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫапса (тĕпĕ: ҫап) more information about the word form can be found here.
Атту урӑрсене ҫапса хуҫатӑп!

Я вам ноги поотрываю!

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Фильмсенчи геройсем пулсан е перетчӗҫ ӗнтӗ, е пистолетпа пуҫран ҫапса анрататчӗҫ.

В фильмах герои либо стреляют, либо бьют врага пистолетом по голове и вырубают его.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Иванкин ӑна хулпуҫҫинчен ҫапса илчӗ.

Иванкин хлопнул ее по плечу.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Унсӑр пуҫне халь ман черет ҫитнӗ хӑналама, — терӗ Федор куртка кӗсйине ҫапса.

— К тому же, теперь моя очередь угощать, — добавил Федор и похлопал себя по карману куртки.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Юрӗ ӗнтӗ, ан пытар, — Федор хӗр ачана хулпуҫҫинчен ҫапса илчӗ.

— Да, ладно не прикидывайся! — Федор хлопнул Женю по плечу.

Иккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Тата лайӑхрах! — кӑшкӑрсах ячӗ Федор ӑна хулпуҫҫинчен хытах ҫапса илсе.

— Совсем круто! — закричал Федор и сильно хлопнул ее по плечу.

Иккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Виҫ-тӑват сехет иртсен, яланхи пекех, кашни пӳлӗмре хӑйне уйрӑм пурнӑҫ пуҫланчӗ, вӑл пурнӑҫ кӳршӗ пӳлӗмри пек мар, вагонти хӑма ҫапса уйӑрнӑ пӳлӗмсем шухӑшсемпе туйӑмсене те уйӑрса тӑраҫҫӗ тейӗн ҫав.

Как всегда, уже через три — четыре часа в каждом отделении образовалась своя жизнь, не похожая на соседнюю, как будто тонкие, не доверху, дощатые стенки разделили не вагон, а чувства и мысли.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫук, акӑ шаккаҫҫӗ унта, ҫутӑ алӑкӗсене хӑма ҫапса витеҫҫӗ, маччисене кӗҫҫепе те тольпе сӑраҫҫӗ — вӗсем хӗл каҫма хатӗрленеҫҫӗ…

Нет, стучат, забивают досками световые люки, обшивают толем и войлоком потолки — готовятся к зимовке…

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— …Тепӗр чухне ҫав ӗҫ ҫинчен пӗтӗм тӗнче шавланӑ пулӗччӗ, — тӑсрӗ вӑл хай сӑмахне, — нациллӗ герой тесе хисеплеҫҫӗ-ха манӑн пиччене, ун тӑприне столицӑна мухтавлӑн кӳнӗ пулӗччӗҫ, ӑна пытарнӑ чух халӑх та ҫапса хӗснӗ пек пуҫтарӑннӑ пулӗччӗ.

— …Событие, о котором в другое время заговорил бы весь мир, — продолжал он, — и прах национального героя, каковым по заслугам признан мой брат, был бы торжественно доставлен в столицу и предан погребению при огромном стечении народа.

Ҫиччемӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Приемнӑйӗ ыттисеннипе пӗрле — хӑма ҫапса пӳлнӗ ҫурма тӗттӗм залра.

Приёмная была общая — полутёмный зал, перегороженный деревянным барьером.

Ҫиччемӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан, Терентие ҫурӑмӗнчен ҫапса, кӑшкӑрса ячӗ:

И, хлопнув Терентия по спине, закричал:

XLIV. Маёвка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫиеле пӑтапа ҫапса хунӑ илемлӗ хуппине тирпейлӗн хӑпӑтса илме унӑн тӳсӗмӗ ҫитеймерӗ.

У него не хватило терпения аккуратно отделить скрипучую крышку, прибитую длинными, тонкими гвоздиками.

XL. Офицер мундирӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Кукамайран! — кӑшкӑрса ячӗ Петя аллипе чӳрече янаххине ҫапса.

— От бабушки! — закричал Петя и хлопнул ладонями по подоконнику.

XL. Офицер мундирӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ӗнтӗ эпир пур ҫӗрте те ирӗклӗн ҫӳреме пултаратпӑр, — терӗ Гаврик, савӑннипе сумкӑн пӑру тирӗнчен тунӑ хуппине ҫапса.

— Теперь мы всюду пройдем очень свободно, — сказал Гаврик, застегивая ранец, и с удовольствием хлопнул по его телячьей крышке.

XXXVI. Йывӑр сумка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик Петяна, ҫулҫӳрен рыцарь хӑйӗн тарҫине лӑпканӑ пек, ҫӑмӑллӑн хулпуҫҫинчен ҫапса илчӗ.

Гаврик слегка ударил Петю по плечу, как странствующий рыцарь, посвящающий своего слугу в оруженосцы.

XXXVI. Йывӑр сумка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Килӗнче вӑл пломбӑна тӳме ҫаврашки ӑшне мӑлатукпа ҫапса кӗртсе вырнаҫтарнӑ, унтан, Куликово уйне тухса, ӑна дача поезчӗ ураписем айне хунӑ.

Дома он вколотил ее молотком в чашечку битки, потом вышел на Куликово поле и положил битку под дачный поезд.

XXXV. Таса парӑм // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӗрлӗ сӑрпа сӑрланӑ пушар обозӗ, хӑрушӑскер, ҫав вӑхӑтрах вылямалли япала пек хитрескер, урам тӑрӑх чан ҫапса, ҫунакан факелсенчен вут хӗлхемӗсем кӑларса ҫавра ҫил пек иртсе каять.

Красный пожарный обоз, зловещий и вместе с тем как бы игрушечный, проносился по мостовой, сопровождаемый беспрерывным набатом и оставляя за собой в воздухе оранжевые языки пламени, оторвавшиеся от факелов.

XXIX. Александровски участок // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Городовой Гаврика хӗҫ йӗннипе мӑйӗнчен хуллен кӑна ҫапса илчӗ.

Городовой слегка стукнул Гаврика ножнами шашки по шее.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унти вӑйӑ, вӑрӑм сӑмсаллӑ, пӑрӑҫ хутаҫҫи пек хӗрлӗ калпаклӑ, йывӑҫ майлӑ пукане — Ванька Рутютю — чукмарпа городовоя ҫапса вӗлернипе пӗтнӗ.

Оно закончилось тем, что Ванька-Рутютю — длинноносая кукла в колпаке, похожем на стручок красного перца, с деревянной шеей паралитика — убил дубинкой городового.

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӗр ҫухрӑм чупсан тин Петя сисрӗ — ун хыҫӗнче салтак аттисем мар, пуҫран хывӑннӑ улӑм шӗлепке ҫурӑмне ҫапса пырать иккен.

И, только пробежав по крайней мере версту, Петя наконец сообразил, что это не стук солдатских сапог, а колотится на спине сорвавшаяся соломенная шляпа.

XXII. Ҫывӑхри армансем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed