Шырав
Шырав ĕçĕ:
Анна Ильиничнӑна Хӗвелтухӑҫ Ҫӗпӗре ярас вырӑнне яла, Ульяновсен ҫемйи пурӑнакан яла, пилӗк ҫуллӑх ссылкӑна ячӗҫ.Ссылка в Восточную Сибирь была заменена Анне Ильиничне пятилетней ссылкой в деревню.
Яланлӑхах // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
— Унӑн ҫемйи пур, Володюшка.
Ҫыру // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
— Сирӗн ҫинчен, пурте хисеплекен Илья Николаевич ҫемйи ҫинчен мӗн шухӑшлӗҫ.— Что подумают о вас, о семье всеми уважаемого Ильи Николаевича.
Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Вӑл, Илья Николаевич хӑйӗн ҫемйи йӑхран йӑха пыракан дворянсенчен иккенне пӗлтерекен хута тума васкаманнине ӑнланман пекех, Мария Александровнӑн сӑмахне те ӑнланмарӗ.
Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Чӗмпӗрте ӗнтӗ Ульяновсен ҫемйи тӑваттӑмӗш хут ҫӗнӗ хваттере, хальхинче хӑйсен ҫуртне куҫрӗ.
Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Ҫак ҫуртра, иккӗмӗш хутӗнче, халӑх училищисен директорӗ Илья Николаевич Ульяновӑн ҫемйи пурӑнать.В этом доме на втором этаже живет семья директора народных училищ Ильи Николаевича Ульянова.
Кивӗ венец урамӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Лешӗ Дик шӑпи ҫинчен ыйтса пӗлнӗ, ӑна Сан-Францискӑри пӗр шкула вырнаҫтарнӑ та, хӑйӗн ҫемйи ӗненекен католик тӗпӗ майлӑ пӑхса ӳстерсе, унтан вӗренсе тухма пулӑшнӑ.
Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Негоро хӑй ҫемйи ҫинчен те, унчченхи пурнӑҫӗ ҫинчен те сӑмах вакламасть.Впрочем, Негоро никогда не говорил ни о своем прошлом, ни о своей семье.
Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Вӗсем те, Тимофеев ҫемйи пекех, килтен чи юлашки кун тухса кайнӑччӗ.Эвакуировались они в последний день, так же как и семья Тимофеева.
Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.
Унӑн ҫемйи — арӑмӗ, шкула каякан икӗ ачи тата чи пӗчӗк хӗрӗ Светлана — хальхи вӑхӑтра ӑҫта тата кам патӗнче пурӑнни нимӗн те паллӑ мар.
Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.
Тимофеев ҫемйи хӑйсем патӗнче пытанса пурӑнни ҫинчен тетӗшӗ халӗ те нимӗн те пӗлмест пулӗ-ха, тесе шухӑшласа пурӑнчӗ вӑл.Она предположила, что дяд до сих пор ничего не знает о том, что семья Тимофеевых скрывалась у них.
Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.
Тимофеевӑн бомбӑсем ҫурӑлнӑ вӑхӑтра сывах юлнӑ ҫемйи каялла кайрӗ.Семья Тимофеева, которая выжила во время бомбежки, направилась обратно.
Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.
— Ҫемйи унӑн хуторта.
50 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
А Степан Ильичӑн ҫемйи ӑҫта халӗ?
50 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Ҫав каҫхине Сашӑсен ҫемйи пӗрре те куҫ хупмарӗ.
Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.
Пӳртре яланах шавлӑччӗ, аслашшӗн ун чухне ҫемйи пысӑкчӗ ҫав — пӑяхамсем, кинсем.В избе всегда шумно, семья у дедушки была большая — деверья, снохи.
Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.
Удэхеец ҫемйи ҫывӑрма выртнӑ, пӗр хӑй ҫеҫ кӑвайт умӗнче пире кӗтсе ларать.Там уже все спали, только удэхеец сидел у огня и ожидал нас.
Тигр хыҫҫӑн // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 92–104 с.
Эп вара хӑруш чӗрчуна вӗлернӗшӗн вӑл мар, унӑн ҫемйи те мар, хам пӗччен ответ тытасси синчен шантарса сӑмах патӑм.Я подтвердил, что вся ответственность за убийство грозного зверя ляжет на меня одного.
Тигр хыҫҫӑн // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 92–104 с.
Анчах пӗри йӑнӑшпа вӗсем ҫине те вӗри шыв сапса янӑ-мӗн те, самантрах вара пӗтӗм ҫемйи сывлӑша ҫӗкленчӗ.Но нечаянно кто-то плеснул кипятком и на пчел, мигом весь рой поднялся на воздух.
Пыл хурчӗсемпе кӑткӑсем // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 33–35 с.
Тахҫан теплерен ӑс ҫитернӗ-ха вӑл ҫакӑнта хӑй ҫемйи валли шӑтӑк чавса ҫу кунӗсенче пурӑнма.
XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.