Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чуптурӗ (тĕпĕ: чупту) more information about the word form can be found here.
Вӑл чӳрече витӗрех хӗр пуҫне ыталаса илчӗ те чуптурӗ.

Он в окно обнял ее голову и поцеловал.

XXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

«Эпӗ ӗлӗк шухӑшланисем: юрату та, хӑвна ху хӗрхенменни те, Лукашка та — пурте пустуй япаласем. Пӗр телей анчах пур: кам телейлӗ, ҫав тӗрӗс», — мӗлтлетсе илчӗ Оленин пуҫӗнче; вара вӑл хӑй те кӗтмен вӑйпа хитре Марьянӑна ҫавӑрса тытрӗ те тӑнлавӗнчен тата питҫӑмартинчен чуптурӗ.

«Все пустяки, что я прежде думал: и любовь, и самоотвержение, и Лукашка. Одно есть счастие: кто счастлив, тот и прав», — мелькнуло в голове Оленина, и с неожиданною для себя силой он схватил и поцеловал красавицу Марьянку в висок и щеку.

XXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Вӑт, ӑслӑскер, — терӗ те Белецкий, туртӑнкалакан хӗре чуптурӗ.

— Вот умница! — сказал Белецкий и поцеловал отбивавшуюся девку.

XXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Устенька арҫынсене тата тепрер стакан ӗҫтерчӗ те иккӗшинпе те чуптурӗ.

Устенька поднесла им еще по стакану и поцеловалась с обоими.

XXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Марьяна ун ҫумне йӑпшӑнчӗ те ӑна тутинчен хытӑ чуптурӗ.

Марьяна прижалась к нему и крепко поцеловала его в губы.

XIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ӑнланатӑн-ши эсӗ мана? — салху ачашлӑхпа ыйтрӗ те ӑна ҫӳҫӗнчен асӑрхануллӑн чуптурӗ вӑл.

Понимаешь ли ты меня? — спросила она с грустной нежностью и осторожно поцеловала его в волосы.

XXII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл, хӑйӗн мӑйӑхӗпе Ромашов питне йӗпетсе, ӑна тутинчен хыттӑн та вӑраххӑн чуптурӗ.

Он крепко и продолжительно поцеловал Ромашова в губы, смочив его лицо своими усами.

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ромашов ун умне курӑк ҫине ӳкрӗ, выртрех те темелле, лешӗн урисене ыталаса илчӗ те чӗркуҫҫийӗсене вӑрахченех хыттӑн-хыттӑн чуптурӗ.

Ромашов упал перед ней на траву, почти лег, обнял ее ноги и стал целовать ее колени долгими, крепкими поцелуями.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ромашов унӑн чӳрече витӗр тӑсса панӑ ҫат ҫыпӑҫса тӑракан хӑмӑр перчеткеллӗ пӗчӗк аллине тытса илчӗ те ӑна малтан ҫиелтен, унтан аял енчен, сыпӑ тӗлӗнчи тӳмесенчен кӑшт ҫӳлерехри ҫаврака шӑтӑкран, хӑюллӑнах чуптурӗ.

Он взял ее протянутую через окно маленькую руку, крепко облитую коричневой перчаткой, и смело поцеловал ее сначала сверху, а потом снизу, в сгибе, в кругленькую дырочку над пуговицами.

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Егорушка ун аллине чуптурӗ те йӗрсе ячӗ.

Егорушка поцеловал ему руку и заплакал.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Халь ӗнтӗ аван, — унӑн аллине чуптурӗ Егорушка.

— Теперь хорошо, — ответил Егорушка, целуя ему руку.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Егорушка пальтине хыврӗ, куккӑшпе Христофор аттен аллисене чуптурӗ, вара сӗтел хушшине ларчӗ.

Егорушка снял пальто, поцеловал руку дяде и о. Христофору и сел за стол.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ҫапла каласа, хӗрарӑм Егорушкӑна икӗ питҫӑмартинчен те чуптурӗ, ача кулса илчӗ, вара, ҫывӑратӑп пуль тесе, куҫне хупрӗ.

И дама крепко поцеловала Егорушку в обе щеки, и он улыбнулся и, думая, что спит, закрыл глаза.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Лопухов ӑна ҫӳҫӗнчен ачашларӗ, пуҫӗнчен чуптурӗ, аллине ачашшӑн чӑмӑртарӗ.

Лопухов гладил ее волоса, целовал ее голову, пожимал ее руку.

XXIV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Анчах, Верочка патне пырса, ун ҫине пӑхас вырӑнне вӑл хӑйӗн креслине унӑн пӗчӗк диванӗ патне куҫарчӗ, диван ҫине вырнаҫса ларчӗ те Верочкӑн аллине тытса чуптурӗ.

Но вместо того чтобы подойти и взглянуть на Верочку, он подвинул свои кресла к ее диванчику и уселся в них, взял ее руку и поцеловал.

XXI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Анчах вӑл, питӗ сӑпайскер, мана хулпуҫҫирен ҫеҫ чуптурӗ.

Но он такой скромный, только поцеловал мое плечо».

XIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ҫак сӑмахсем мана ҫав тери савӑнтарчӗҫ, ман куҫсенчен куҫҫуль тапса тухрӗ; «Мӗн пулчӗ сире, Настенька?» — терӗ те вӑл мана чуптурӗ.

И эти слова, что он назвал меня честною девушкою, так меня обрадовали, что я залилась слезами; а он стал говорить: «Что это с вами, Настенька?» — и поцеловал меня.

XIV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Чуптурӗ; кай ӗнтӗ, кай, тумланмалла манӑн.

Поцеловала; ступай же, ступай, мне надо одеваться.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вӑл савӑнса кайрӗ, Верочкӑна ыталаса чуптурӗ, йӗрсе илчӗ.

Она была в восторге, обнимала Верочку, целовала, плакала.

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Лопухов ун аллине тытса чуптурӗ, темиҫе хут та чуптурӗ.

Лопухов взял и поцеловал ее руку, и много раз поцеловал ее руку.

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed