Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӑрӑммӑн the word is in our database.

вӑрӑммӑн (тĕпĕ: вӑрӑммӑн) more information about the word form can be found here.

Те пӳртри шӑв-шава илтнипе кӑмӑлсӑрланса, те хӑлхине урах-мен сас-чӗв пырса кӗнипе сыхӑланса, ҫӗрлене сӑнчӑртан вӗҫерӗннӗ йытӑ тӑкӑскӑн та вӑрӑммӑн вӗрсе ярать.
То ли заслышав шум в доме, то ли просто проявляя показное усердие, громко залаяла спущенная с цепи собака.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Динго вӑрӑммӑн йынӑшса илчӗ те юханшыва хупласа тӑракан ҫӑра тӗмсем хушшине кӗрсе ҫухалчӗ.
Раздался жалобный вой, и Динго исчез в густом кустарнике, окаймлявшем речку.

Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Сасартӑк ҫур ҫӗр тӗлӗнче, пӗр вуникӗ сехетре, аякра вӑрӑммӑн та хаяррӑн улани, ун ҫумне ҫинҫен ҫухӑрни хутшӑнса янӑраса кайрӗ.
Вдруг около одиннадцати часов вечера вдали раздался долгий и грозный рев, к которому примешался более пронзительный вопль.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Тинӗс тарӑнӑн та вӑрӑммӑн ахӑрашать, инҫете, сӳнсех пӗтеймен горизонт еннелле хум хыҫҫӑн хум ыткӑнать.
Море ревело глубоко и протяжно, и вал за валом катился вдаль к озаренному еще горизонту.

I // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

Вӑхӑтран вӑхӑта инҫетре хурлӑхлӑн та вӑрӑммӑн улани илтӗнсе тӑчӗ.
Время от времени издалека доносился протяжный жалобный вой.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Палуба тӑрӑх каллӗ-маллӗ чупса ҫӳрекен Динго ҫак самантра карап пуҫнелле ыткӑнчӗ те, ҫӗр ҫине пӑхса, вӑрӑммӑн та хурлӑхлӑн уласа ячӗ.
В эту минуту Динго, который бегал взад и вперед по палубе, бросился на нос и, уставившись на землю, протяжно и жалобно завыл.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ак ҫакӑнта, Уэлдон миссис, — терӗ Дик, Перуран Чили патне тӑсӑлакан ҫырана вӑрӑммӑн кӑтартса.
— Вот сюда, миссис Уэлдон, — ответил Дик, указывая на длинную полосу берега, тянущуюся от Перу до Чили.

Сасартӑк вӑрӑммӑн янӑракан хӑрушӑ сас илтӗнет.
И вдруг раздается тягучий страшный вой.

Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ял варринче тахӑшӗсен йытти вӑрӑммӑн йынӑшса вӗрни илтӗнчӗ.
Она слышала, как на селе протяжно завыла чья-то собака.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Аллине турчка тытнӑ Люба кӑмака умӗнче вӑрӑммӑн тӑсса, шӑппӑн юрлать:
Люба с кочергой в руках перед печкой тихо и протяжно запела:

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Люба, кӑмака умӗнчен тӑрса, вӑрӑммӑн карӑнчӗ, мачча ҫинчи траппил тураттисем хушшине чиксе хунӑ тӗксӗм куҫкӗски катӑкӗ ҫине ҫав тери хӑвӑрт пӑхса илчӗ.
Люба встала, потянулась, машинально заглянула в тусклый осколок зеркала, воткнутого между еловыми сучками стропил на потолке.

Пӗле-е-етӗп… — юрланӑ чухнехи пек вӑрӑммӑн тӑсса каларӗ вӑл.
Зна-аю-у… — нараспев насмешливо протянула она.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫак самантра вӑл мӑн ҫул ҫинче ҫуталса пыракан инҫетре, ҫынсен ушкӑнӗ вӑрӑммӑн тӑсӑлса пынине асӑрхарӗ.
И заметил на большаке в прояснившейся дали длинную колонну людей.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

…Ҫӳлте, вӑрмӑн тӗлӗнче, самолетсем вӑрӑммӑн кӗрлени илтӗнчӗ.
…Высоко над лесом протяжно заурчали самолеты.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Килкартинче вара сыснасем нӑриклетни тата ӗне вӑрӑммӑн ӗнӗрлени илтӗнет.
Со двора доносились визг поросенка и протяжное мычание коровы.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Песковатскинче вӑрҫӑ пуҫлани ҫинчен пӗтӗм тӗнчене пӗлтерсе, боевой труба вӑрӑммӑн кӑшкӑртрӗ…
Голосисто рычит боевая труба, возвещая всему миру, что в Песковатском начались военные действия…

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫынсем вӑрӑммӑн сывлани кӑна илтӗнет.
Слышно только глубокое, сдерживаемое дыхание людей.

50 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Бобик пуҫне ҫӗклесе каллех вӑрӑммӑн уласа ячӗ.
Бобик поднял морду и снова протяжно завыл.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Степан Ильич пӳрт тӑрӑх вӑрӑммӑн ярса пусса ҫӳрет, пӳрнисене шатӑртаттара-шатӑртаттара илет, час-часах кантӑкран пыра-пыра пӑхать.
Степан Ильич большими шагами ходил по хате, хрустел сложенными пальцами, часто поглядывая в окно.

Вӑл вӑрӑммӑн сывларӗ, Маруська ҫине пӑхса илчӗ:
Она глубоко вздохнула, посмотрела на Маруську:

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics