Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӳкнӗ (тĕпĕ: ӳк) more information about the word form can be found here.

Ҫӗре ӳкнӗ курӑкпа ҫӗрекен ҫулҫӑ шӑрши пенӗ.
Веяло пряным запахом вянущих, припавших к земле трав, опавших листьев.

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑкӑрсем чӗркуҫлене-чӗркуҫлене ӳкнӗ, сӗрме купӑс хӗлӗхӗ пек туртӑнса тӑракан сӑнчӑрсем янӑраса тӑнӑ, е «Цоб! Цоб! Хушка пуҫлӑ мурне ҫап!», е хастарланса «Ну-ну, харӑсрах!» тени илтӗнсе тӑнӑ, вара каллех шыв хӗррине пӗренесем шуса пынӑ, каллех ӳкекен пӗренесем ухлатни сӑрт хушшинчи ансӑр ҫырма тӑрӑх ян-ян кайнӑ.
Быки надрывались, падали на колени, звенела струной натянутая цепь, и слышалось то: «Цоб! Цоб! Лысого, лысого чертяку стегани!», то дружное: «Ну-ну, рр-а-азом!», и снова ползли к берегу бревна, и снова по ущелью плыл стон падающих деревьев.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫӳллӗ тусен сӗм хура мӗлкисем шыв ҫине ӳкнӗ, горизонт курӑнман, шултра та йӑвӑ ҫӑлтӑрлӑ пӗлӗт пуҫ тӳпинче кӑна курӑннӑ.
Аспидно-черные тени от скал падали на реку, горизонт был закрыт, и небо в частых и крупных звездах виднелось только над головой.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Утӑ ҫине йывӑҫ антарма каякансем вырнаҫнӑ, хӑшӗ урисене усса ларнӑ, хӑшӗ месерле кайса ӳкнӗ.
На них разместились сплавщики — кто сидел, свесив ноги, кто лежал, опрокинувшись навзничь.

Ун чухне те ҫаплах ҫулҫӑ хушшипе ӳкекен уйӑх ҫути выляса тӑнӑ, йывӑҫсенчен мӗлке ӳкнӗ.
Тогда на земле так же рябили лунные блики и от ствола на землю падала тень.

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Каҫхи таса тӳпере катӑлнӑ уйӑх тӑнӑ, пӳртсенчен, йывӑҫсенчен урама урлӑ вӑрӑм мӗлкесем ӳкнӗ.
На чистом вечернем небе стоял ущербный месяц, от хат, от деревьев далеко на улицу выползли тени.

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

«Пирӗн план ҫинчен таҫтан илтнӗ, ҫур кун ларчӗ ман кабинетра, ку мӗнле те, ҫав мӗнле тесе пурин ҫинчен те тӗпчерӗ»; Федор Лукич Хохлаков йывӑрах чирлесе ӳкнӗ, вырӑнпах выртать…
«Где-то прослышал про наш план и, веришь, полдня просидел у меня в кабинете и все расспрашивал, как и что»; и, наконец, о том, что Федор Лукич Хохлаков заболел и слег в постель…

Ҫеҫенхире ирхи хӗвелӗн черчен пайӑркисем ӳкнӗ.
Степь была залита мягким светом утренних лучей.

XV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Федор Лукич Сергее таса та килӗшӳллӗ кабинетне илсе кӗрсе, сӗтел умне лартрӗ те хӑй ҫемҫе пукан ҫине ӳкнӗ пек йывӑррӑн сӗвӗнчӗ.
В кабинете, уютном и чистом, Федор Лукич усадил Сергея у стола и сам тяжело опустился в кресло.

XII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл шуҫӑм ҫути ӳкнӗ чӳрече карри ҫине пӑхать, анчах Иринӑна, унӑн чӑлт шурӑ кӗпине, ачаш куҫӗсене, куҫхаршийӗсене, хӑюллӑн йӑл кулнине курать.
Он смотрел на мокрую, освещенную слабым светом занавеску на окне, а видел Ирину — ее белое платье, ласковые глаза, брови, смелую улыбку.

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Служащисем хыпӑнса ӳкнӗ.
Служащие были взволнованны.

VIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫемене водокачка юсама пахчана ӑсатнӑ чухне Ниловна сӗтел ҫине ҫупа вӗресе тӑракан ҫӑмарта хӑпартни лартса пачӗ, тата хӑнана ӑшӑ сӗт ӗҫтерчӗ, ир ҫинче, тӑм ӳкнӗ чухне, сивӗ пулмарӗ-и тесе ыйтрӗ, ҫавӑнтах ӗнер Анфисӑпа мӗн ҫинчен калаҫнине пӗлес килнӗ пек, Ҫемен куҫӗнчен ӑшшӑн пӑхса илчӗ.
Провожая Семена на огород ремонтировать водокачку, Ниловна подала на стол яичницу, так и кипевшую в масле, напоила гостя парным молоком, спросила, не продрог ли он на заре, когда упала роса, и при этом ласково посмотрела Семену в лицо, как бы желая узнать, о чем говорила с ним вчера Анфиса.

Пичӗ ҫине тӗксӗм лампа ҫути ӳксе ҫутатсан, хӗр ҫамки ҫине ӳкнӗ йӗпе ҫӳҫ пайӑркисене аллипе пуҫтарса ҫӳлелле ячӗ те кӑмӑллӑн Сергей ҫине пӑхса илчӗ.
Когда неяркий свет лампы упал на ее лицо, она откинула со лба мокрые локоны и ласково посмотрела на Сергея.

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пушӑ ҫивӗтленӗ ҫӳҫӗсем ҫамки ҫине пайӑркан-пайӑркан ӳкнӗ, хулпуҫҫийӗсем ҫине сапаланнӑ, ҫӳҫ пайӑркисем тӑрӑх ҫумӑр шывӗ тумлать.
Слабо заплетенные волосы лежали на плечах, спадали на лоб, и с них ручейками стекала вода.

Хӗвел тухайман-ха, анчах: хӗвелтухӑҫне ҫӗр айӗнчен тухакан ярӑм-ярӑм хӗрлӗ хӗлхемсем ӳкрӗҫ, вара ҫӗр хута ӳкнӗ сывлӑм шывӗпе чӳхеннӗ станица йӑлтӑр-ялтӑр ҫуталса кайрӗ.
Солнце еще не взошло, но восток уже окрасился пламенем зари, и станица, обильно смоченная росой, была залита розовым светом.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хыпӑнса ӳкнӗ, кӗрен питлӗ Анфиса вӗри тутисемпе пиччӗшне хырман питҫӑмартинчен хытӑ чуптурӗ.
Взволнованная, раскрасневшаяся Анфиса обнимала брата, прижималась горячими губами к его небритой щеке.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

«Усал хӑп, усал хӑп», — сӑхсӑхать хӑраса ӳкнӗ генерал, вара лашасене каллех чӑпӑрккапа ҫапать.
«Свят, свят», — закрестился генерал с перепугу и снова плеткой коней.

Генерал-Кар // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Вӑл такӑннӑ, ӳкнӗ, ура ҫине тӑнӑ та каллех чупнӑ.
Он спотыкался, падал, подымался, снова бежал.

Тӑнне ҫухатнӑ // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Патьен ҫӗр ҫумне пырса ҫапӑнсан, ача унтан тухса ӳкнӗ те пуҫӗпе темӗнле чула пырса ҫапӑннӑ, вӑхӑтлӑха тӑнне ҫухатнӑ.
При ударе бадьи о грунт мальчик вылетел из нее наружу, стукнулся головой о какой-то камень и на время лишился сознания.

Тарҫӑсем шуйханса ӳкнӗ.
Переполошилась прислуга.

Пыллӑ пӗремӗк // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics