Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑшкӑрчӗ (тĕпĕ: кӑшкӑр) more information about the word form can be found here.
Мӗн? — кӑшкӑрчӗ Серафима, йӗпе ҫӗтӗк-ҫурӑкпа кравать патнелле пырса.

Что? — Крикнула Серафима, подступая с мокрой тряпкой к кровати.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Чее эсӗ цифрӑ хутаҫҫи! — кӑшкӑрчӗ Аникей, савӑннипе аллисене сӑтӑркаласа.

— Хитер, цифроед! — крикнул Аникей и даже потер от удовольствия руки.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Хуп ҫӑварна! — кӑшкӑрчӗ ун ҫине Ворожнев.

— Да цыть ты! — прикрикнул на нее Ворожнев.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Такам аллинчи кӑкӑр ачи каҫса кайсах кӑшкӑрчӗ.

У кого-то на руках заплакал грудной ребенок, зашелся в крике.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ кайсан сирӗн пурнӑҫ лайӑхланать тетӗр-им! — кӑшкӑрчӗ сывлӑшӗ пӳлӗнсе ҫитнӗ Авдотья, трибунӑ ҫинчен анчӗ те сирӗлсе тӑнӑ колхозниксем хушшипе алӑк патнелле утрӗ.

— Я уйду — вам радости тоже не прибавится! — задыхаясь, выкрикнула Авдотья и, покинув трибуну, пошла к двери между расступившимися колхозниками.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Сана ыран хӑвӑн ҫуртна вут тӗртме хушсан, тӗртетне эсӗ? — кӑшкӑрчӗ тахӑшӗ хыҫалти ретрен.

— А если б завтра тебе велели свой дом со всех углов поджечь? — крикнул кто-то из задних рядов.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫынсем шавланӑ, кӑшкӑрашнӑ вӑхӑтра, протоколне ҫырма пӑрахсах, Сыроваткин ура ҫине сиксе тӑчӗ — ҫӳҫӗсем тӑрмаланса кайнӑ хӑйӗн, хӗрлӗскер, вӑл сасси хӑйӑлтатакан пуличченех темскер кӑшкӑрчӗ, анчах ӑна, йӑпӑлти те путсӗр ҫын эсӗ, терӗҫ те сӑмахне хӑлхана чикмерӗҫ.

Бросив писать протокол, вскочил среди гвалта и криков Сыроваткин — взъерошенный, рыжий, сам что-то орал до хрипоты, но его обозвали холуем и не стали слушать.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсӗ сӳтӗлсе тӑриччен фактсем илсе кӑтарт! — кӑшкӑрчӗ тулашнипе хӗп-хӗрлӗ пулса кайнӑ Ворожнев.

— А ты бы, вместо того чтобы языком трепать, на фактах доказала! — крикнул весь багровый от злости Ворожнев.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Зал хуллен сӗрлесе тӑчӗ, кӗҫех хыҫалти ретрен тахӑшӗ кӑшкӑрчӗ:

Зал загудел негромко, но слитно, потом кто-то крикнул из задних рядов:

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тавай ҫыр! — кӑшкӑрчӗ Егор хавасланнӑ пек.

— Валяй записывай! — крикнул Егор и словно повеселел.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мрыхин аллисене кӑлӑхах сулкаларӗ, графина пӑккипе чанклаттарса шаккарӗ, ун кукша пуҫне тар тапса тухрӗ, вӑл хӑй патӗнчех тӑракан ҫынсене ҫаннисенчен туртрӗ, куҫӗсене чарса пӑрахса кӑшкӑрчӗ, анчах нимӗн усси те пулмарӗ.

Мрыхин бестолково мотал руками, звенел пробкой о графин, лысая голова его покрылась испариной, он дергал близко стоявших за рукава, выкатывал в крике глаза, но все было безуспешно.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Акӑ ӗнтӗ вӑл ачасем ҫине кӑшкӑрчӗ те, сасартӑк арӑмне хулпуҫҫинчен тытса, ӑна хӑй патнелле туртрӗ, унӑн куҫҫуль тулли куҫӗсенчен пӑхса, ывӑҫ тупанӗпе пит ҫӑмартине шӑлкаларӗ, вара тӗксӗммӗн пӑрӑнса, хулпуҫҫипе алӑка тӗкрӗ.

Прикрикнув на ребят, он вдруг притянул за плечи жену, заглянул в ее полные слез глаза, погладил ладонью по щеке и, хмуро отстранясь, надавил плечом на дверь.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Аниҫҫе! — кӑшкӑрчӗ вӑл хӑйӑлтатса, арӑмне куричченех, хӑй, йывӑррӑн сывласа, алӑк янаххинчен ярса тытрӗ.

— Анисья! — хрипло закричал он, еще не видя жены, и, тяжело дыша, схватился за косяк.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Васятка тем пек анратрӗ пулин те, Егор пуҫне сулса кӑшкӑрчӗ те, рысак вырӑнтан тапса сикрӗ.

Как ни канючил Васятка, Егор мотнул головой, гикнул, и рысак сорвался с места.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Лашана тара ан ӳкер! — кӑшкӑрчӗ Лузгин хыҫалтан.

— Коня-то не запали! — закричал вдогонку Лузгин.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑй машинӑна кӗрсе ларчӗ те: — Командӑпа тавай! Пурте пӗр харӑ! Пуҫларӑмӑр! — тесе кӑшкӑрчӗ.

И, нырнув в машину, добавил: — Ну-ка, по команде давай! И все разом! На-ча-ли!

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпир палламастпӑр та унпа пӗр-пӗрне! — кӑшкӑрчӗ хӗр ним тума пӗлмесӗр.

— Да мы сроду и знакомы не были! — с каким-то отчаянием воскликнула девушка.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Парӑр кунта ачана, тытса тӑратӑп эпӗ! — кӑшкӑрчӗ хӗр, Мажаров вара, хӗрарӑм аллинчен утиялпа чӗркенӗ ачана илсе, ӑна хӗре тыттарчӗ.

— Давайте сюда вашего малыша, я пока подержу ого! крикнула девушка, и Мажаров, приняв из рук женщины закутанного и одеяло ребенка, передал его ей.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, Ксенин сивӗ те йӗпе аллисене чӑмӑртаса, кӑшкӑрчӗ:

Ловя ее холодные мокрые руки, он крикнул:

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хаҫат Ксени аллинче кӑпӑртатрӗ, Корней чӑтаймасӑр: — Вула часрах, турӑшӑн! Мӗн, чӗлхӳ ҫӗтрӗ-им? — тесе кӑшкӑрчӗ.

Газета зашелестела в руках Ксении, и Корней не выдержал, крикнул: — Да читай, ради бога! Что ты, язык отъела?

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed