Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Огнянов (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Огнянов ӑна ҫунтарас пек пӑхса илчӗ.

Огнянов бросил на нее язвительный взгляд.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов тарӑхнӑ самантра тем туса хума хатӗррине лайӑх пӗлет вӑл.

Она знала, что в гневе он неукротим.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов! — терӗ вӑл та хыттӑн.

— Огнянов! — крикнул он.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ку вӑл — ят яни! — кӑшкӑрса пӑрахрӗ Огнянов, малтан пӗрин ҫине, унтан теприн ҫине пӑхкаласа.

— Это — низость! — вскричал Огнянов, переводя глаза с одного на другую.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗнех вара, Кандов, эсир те мӗн те пулин каласа хаваслантарӑр эппин мана, — йӗплесе ыйтрӗ Огнянов, студента йӗрӗнсе пӑхса.

— Ну что ж, Кандов, скажите и вы что-нибудь, порадуйте меня, — желчно проговорил Огнянов, с презрением глядя на соперника.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кандов та Огнянов енне ҫаврӑнса тӑчӗ.

Кандов обернулся к Огнянову.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ҫитӗ, ҫитӗ ӗнтӗ тек кутӑнлашса тӑма! — сиввӗн каласа хучӗ Огнянов.

— Довольно притворяться! — холодно процедил Огнянов.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗн пулчӗ сана, Бойчо? — ыйтрӗ хӗр улӑшӑннӑ сасӑпа, Огнянов патнелле ярса пуснӑ май.

— Что с тобой, Бойчо? — спросила она сдавленным голосом, подойдя к нему.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов тинех Радӑна пӑхса илчӗ.

Только теперь он взглянул на Раду.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Йывӑра ан илӗр те, манӑн сирӗн сӑмахӑра вӑхӑтсӑр таттармалла пулса тухрӗ иккен, — кулам пек туса каласа хучӗ Огнянов, хӑй шурсах кайрӗ.

— Извините, что так рано помешал вашей беседе, — проговорил Огнянов, горько усмехаясь и бледнея.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов килсе кӗнӗшӗн Рада хӑй епле савӑннине каласа парасшӑнччӗ, анчах лешӗн сӑнӗ йӑлт улшӑннине асӑрхасан калас сӑмахне калаймасӑр аптраса тӑчӗ.

Рада попыталась было сказать Огнянову, как она радуется его приходу, но, увидев, что на нем лица нет, запнулась, пораженная.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Халь Огнянов Бяла Черквана васкать, палӑртнӑ вӑхӑт ҫитиччен унта хатӗрленес ӗҫе туса пӗтересшӗн те майӑн пӗрремӗшӗнче пӑлхав ялавӗ ҫӗклесшӗн.

Теперь Огнянов торопился в Бяла-Черкву, чтобы в течение нескольких дней, остающихся до этого срока, закончить там подготовку и поднять знамя восстания в назначенный день.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов килсе кӗчӗ, ӗшенсе ҫитнӗ хӑй, хресченле кивӗ тумтирпе.

В комнату вошел Огнянов, усталый, в запыленной крестьянской одежде.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов сӑмахне чун патне хурса, Муратлийский арӑмӗ ҫак тӑлӑх хӗре хапӑл туса йышӑнчӗ.

С удовольствием выполняя просьбу Огнянова, Муратлийская радушно приняла бесприютную девушку.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эппин Огнянов, ун майлах шухӑшлакан юлташӗ, унпа пӗр хӗрех савакан ҫын пулса тӑчӗ.

Значит, Огнянов, его товарищ по образу мыслей, теперь оказался его соперником.

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов мӗнле-ха эппин Болгарие те хӗрӳллӗн юратма пултарать, ҫав вӑхӑтрах Радӑна та чунтан савса тӑрать, шухӑшӗ нихҫан та икӗ майлӑ мар, хӑй кирек хӑҫан та вӑйлӑ, пултаруллӑ, лӑпкӑ та телейлӗ-ха тата, Кандов ҫавӑнтан тӗлӗнсех кайрӗ…

Он удивлялся, как может Огнянов одинаково пламенно любить и Болгарию и Раду и, раздваиваясь, всегда быть бодрым и сильным, спокойным и даже счастливым…

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ку ӗнтӗ пӗлтӗрех — Огнянов Бяла Черкваран тарса кайсан нумай та вӑхӑт иртмерӗ — ҫавӑн чухне пулчӗ.

Это случилось в прошлом году, вскоре после бегства Огнянова из Бяла-Черквы.

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хальхинче вӑл Кандовпа Радӑна иккӗшне те тавӑрас тенӗ шутпа конакалла утрӗ, унта бее Огнянов пирки тӗпчеттерсе ыйттарасшӑн пулчӗ.

Решив на этот раз отомстить и Кандову и Раде, он побежал прямо в конак, чтобы заставить бея допросить их насчет Огнянова.

XVII. Хӑлха чикки // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Йӗксӗк эс, ҫав вӑрттӑн хӑна вӑл, пӗлессӳ килсен, Радӑна ҫураҫакан Бойчо Огнянов! — тесе кӑшкӑрчӗ те Кандов ҫавӑнтах Стефчова хӑлха чикки тӑхӑнтартса ячӗ.

— Этот тайный гость, мерзавец ты этакий, был ее жених Бойчо Огнянов! — крикнул Кандов и ударил Стефчова по лицу.

XVII. Хӑлха чикки // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Элеклӗ ҫӑварсем тем-тем хуша-хуша кӑларнӑ, хулари сӳпӗлтисемпе Огнянов тӑшманӗсем Рада ятне чӗлхерен вӗҫертмен.

Сплетницы жадно подхватили его: имя Рады не сходило с языка городских болтушек и врагов Огнянова, мстивших этим его памяти.

XVII. Хӑлха чикки // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed