Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ав the word is in our database.
ав (тĕпĕ: ав) more information about the word form can be found here.
Ҫавӑнпа лӑпкӑн кӑна кулкаласа пӑхса тӑрать вӑл ав.

Поэтому и смотрит так спокойно и ласково.

Самӑр хурт // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 73–78 с.

Кукӑль пӗҫерем пекки тӑва-тӑва тӗпеле армана ҫавӑрчӗ ӗнтӗ ав: ҫӑнӑх паш, паш вӗҫсе тӑрать.

Когда учится печь пироги, кухня становится похожа на мельницу: куда ни глянь, везде мука.

Самӑр хурт // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 73–78 с.

Улма ани ҫинче вӑрман пек мӑян кашласа ларать ав сирӗн, Толик!

Толик, на вашем огороде у картошки ботвы не видно, а бурьян как лес вымахал!

Асамлӑ кӗсье // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 68–72 с.

Ав, — теҫҫӗ каллех.

— Вон, — повторяют они опять.

Лайӑх аппа // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 14–18 с.

«Ав» тенипех нимех те асӑрхамарӑм-ха: ни читлӗхӗ, ни кайӑкӗ, ни чӗвӗлтетӗвӗ ҫук.

Сказать-то сказали «вон», но я не увидел ни клетки, ни птицы, даже не услышал её щебета.

Лайӑх аппа // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 14–18 с.

Ку ав мӗн мӑнтӑрӑш!

А это насекомое просто огромное!

Мерекке // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 9–13 с.

Чарӑнса тӑратпӑр хайхи, йӗнер ҫине ҫӗклесе лартатпӑр, вӑл, ав, кӑштах ларкаласа пырать те каллех ӳкет…

Остановимся, подымем, посадим в седло, а он проскачет трошки и опять упадет.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан ав — хамӑра та пӗтерчӗҫ, пуҫӗпех, — терӗ вӑл хаш! сывласа, ҫав вӑхӑтрах халӗ те сивӗпе ҫӳҫенкелесе.

А зараз кончили и нас, совсем, — сказал он, вздыхая и все еще ежась от озноба.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑнтӑрла ҫӗрпӳртре пурӑнакансенчен пӗри те унран мӗн те пулин кулянса-ӳпкелешсе каланӑ сӑмах илтмерӗ, хӑй, ав, ҫӗрлесенче тӑтӑшах шарт сиксе ыйхӑран вӑранса кайрӗ, питне-куҫне аллипе сӑтӑркаларӗ — питҫӑмартисемпе ҫур ҫул хушшинче ӳссе кайнӑ ҫӑра сухалӗ вара йӗп-йӗпе куҫҫуль.

Днем никто из жильцов землянки не слышал от него ни слова жалобы, но по ночам он часто просыпался, вздрагивая, проводил рукою по лицу — щеки его и отросшая за полгода густая борода были мокры от слез.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лере, ав, вирт янӑ вырӑнсенче, кӑмрӑкланса кӗлленнӗ вилӗ ҫӗр асар-писер хӑрушшӑн хуралса выртать.

А там, где прошлись палы, зловеще чернеет мертвая, обуглившаяся земля.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мана сывлӑх та сунмасть, курсан, пӑрӑнса иртсе каять, вӗсене, ав, станицӑран пӗр-икӗ хут сахӑр илсе килсе пачӗ.

Со мной не здоровался, отвернется и пройдет мимо, а им раза два сахару привозил из станицы.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кай, пырса кур ав ачасене!

Пойди же глянь на детей!..

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Куратӑн-и хутор хыҫӗнчи, ав, ҫав ватӑ хытхура тӗмескине?

— Вон, видишь за хутором — бурьян-старюка?

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эсӗ, ав, мур пӗлет-и, тем-тем каласа хӑртатӑн!

— А ты меня обзываешь черт те по-каковски!

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем вырӑнне, ав, тӑвайкки хӗрринчи тӑварлӑ тӑпра ҫинче, хӑйсен хӗрлӗ, сарӑ тата чӑлт-шурӑ ҫеҫкеллӗ ывӑсӗсемпе хӗвел еннелле туртӑнса, юмахри пек акӑш-макӑш капӑр туйраписем шӑтса ӳснӗ те, ҫил, чечексен тӗрлӗ-тӗрлӗ шӑршине хутӑштарса, ҫеҫенхир тӑрӑх инҫете-инҫете варкӑштарса вӗрет.

А на смену им, по склону лога, на солонцах уже поднимались сказочно яркие тюльпаны, подставляя солнцу свои пунцовые, желтые и белые чашечки, и ветер, смешав разнородные запахи цветов, далеко разносил их по степи.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Пӑхӑр ав!

— Глядите!

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Капарин, ав, ҫӗрӗпех ҫывӑрмарӗ, пӗрмай йӑшӑлтатса выртрӗ…

— А вот Капарин всею ноченьку не спал, все ворочался…

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кур, ав, хӗвел ӑҫта ҫити хӑпарнӑ?

Гляди, солнышко-то где!

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

 — Иксӗмӗр, ав, ҫав виҫҫӗшне вӗлеретпӗр те Вешенскине каятпӑр.

— Мы с вами убиваем эту троицу и идем в Вешенскую.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑй ҫулӗ ҫинчи ватӑ тирексем хушшипе ҫӗмӗрттерсе пынӑ чух вӑл урӑм-сурӑм хаяррӑн чашкӑрса шавлать, унтан, ав, хӑй айне пулнӑ йывӑҫ тӗмӗсен тӑррисене чӳхентерме пуҫласа, темле шӑппӑн, ҫепӗҫҫӗн, тӳлеккӗн шӑнкӑртатса каять.

Она грозно шумела, прорываясь сквозь гряду вставших на пути ее старых тополей, и тихо, певуче, успокоенно лепетала, раскачивая верхушки затопленных кустов.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed