Corpus of the Chuvash language

Часовой ӑна ирттересшӗн мар, анчах Ариша аппа, тилӗрсе кайса ҫуйӑхма пикенчӗ, салтак ҫине халь-халь сиксе ларас пек, хулӑм ҫӑм алсаллӑ аллисемпе ӑна, ура тапса, кӑкӑрӗнчен тӗртет, лешӗ вара, чӑтайман енне, шӑхличне шӑхӑртса, аслӑраххине чӗнсе илчӗ.

Часовой не хотел пускать ее, но она так шумела и наступала на часового, упираясь ему в грудь обеими руками в толстых вязаных варежках, что часовой в конце концов вынул свисток и вызвал старшего.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Фью! — Вӑл сывлӑшра, темӗскере хуратса хунӑ пек, паллӑ туса илчӗ.

Фью! — И он сделал в воздухе такой жест, словно зачеркивал что-то.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Нимӗҫ тухса кайрӗ, ҫула май, хӑйне шыв кӑтартма тухакан Ариша аппана ҫурӑмран ҫупӑрласа илчӗ.

И солдат ушел, покровительственно хлопая ладонью по спине тетю Аришу, которая повела его к колодцу.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хунарсем хӑйсен пайӑркипе алӑка тирӗнчӗҫ, тимӗр питӗркӗч ҫуталса илчӗ, каллех сивӗ сывлӑш килчӗ, алӑк хупӑнчӗ.

Фонари уперлись лучами в дверь, осветили щеколду, опять пахнуло холодом, дверь захлопнулась.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Лар кунта, — харкашса илчӗ хунар хыҫӗнчи сас, — шӑп лар!

— Зидеть тут, — рявкнул голос из-за фонарика, — зовсем тихо!

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Питӗркӗч кӗмсӗрт турӗ, тул сывлӑшӗ капланса кӗчӗ, пушӑ витре персе анчӗ, шултра, йывӑр, сулмаклӑ урасем тапӑртатма пуҫларӗҫ, унтан куҫа шартарса яракан, чикен чиктерекен ҫутӑ хупласа илчӗ.

Грохнула щеколда, пахнуло свежим воздухом, в сенях упало ведро, затопали крупные, мужские, тяжелые шаги, и мне в глаза ударил слепящий и колющий свет.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тулта хӑйӑлтатакан сас темӗскер вӗрсе илчӗ.

Сиплый голос пролаял за дверью что-то непонятное.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Игорь ман ҫине чеен пӑхса илчӗ.

Игорь хитро посмотрел на меня.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Часовой горизонт еннелле шухӑшлӑн пӑхса илчӗ, унта халӗ те пӗр чарӑнмасӑр кӗрлет.

Часовой строго оглянулся, посмотрел на горизонт, из-за которого слышалось громыханье.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл ун-кун пӑхса илчӗ, алӑка лайӑхрах хупрӗ, унтан, ман ҫуммах пырса, хӑлхаран: — Итле, Крупицына, лайӑхрах ӑнлан, — тесе пӑшӑлтатса каларӗ.

Он оглянулся, плотно прикрыл дверь, подошел ко мне вплотную и шепнул на ухо: — Слушай внимательно, Крупицына.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кунта ав эсир… — Вӑл Долгухин ҫине, унтан ман ҫине пӑхса илчӗ.

А тут вы… — Он посмотрел на Долгухина, на меня.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Евгений Макарович, тӑванӑм, кӑвакарчӑнӑм, — тепӗр хут кӑлтӑртатса илчӗ Полина Аркадьевна, унтан, ларнӑ ҫӗртенех, ӑна тӗрекле пӗчӗк аллисемпе чавсаран тытса, хӑй патнелле туртрӗ, хулӗсенчен уртӑнчӗ, пӗшкӗртрӗ, икӗ питҫӑмартинчен икӗ хут хыттӑн чуптурӗ.

— Евгений Макарович, родной, голубчик мой! — еще раз торопливо проговорила Полина Аркадьевна и, сидя, схватив его за локти маленькими крепкими руками, подтащила к себе, притянула за плечи, нагнула и крепко поцеловала в обе щеки.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл ӗшеннӗ куҫӗсемпе чӳречерен пӑхса илчӗ.

Он посмотрел натруженными глазами в окно.

22 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Каллех ҫӳҫентерекен туйӑм, пӗркун, тӗнче хӑй ҫутине лапах сӳнтерсен, эпир утрав ҫинче туйнӑ пекки, пӗтӗм ӑшчике ярса илчӗ.

Меня всю передернуло, как я представила себе тогда на островке, когда мир вокруг нас погасил все свои огни.

21 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Панулми хуллен кусса кайрӗ, кӗҫех ҫӳлтен ҫаптарса ҫӗлетнӗ ҫанӑллӑ хулӑн алӑ усӑнчӗ, ман улмана ярса илчӗ, калушсем куҫкалама пуҫларӗҫ, ман хӑлхана хулӑн илтӗнекен хӗрарӑм сасси кӗчӗ: «Эккей, пӑхӑр-ха, пӗри панулми ӳкернӗ».

Яблоко тихо откатилось, и сейчас же толстая рука в стеганом рукаве опустилась сверху, подхватила мое яблоко, боты задвигались, и я услышала низкий бабий говорок: «Ишь, гляди, яблочки кто-то рассыпал».

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл ман ҫине тепӗр си сӑнаса пӑхса илчӗ, ҫитменнине — ман тавра утса ҫаврӑнчӗ.

Он еще раз деловито осмотрел меня и даже кругом обошел.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Мӗн, эс пропусксӑр-им? — арҫын ача мана тимлӗн куҫласа илчӗ.

— А ты что, без пропуска? — мальчишка внимательно оглядел меня.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Манӑн пӗр шухӑш мӗлтлетсе илчӗ.

У меня мелькнула мысль.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗри ак тӗттӗмре пуҫран ҫыхӑпа лектерчӗ, тепри чемоданӗпе ураран сӑптӑрса илчӗ.

Меня стукали узлами по голове, били чемоданами по ногам.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Дюльдяль, хӑйӗн ҫинче хуҫине туйса илсе, илемлӗ пуҫне мӑнаҫлӑн ухса илчӗ, сӑмса ҫунаттисене сарчӗ, хӑлхисене вылятса, вӑрӑм та ҫинҫе кайри урисем ҫинелле ҫӑмӑллӑн усӑнчӗ.

Дюльдяль, почуяв всадника-хозяина, горделиво вскинул красивую голову, раздул ноздри, прядая ушами, легонько осаживаясь на длинные и тонкие задние ноги.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950