Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑпра the word is in our database.

тӑпра (тĕпĕ: тӑпра) more information about the word form can be found here.

Ҫамрӑксемшӗн — чун хавалӗ, чирлӗ ҫынсемшӗн, — хӗрлӗ тӑпра, — вилӗм ҫывхарнине туйса, пӑшӑрханчӗ Эльгеев.
Help to translate

7 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Тул ҫутӑличчен, тӑватӑ алӑпа выляса, эпир пирӗнпе вӗсен хушшине тӑпра купи ҫӗклесе хума пултаратпӑр.
До рассвета, играя в четыре руки, мы поставим между собой и им земляной вал.

V. Бигӑн ту ҫул // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Питех те вӑйсӑррӑн, хӑлхара янӑранӑн — инҫетри тӗлӗнмеллерех сасӑсене илтетӗп те, тимлӗхе кӑштах хухтаратӑп та — уҫӑмлах мар ҫак сасӑ мӗлкисем кӑварсен ҫатӑртатӑвне е тӑкӑнакан тӑпра чашӑлтатӑвне куҫаҫҫӗ.
Казалось, что очень слабо, похоже на звон в ушах, различаю я далекие и странные звуки, но стоило ослабить внимание, как эти смутные звуковые призраки переходили в потрескивание углей или шелест осыпающейся земли.

Анчах, — ку мана кӑштах килентерет, — эпӗ хырӑм выҫҫине туйма пуҫларӑм; ҫӗр хӑлаҫ пек кайсан ҫулташӑмсем типӗ вырӑнта — тӑпра купи тӗлӗнче — чарӑнчӗҫ те вӑхӑта сая ямасӑр кӑвайт чӗртмешкӗн вут-шанкӑ пуҫтарма пикенчӗҫ, эпӗ те вӗсене мӗн май килнӗ таран пулӑшатӑп.
Но, — что служило для меня развлечением, — я начинал чувствовать голод; когда, пройдя сажен сто, спутники мои остановились на сухом месте — груде земли — и стали, не теряя времени, собирать дерево для костра, я принялся им помогать со всем возможным усердием.

Несӗллӗх ун валли маншӑн тӑпра хатӗрленӗ, ҫынсем ӑна сухаланӑ-кӑпкалатнӑ, пурнӑҫ вара вилӗмле вӑрлӑх акнӑ, шӑпах ҫавсенчен — вӑтӑр ҫула ҫитнӗ тӗлелле — чун-чӗмӗн хура тӑрӑмӗ тӗвӗленсе пиҫсе ҫитрӗ, — шӑпах ҫакна шанӑҫ пӗтнӗлӗх е пурӑнас килменлӗх теҫҫӗ.
Наследственность подготовила мне для него почву, люди разрыхлили и удобрили ее, а жизнь бросила смертельные семена, из коих годам к тридцати созрело черное душевное состояние, называемое отчаянием.

I. Биографи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Горн шухӑшламасӑрах итлеме пуҫларӗ, тепӗр минутран уҫӑмлӑнах палӑртрӗ: ҫак самантра ут таканӗ чула чуп турӗ, тепӗр самантран ҫемҫе тӑпра ҫинче чупма пикенчӗ.
Горн машинально прислушался, через минуту он мог уже сказать, что в этот момент подкова встретила камень, а в тот — рыхлую почву.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Пӗкӗрӗлсе Гент ансӑр алӑкран хӗсӗнсе кӗчӗ те ҫурма ҫавра, тӑпра урайлӑ анлӑ пӳлӗме лекрӗ.
Согнувшись, Гент протиснулся в узкую дверь и очутился в просторном полукруглом помещении с земляным полом.

XIV. Н' Комбе король // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Тӑмлӑ тӑпра ҫеҫен хирӗн шурлӑхланнӑ, ҫемҫе пылчӑкӗпе ылмашӑнчӗ.
Глинистый грунт сменялся мягкой, превращенной в болото почвой степей.

VIII. Цаупере чура // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Акӑ йӗрӗнӳллӗ шалкам ӑшӑ ҫумӑр кунӗпех шӑпӑртатрӗ те ислетрӗ; каҫ енне тин лӑпланчӗ — шурлӑхсем кӳпӗнсе сарӑлчӗҫ, ҫурӑлнӑ-ҫӗтӗлнӗ тӑпра шуҫлак кӳлленчӗксемпе витӗнчӗ, — вӗсенче инҫетри пӗлӗтсем ӳкерӗннӗ.
Весь день лил отвесный, отвратительный теплый дождь; к вечеру он затих, вздув болота и покрыв размытую почву скользкими лужами, отразившими далекие облака.

II. Стэнлипе Гент // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Аялта — вак чуллӑ тӑпра, ун ҫинче хытӑ, йӗплӗ тӗрлӗ курӑк сапаланса тымарланнӑ; ҫак лаптӑк ҫурт-хуралтӑран вӑтӑр утӑмра сылтӑмалла авӑнчӑклӑн та чупуллӑн, сулахаялла тӳррӗн те авӑккӑн татӑлса чикӗленет; чӑнкӑ ахрат сӗмӗнче типнӗ тунасем сулланкалаҫҫӗ — виркӗс сӑртлӑхӑн, сывлӑшӑн витӗр курӑнакан тӗтрипе карӑннӑ ҫӗр хуппин улт ҫӗр хӑлаҫлӑ ахрачӗн чикки.
Каменистая почва с разбросанной по ней шерстью жестких, колючих трав круто обрывалась шагах в тридцати от дома ломаным убегающим вправо и влево контуром; на фоне голубого провала покачивались сухие стебли — граница возвышенного плато, шестисотсаженного углубления земной коры, затянутого прозрачным туманом воздуха.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Ҫӗр урай, пӗрене стенасем — вӗсене ластӑксем-ҫулсем якатнӑ, лакпа витнӗ симӗс веерсем евӗрлӗ типӗ ҫулҫӑсемпе тирпейлӗн капӑрлатнӑ; минтерлӗ, ҫӑм утияллӑ лутра кравать; сӑрламан пысӑк сӗтел; темиҫе кӗнеке, ҫырса тултарнӑ хутламсем, пысӑк икӗ чӳречен улӑм каррисем, хытӑ пукансем, пуҫелӗк тӗлӗнче ҫакса хунӑ икӗ пӑшал, — ҫаксем пурте Блюм ҫине витӗмлӗ, тиркевлӗ ҫыхӑнулӑхпа пӑхаҫҫӗ: тӑпра — чӗнтӗрлӗ минтерпе, пӑшал кӗпҫи — пичет страниципе, пӗренесем — туалет тӗкӗрӗпе, тискерлӗх — шухӑшпа, кӑнттам ансатлӑх — хӗрарӑм пуррилӗхпе.
Земляной пол, бревенчатые стены, отполированные тряпками и годами, убранные сухими листьями, похожими на лакированные зеленые веера; низкая кровать с подушкой и меховым одеялом; большой некрашеный стол; несколько книг, исписанная бумага, соломенные занавеси двух больших окон, жесткие стулья, два ружья, повешенные над изголовьем, — все это смотрело на Блюма убедительным, прихотливым сочетанием земли с кружевной наволочкой, ружейного ствола — с печатной страницей, бревен — с туалетным зеркалом, дикости — с мыслью, грубой простоты — с присутствием женщины.

Акӑ кустӑрмасем юрлама пуҫларӗҫ, кӗҫех вӗсен пӗр кӗвӗлӗхӗ вӗҫекен вакунсен пӗр евӗрлӗхне куҫрӗ те — Блюм тинех тӑпра хупланӑ ҫӗртен ҫӑлӑнса тухнӑ этем ҫӑмӑллӑхне туять.
Когда запели колеса и плавный стук их перешел в однообразное содрогание летящих вагонов, Блюм почувствовал облегчение человека, вырытого из-под земляного обвала.

I. Чыс тӑватӑп // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Нӳрлӗ-пылчӑклӑ, хӗрлӗ тӑпра юлчӗ.
Осталась сырая, красная грязь.

I. Чыс тӑватӑп // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Ҫур ҫӗрччен ҫур сехет юлсан ҫӗртен шутлавпа палӑртнӑ пӗтӗм вӑрӑмӑша чавса тухрӗҫ — аялтан ҫӳлелле шахта йӗркеленчӗ, тӑрринче — пӗр фут ҫурӑ тӑпра сийӗ.
К половине двенадцатого было вырвано у земли все определенное расчетами расстояние — и снизу вверх образовалась шахта, закупоренная над головой слоем в полтора фута.

XIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Тӑпра тултарнӑ михӗсене пӗкӗрелсе сӗтӗрни, малалла та каялла кумни ҫул вӑрӑмланса пынӑҫемӗн тертлентермеллипех тертлентерсе ҫитерчӗ.
Чем длиннее становился проход, тем мучительнее было сновать взад и вперед, сгибаясь и волоча мешки с кусками известняка.

XIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Тӗрмепе лавкка хушшинчи талккӑш самаях вӑрӑм — тата сахалтан та вунӑ метр чӗрӗк тӑршшӗ кубометр тӑпра чавса кӑлармалла, ку — тӗрме картишне тухмалли вырӑна чавмаллисӗр пуҫне.
Тщательно измеренное пространство между тюрьмой и лавкой указывало солидный остаток толщины грунта десять с четвертью метров, не считая работы над выходом.