Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӑхнӑ (тĕпĕ: пӑх) more information about the word form can be found here.
Вӑл вӗсене хирӗҫ хӑюллӑн пӑхнӑ та: «Ман пекки урӑх ҫук, сире пурте хисеплеҫҫӗ пулин те, ӑна манран ан кӗтӗр», тенӗ.

А он, смело глядя на них, отвечал, что таких, как он, нет больше; и если все чтут их — он не хочет делать этого.

I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Таҫта инҫетре, тинӗс леш енче, хӗвелтухӑҫ еннелле кайсан, пысӑк шыв юхса выртакан ҫӗр пур; ҫав ҫӗршывра кашни йывӑҫӑн тунипе ҫулҫи хӗртсе хӗвел пӑхнӑ вӑхӑтри тӳсме ҫук шӑрӑхра этеме пытанмалӑх мӗн чухлӗ кирлӗ, ҫавӑн чухлӗ сулхӑн парать.

Далеко за морем, на восход солнца, есть страна большой реки, в той стране каждый древесный лист и стебель травы дает столько тени, сколько нужно человеку, чтоб укрыться в ней от солнца, жестоко жаркого там.

I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Чирлин ятне, ашшӗ ятне, хушаматне, вӑл мӗнле ӗҫпе, ӑҫта пурӑннине, хут пӗлнипе пӗлменнине, ҫулӗсене, кайран, ӑна пӑхнӑ хыҫҫӑн, вӑл мӗнпе чирлине тата ӑна эмел панине ҫыра-ҫыра пыраҫҫӗ.

Записывают имя, отчество, фамилию, звание, место жительства, грамотен ли, лета и потом, после приемки, род болезни и выданное лекарство.

Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.

Лешӗ, типшӗм, вӑрӑм, малалла ӳпӗнсе ларнӑскер, таҫталла вӗҫсе кайма хатӗрленнӗ кайӑк пек туйӑннӑ, тискер кайӑкӑнни пек курпун сӑмсине пӑркаласа, вӑл кимӗ умӗнчи тӗттӗме хурчка куҫӗпе пӑхнӑ, пӗр аллипе руль авринчен ҫатӑрласа тытнӑ, тепринпе — йӑл кулнӑ майӑн чалӑшакан ҫӳхе тутисем ҫинчи сиккеленекен мӑйӑхӗсене турткаласа пынӑ.

А тот, сухой, длинный, нагнувшийся вперед и похожий на птицу, готовую лететь куда-то, смотрел во тьму вперед лодки ястребиными очами и, поводя хищным, горбатым носом, одной рукой цепко держал ручку руля, а другой теребил ус, вздрагивавший от улыбок, которые кривили его тонкие губы.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Челкаш ун ҫине хӑйӗн ҫӑра куҫхаршисем айӗн лӑпкӑн пӑхнӑ та унӑн аллине вӗҫертмесӗрех малалла калать:

Челкаш спокойно посматривал на него из-под своих густых бровей и, не отпуская его руки, продолжал разговаривать:

I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Тусанпа тӗксӗмленнӗ сенкер кӑнтӑр пӗлӗчӗ — пӑтранчӑк; хӗрӳ хӗвел симӗсрех тинӗс ҫине сӑрӑ ҫӳхе чаршав витӗр пӑхнӑ пек пӑхать.

Потемневшее от пыли голубое южное небо — мутно; жаркое солнце смотрит в зеленоватое море, точно сквозь тонкую серую вуаль.

Челкаш // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Шӑла вӑл чаваласа пӑхнӑ, хина ҫырса панӑ, пулӑшу ҫав-ҫавах пулман.

Он наковырял в зубе, прописал хину, но и это не помогло.

Лашалла хушамат // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 56–62 стр.

Ҫӑвар ӑшчиккине эрехпе, коньякпа чӳхесе аппаланнӑ вӑл, суракан шӑлне чӗлӗм лаприпе, опийпе, скипидарпа, краҫҫынпа тытса та пӑхнӑ, питҫӑмартине йода сӗрсе лартнӑ, хӑлха шӑтӑкӗсене спиртпа чиксе йӗпетнӗ мамӑкпа питӗрнӗ, ҫаксем ҫапах та е нимте пулӑшман, е ӑша йӗклентернӗ.

Он полоскал рот водкой, коньяком, прикладывал к больному зубу табачную копоть, опий, скипидар, керосин, мазал щеку йодом, в ушах у него была вата, смоченная в спирту, но всё это или не помогало, или вызывало тошноту.

Лашалла хушамат // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 56–62 стр.

Мӑйӑхӗ, хулпуҫҫисем ҫинелле усӑнса анса, ҫӳҫ кӑтрисемпе пӗрле хутшӑнса кайнӑ; куҫӗ ҫап-ҫутӑ, ҫӑлтӑр пекех йӑлтӑртатать; кулли тата — хӗвел пӑхнӑ пекех туйӑнать, туршӑн та ҫав!

Усы легли на плечи и смешались с кудрями, очи, как ясные звезды, горят, а улыбка — целое солнце, ей-богу!

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

«Ҫул-йӗрсен сечӗ» регион проектне ӗҫе кӗртме 2442,2 млн. тенкӗ пӑхнӑ, октябрӗн 10-мӗшӗ тӗлне.

Help to translate

Пурнӑҫ ыйтнисене тӗпе хурса // Ял ӗҫченӗ. «Ял ӗҫченӗ», 2019.10.18

Ытти чухне унӑн ватӑ куҫӗсем асаплӑн, нумай хӗнесе, апат сахал ҫитерсе усракан йытӑсенни пек йӑвашшӑн пӑхнӑ, анчах та халӗ вӑл сиввӗн, святойсем пек е халь-халь вилме хатӗрленнӗ ҫынсем пек, шӑтарасла пӑхнӑ.

Обыкновенно выражение ее старческих глаз было мученическое, кроткое, как у собак, которых много бьют и плохо кормят, теперь же она глядела сурово и неподвижно, как глядят святые на иконах или умирающие.

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

Сывлӑшра ӑҫта пӑхнӑ унта юр пӗрчисен пӗлӗчӗсем ҫавӑрӑнса тӑраҫҫӗ, ҫавӑнпа та юр, таҫтан, те пӗлӗт ҫинчен, те ҫӗр ҫинчен ҫӑвать, нимӗн те ӑнланма ҫук.

В воздухе, куда ни взглянешь, кружатся целые облака снежинок, так что не разберешь, идет ли снег с неба, или с земли.

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

Туссем виҫӗ хутчен чаплаттарса чуптунӑ, унтая хаваслӑхпа пӑчӑртанса тухнӑ куҫҫуллӗ куҫӗсемпе пӗр-пӗрин ҫине шӑтарас пек пӑхнӑ.

Приятели троекратно облобызались и устремили друг на друга глаза, полные слез.

Мӑнтӑрккапа ырханкка // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 11–14 стр.

Санӑн аҫу кунта кашни лаптӑка пӑхнӑ, шӑварнӑ, хамӑр эртеле ура ҫине тӑратнӑ, сан кӑмӑлна каймасть иккен вӑл…

Тут батька твой каждую делянку выхаживал, потом поливал, артель нашу на крепкие ноги ставил, а тебе не по сердцу все…

32-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Мӗнле вӑл пӗр пус вырӑнне пултӑр? — хӗрӳллӗн кӑшкӑрса ярасшӑнччӗ Санька, анчах Феня хӑйне айӑплӑ ҫын ҫине пӑхнӑ пек ҫиленсе пӑхнине сиссе, татах та сӗтел ҫине пӑхрӗ.

«Как это ни в грош?» — хотел было запальчиво вскрикнуть Санька, но Феня смотрела с такой укоризной, что он еще ниже склонился над столом.

31-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сиккипе пынӑ чух вӑл ун ҫинчен ӳксе те пӑхнӑ, ун пек чухне вара Муромец чарӑнса тӑратчӗ, Санька тӑна кӗрессе, хӑйӗн ҫурӑмӗ ҫине хӑпарса ларасса кӗтетчӗ.

Бывало, упадет с него на всем скаку, а Муромец стоит и ждет, когда Санька отлежится и вновь взберется на его спину.

27-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак вӑхӑтра уншӑн Федя Черкашин та, учитель пекех, ҫулҫӑ витӗр ун ҫинелле пӑхнӑ пек туйӑнчӗ.

И тут ему показалось, что Федя Черкашин, так же как и учитель, старается высмотреть его среди листьев ивы.

26-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Захар таҫта та ҫитсе, таҫтан та ыйтса пӑхнӑ, ҫапах та мӑнукӗ ӑҫтине пӗлеймен.

Куда ни писал Захар, какие справки ни наводил, никто ничего не знал о его внуке.

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Халӗ акӑ пӗр пучах та, пӗр пӗрчӗ те юлас ҫук, — тенӗ те вӑл ача ҫине тинкерсе пӑхнӑ.

Теперь от него ни колоска не останется, ни зернышка, — сказал он и пристально посмотрел на мальчика.

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Федя Маша ҫинелле, вӑл темле пысӑк айӑпа кӗнӗ ҫын ҫине пӑхнӑ пек пӑхса илчӗ.

Федя посмотрел на нее так, словно Маша в чем провинилась.

18-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed