Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

анса (тĕпĕ: ан) more information about the word form can be found here.
Анчах лешӗ ҫамрӑк пӑлан пек сиксе тӑчӗ те, ҫара уранах сиксе анса, крыльца ҫине чупса тухрӗ.

Но она, как лань, вскочила, спрыгнула босыми ногами и выбежала на крыльцо.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хӗвел кашни каҫах вӗри те хӗрлӗ пӗлӗт хыҫне анса ларать.

Солнце каждый вечер садилось в горячее красное зарево.

XXIX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Тавтапуҫ, кинжал парса хӑтӑлтӑм, унсӑрӑн лашана ыйтнӑ пулӗччӗ, — терӗ Лукашка, лаши ҫинчен анса тата ӑна Назаркӑна тыттарса.

Спасибо отдарил его кинжалом, а то коня было просить стал, — сказал Лукашка, слезая с лошади и отдавая ее Назарке.

XXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин пӗрмай хӑй тавра, витӗр ҫутӑлса тӑракан ешӗл ӳсентӑрансем ҫине, анса пыракан хӗвел ҫине тата таса тӳпе ҫине пӑхрӗ те хӑйне хӑй каллех ӗлӗкхи пекех телейлӗ туйрӗ.

И все он смотрел вокруг себя на просвечивающую зелень, на спускающееся солнце и ясное небо и чувствовал все себя таким же счастливым, как и прежде.

XX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хӗвел, юрпа витӗннӗ аякри тусем хыҫне анса, пӗтӗмпех пытанчӗ.

Солнце скрылось совсем за далеким снежным хребтом.

XIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Шуйттан шӑтӑкне анса кайӑр эсир… — кӑшкӑрашрӗ вӑл, Оленина пӳлсе.

Расстрели тебе в животы сердце!.. — пронзительно кричала она, перебивая Оленина.

X // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Э, Ванюша? — тепӗр хут ыйтрӗ Оленин, ут ҫинчен анса тата йӗнерне аллипе шап-шап тутарса.

А, Ванюша? — повторил Оленин, слезая с лошади и хлопая по седлу.

X // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Кӳме ҫине куҫарнӑ чухне Ромашов подпоручик питӗ йывӑрланса ҫитрӗ, тӑнне ҫухатрӗ, ӑшне юн анса тулнине пула, тепӗр ҫичӗ минутран вилсе те кайрӗ.

При перенесении подпоручика Ромашова в коляску последний впал в тяжелое обморочное состояние и через семь минут скончался от внутреннего кровоизлияния.

XXIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ну, юрать, сирӗн ӑнӑҫмасть — эсир пӑсӑлса каятӑр, кӗлмӗҫлӗхе, ӗҫкӗлӗхе ҫити анса ларатӑр.

Ну, ладно, не повезет вам — падете вы, опуститесь до босячества, до пропойства.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Хӗвел хулан аякри ҫурчӗ тӑррисем хыҫне анса ларчӗ, каҫ шуҫӑмӗн хӗрлӗ ярӑмӗнче вара вӗсем пушшех хуран та пушшех пайӑрланса чӑмӑрланнӑн курӑнчӗҫ.

Солнце село за дальними городскими крышами, и они черно и четко выделялись в красной полосе зари.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Темиҫе минутран тин вӑл калаҫӑва ӳркевлӗ, анса ларнӑ сасӑпа малалла тӑсрӗ:

Через несколько минут он продолжал вяло, упавшим голосом:

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Калпакӗ ӗнси хыҫнех анса ларнӑ.

Шапка сидела на затылке.

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Хушӑк аялалла тӗпсӗр шӑтӑк евӗрлӗнех хуран анса каять; ун тӗпӗнче ялтӑракан пуличчен якалнӑ рельсӑсем йӑвашшӑн ҫуталаҫҫӗ.

Выемка уходила вниз, как темная пропасть; на дне ее слабо блестели отполированные рельсы.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Аялалла, ҫӗр айнелле анса пырать тейӗн, параппан сасси хуллен пусӑрӑнса, йӑннӑҫем йӑнса пычӗ, вара сасартӑк, ӑна тӳнтерсе-йӑвантарса та таптаса-хуҫлатса, ун ҫинелле оркестрӑн ҫиҫсе ялтӑракан, илемӗпе пач уйрӑлса тӑракан хаваслӑ хумӗ ҫӗмӗрттерсе кӗрсе кайрӗ.

Звук барабанов становился все тупее и тише, точно он опускался вниз, пуд землю, и вдруг на него налетела, смяв и повалив его, веселая, сияющая, резко красивая волна оркестра.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Генерал шанчӑклӑн та кӑшт тирпейсӗртереххӗн ларнӑччӗ, лаши, юн анса тулнӑ ырӑ куҫлӑскер, мӑйне илемлӗн пӗкӗрӗлтерсе мӑкӑртнӑ та, ҫӑварлӑхне сӗтеклӗн кӑмӑртаттарса та тутинчен ҫӑмӑл шурӑ кӑпӑк ӳкере-ӳкере, ташлакан пиҫӗ утӑпа хӑвӑрттӑн-хӑвӑрттӑн пускаласа пырать.

Генерал уверенно и небрежно сидел на лошади, а она, с налившимися кровью добрыми глазами, красиво выгнув шею, сочно похрустывая железом мундштука во рту и роняя с морды легкую белую пену, шла частым, танцующим, гибким шагом.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Желонерсен офицерӗ Ковако поручик, паянхи кунӑн тӗп паттӑрӗсенчен пӗри, лаша утланнӑ та ҫав йӗр тӑрӑх, ӑна тӳрлетсе те тикӗслесе, каллӗ-маллӗ вирхӗнтерсе ҫӳрет, чӗлпӗрне лӑнчӑ янӑ, ухмахла кӑшкӑрашса сиктерет, калпакӗ ӗнси хыҫнех анса ларнӑ, ытла тӑрӑшнипе хӑй чӑм шыва ӳкнӗ те хӗп-хӗрлӗ хӗремесленнӗ.

Желонерный офицер поручик Ковако, один из главных героев сегодняшнего дня, верхом на лошади носился взад и вперед вдоль этой линии, выравнивая ее, скакал с бешеным криком, распустив поводья, с шапкой на затылке, весь мокрый и красный от старания.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл юн анса тулнӑ куҫӗсемпе йӗри-тавралла пӑхкаларӗ те, сасартӑк хӗҫне йӗннинчен туртса кӑларса, юман тӗмне урнӑ пекех килсе сӑптӑрчӗ.

Он, с глазами, налившимися кровью, оглянулся кругом и, вдруг выхватив из ножен шашку, с бешенством ударил по дубовому кусту.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ромашов ҫав-ҫавах картсем, кӗмӗл тата хут укҫасен куписем, пурӑпа ҫырса тултарнӑ симӗс пустав ҫине пӑхнӑччӗ, унӑн йывӑрланса, тӗтреленсе ларнӑ пуҫӗнче, вара ҫаплах пӗрешкел шухӑшсем ӳркевлӗн пӑтрашӑнчӗҫ: хӑй анса, пӗтсе пыни те кичем, тӗксӗм пурнӑҫӑн тасамарлӑхӗ ҫинчен.

А Ромашов все глядел на карты, на кучи серебра и бумажек, на зеленое сукно, исписанное мелом, и в его отяжелевшей, отуманенной голове вяло бродили все одни и те же мысли: о своем падении и о нечистоте скучной, однообразной жизни.

IX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

«Эпӗ хухнӑҫем хухса, аннӑҫем анса пыратӑп, — йӗрӗнӗҫлӗн те кичеммӗн шухӑшларӗ Ромашов.

«Я падаю, я падаю, — думал он с отвращением и со скукой.

IX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Тумламсене вӑл ҫийӗнчех чарса лартаймарӗ, вӗсем вара ун питҫӑмартийӗсем тӑрӑх ӑшӑ, йӗпе, васкавлӑ йӑрӑмсемпе чылайчченех чупа-чупа анса тӑчӗҫ.

Он не мог сразу удержать их, и они еще долго сбегали по его щекам теплыми, мокрыми, быстрыми струйками.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed