Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

перет (тĕпĕ: пер) more information about the word form can be found here.
Степкӑран эрех шӑрши перет.

В лицо от Степки пахнуло сильным водочным перегаром.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫавӑнпа шутларӑм та: лайӑх хуҫа ют йытӑсене чулпа перет, хӑйӗнне касмӑкра тытсан та татӑк пӑрахмасӑр хӑвармасть».

Вот и подумалось: хороший хозяин, мол, в чужих собак камнем кинет, а свою, хоть и на цепь посадит, все куском не обнесет.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Кам перет? — ыйтрӗ Федя чӑтаймасӑр.

Кто стреляет? — нетерпеливо спросил Федя.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пӑшалӗ те унӑн тахҫанхи кив берданкӑ анчах, ҫирӗм утӑма ҫывхарсан та чупса ҫитсе перет.

И ружьё-то у него — бердана какая-то допотопная, вся в дырьях, на двадцать шагов с подбегом бьёт.

Каҫхи вӑрман вӑрттӑнлӑхӗ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 102–106 с.

«Тӗл перет ача! — шухӑшласа илчӗ лесник.

«Меткий парнишка!» — думает лесник.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 86–95 с.

— Хам куҫпа хам куртӑм, Тарӑн вара анса кайрӗҫ, — хӑйӗннех перет Ҫеруш.

— Своими глазами видел, они в овраг убежали, — упрямится Серёжа.

Вӗҫсе курни // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 63–67 с.

— Кам перет?

— Кто стреляет?

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Йывӑр артиллери пекех кӗрӗслеттерсе перет лапчӑнса, пусӑрӑнса пыракан забутри виткӗҫ.

Тяжелой артиллерией била оседающая в забуте кровля.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Лешӗ пурӗ-пӗрех хӑйӗнне перет: «Мӗнле ют вара эпӗ уншӑн?»

А она свое: «Какая же я ему чужая?»

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӗсенчен пуринчен те тӳсме ҫук спирт, сухан, табак шӑрши перет.

Ото всех от них резко разило спиртом, луком, табаком.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унран ҫухрӑмран пулӗ шӑршӑ перет

И воняет от него за версту…

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсенчен пит супӑнӗпе хӗрарӑм писевӗсен тем тӗрлӗ шӑрши кӗрет, манран, ав, лаша шӑкӗпе тар шӑрши перет.

От них личным мылом и разными бабьими притирками пахнет, а от меня конской мочой и потом.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑй те ура ҫине сиксе тӑрать, ӗнтӗ тӑнӑ ҫӗртех хӑй ҫинелле нимӗн шарламасӑр чупса килекен кӗре сӑн-питлӗ ҫамрӑк мар хӗрлӗармееца юлашки хут тӗллесе перет те курать: лектереймерӗ, Хӗрлӗармеецӗ тилӗрсе кайнӑ пек пӑрван та теветкел пит-куҫлӑ.

Он тоже вскакивает, уже стоя стреляет последний раз в немолодого смуглого красноармейца, молча бегущего прямо на него, и видит, что промахнулся, у красноармейца возбужденно-серьезное бесстрашное лицо.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий тарӑн мар алтнӑ пӗчӗк окопра выртать, винтовка затворне шӑлт-шалт! туртса шутарать, ҫине-ҫинех перет; вӑл кашни пемессерен хӗрлӗармеецсем, кӗлеткисемпе каҫӑрӑлса, месерле йӑвана-йӑвана каяҫҫӗ.

Григорий лежит в неглубоком окопчике, судорожно двигает затвором винтовки, часто стреляет; под выстрелами его, запрокидываясь, падают красноармейцы.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эрех шӑрши вӑйлӑ перет санран.

Шибает от тебя водочкой.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Турӑ ҫӑлтӑрах, хӑсса ямалла шӑршӑ перет унран.

Воняет от него — не дай бог.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Вилӗ ҫуйӑн шӑрши перет санран.

— Воняет от тебя, как от дохлого сома!

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аникей Лузгин йывӑр чирпе выртнине Черемшанкӑра никам та ӗненмен, вӑл, хӑйне хӗрхенччӗр тесе, чире перет тенӗ, пӗр ӗне сӑвакан хӗрарӑм вара фермӑра ҫапла каланӑ:

Никто в Черемшанке не верил, что Аникей Лузгин тяжело болен, говорили, что он представляется больным, чтобы вызвать жалость к себе, а одна доярка на ферме так и брякнула:

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫинҫе аллисене сарса пӑрахнӑ, сылтӑм пичӗ сӗлехепе йӑлтӑртатать, карса хунӑ ҫӑварӗнчен тӳсме ҫук сӑмакун шӑрши перет.

Тонкие руки ее были раскинуты, правая щека блестела, обильно смоченная слюной, из раскрытого рта резко разило самогонным перегаром.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вилесенчен ав епле йывӑр шӑршӑ перет, пӗтӗм ӑш пӑтранса тухать.

От этих убиенных такой чижелый дух идет, ажник с ног шибает!

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed