Шырав

Шырав ĕçĕ:

илчӗ (тĕпĕ: ил) more information about the word form can be found here.

Ахӑрнех эпӗ ку ӗҫе кирлӗ пек тӑваймастӑмччӗ пулмалла, мӗншӗн тесен пӗчӗкҫӗ кӑна ҫиленекен художница сасартӑк ҫав списоксене ман алӑран туртса илчӗ, унран вара тен пӗр ача амӑшӗ те, пӗр няня та чӗптӗм хӗрхенӳ те кураймарӗ пулмалла.
Должно быть, я неважно справлялась с этим делом, потому что маленькая свирепая художница вдруг отобрала у меня эти списки, и уж у неё-то, надо полагать, ни одна мама или няня не получила ни малейшего снисхождения.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ман ҫине пӑхрӗ те чуптуса илчӗ, унтан вӑрттӑн ҫеҫ хӗрес хыврӗ.
Она глядела на меня и целовала, потом украдкой перекрестила.

Кукамай пирӗн сӑмаха илтрӗ те мана чӗнсе илчӗ.
Бабушка услышала наш разговор и позвала меня.

Чӳрече умне тӑрсах ҫав хыпара вуласа тухрӑм та ҫаврӑнса пӑхрӑм, ҫынсем пӑшӑрханса пӑхкаларӗҫ, ҫавӑн чух мана темле урӑх туйӑм ярса илчӗ; вуласса та эпӗ темле хама палӑрми урӑхла пурнӑҫра вуланӑ пек вуларӑм.
Стоя перед самым окном, я прочитала сводку, потом обернулась, увидела серьёзные, взволнованные лица, и странное чувство вдруг охватило меня: это чтение происходило уже в какой-то новой, неизвестной жизни.

— Экономкӑна илчӗ, — терӗ вӑл, сӑмахне вӑтаҫӗртен пуҫласа.
— Экономку взял, — сказала она без предисловий.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ачасем те пирӗн хыҫран тапранчӗҫ, анчах Игорь вӗсене йӗркеллӗн чӗнсе илчӗ, вара вӗсем пирӗнтен тӑрса юлчӗҫ.
Мальчики двинулись было за нами, но Игорь деликатно отзывает их, и они остаются на крыше.

30 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Радист, ыйӑхлӑ куҫне уҫса ярса, пурин ҫине те телейлӗн пӑхса илчӗ.
И радист слипающимися от бессонницы, изнуренными, но счастливыми глазами глядит на всех.

28 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Манӑн пуҫа ӗҫерсе, вӑл ҫӗлӗкне хывса илчӗ, унпа питне шӑлать, йӗрет, йӗрет, ҫӑмламас ҫӗлӗкӗ ҫинчен пуҫне ҫӗклеймест.
Отпустив мою голову, он срывает с себя мохнатую шапку и вытирает ею свое лицо и снова плачет, уткнувшись в нее.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кӗҫех тепӗр ӑстрӑм ҫӗр ҫийӗ йывӑррӑн ахлатрӗ, хытса кайнӑ сывлӑш урнӑ пек талпӑнса илчӗ, эп каллех юр ҫине персе антӑм.
Тотчас же снова тяжело охнула вся земля под нами, бешено рванулся отвердевший воздух, я опять повалилась на снег.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Игорь куҫӗсем факел ҫуттинче хӗп-хӗрлӗн курӑнакан куҫҫулпе тулса ларчӗҫ, вӑл хыттӑн ӗсӗклесе илчӗ, анчах нимӗн те чӗнмерӗ.
Глаза Игоря налились слезами, розовыми от света факелов, он громко глотнул, но ничего не сказал.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Салтак ача ҫине сиксе ларчӗ, анчах вӑрӑм офицер кӑшкӑрса ярса майӗпен, утас килменрен утса, вӑрӑм урисене чаркаласа, крыльца ҫинчен анчӗ, унтан салтак аллинчен факела илчӗ те Игорь ҫине тем вӑхӑт йӗрӗнсе пӑхса тӑчӗ.
Солдат бросился к нему, но длинный офицер что-то крикнул и медленно, как бы нехотя ступая длинными ногами, сошел с крыльца, он взял у солдата факел и с тупой брезгливостью рассматривал некоторое время Игоря.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Сасартӑк ҫак самантра такам, пӗчӗкскер, теттӗмрен сиксе тухрӗ, ҫутӑ ӳкнӗ салтак ҫине ывтӑнчӗ, ӑна кӗтмен ҫӗртен, икӗ аллипе ҫӑлса илчӗ, лешӗ мана лаштӑрах ячӗ.
И вдруг кто-то маленький разъяренно выскочил из темноты, кинулся в освещенное пространство к солдату и с разбегу обеими руками уперся в солдата так, что тот выпустил меня.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унтан питне куҫ айӗнчен пӗчӗк чӑмӑрӗпе хуллен сӑтӑрса илчӗ.
И потом кулаком осторожно провел по щеке, под глазом.