Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Арҫын the word is in our database.
Арҫын (тĕпĕ: арҫын) more information about the word form can be found here.
Хальччен ҫемьере хӗрачасем те, арҫын ачасем те пӗр-пӗринчен нимӗн те пытармастчӗҫ.

До сих пор между братьями и сестрами не было никаких тайн.

Яланлӑхах // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Пыл хурчӗ пекех ӗҫчен, анчах та… арҫын мар.

Трудолюбива, как пчела, но… не мужчина.

Оля // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Эпӗ арҫын, ҫапах та вӗренме пултараймастӑп.

— Я мужчина, а учиться тоже не имею права.

Оля // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Арҫын ача ҫав тери мӗскӗннӗн курӑнчӗ.

— У мальчика был очень несчастный вид.

Юлашки дюйм // Тӑван Атӑл. Джеймс Олдридж. Юлашки дюйм. — Тӑван Атӑл, 1961, 6№, 79–89 с.

Анчах ку жакосене арҫын ача унччен те курнӑ.

Но этих жако мальчик видел и раньше.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫак сӑмахсем хыҫҫӑн арҫын ача манго йывӑҫӗ ҫумне тайӑнса ларнӑ ватӑ Нэп аллинче лӑпкӑн ҫывӑрса кайрӗ.

И с этими словами мальчик спокойно уснул на руках у старой Нэн, которая сидела, прислонившись к стволу мангового дерева.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Питӗ тутлӑ, питӗ тутлӑ, — чаплаттарчӗ тулли ҫӑварпа арҫын ача.

— Очень вкусно, очень вкусно, — с полным ртом говорил мальчик.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Арҫын ачан, паллах, ӗмӗчӗ йӑлт татӑлчӗ: ку йывӑҫсем ҫинче вӑл мечӗксем, резина пуканесем, шӑхличӗллӗ камитҫӗсем, резина хӑмпӑсем ӳснине курма ӗмӗтленнӗччӗ.

Мальчик, конечно, был очень разочарован: он воображал, что мячи, резиновые куклы, паяцы со свистульками и резиновые шары растут прямо на ветвях этих деревьев.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Арҫын ачанни пек ҫинҫешке хулӗсем ҫинчи кӗрӗкне илсе пӑрахнӑ та пуҫӗпе сула-сула ҫапла каланӑ:

Резко сбросила шубенку с худых, почти мальчишеских плеч, тряхнула головой и начала говорить:

9. Ҫемье // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Анчах вӑл пӗччен пулман, ун ҫумӗнчех суранланнӑ арҫын ача выртнӑ, вӑл унӑн аллинчен хыттӑн ярса тытнӑ.

Но в руке она держала руку того, лежавшего молча рядом.

6. Хӗр // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Поля ҫурт ҫумӗнчех ҫамрӑк арҫын ача выртнине курнӑ.

Поля увидела лежавшего у дома паренька.

6. Хӗр // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Ку вӑл хӗрӗхелле ҫывхарнӑ, кӑвакрах ҫӳҫлӗ, сухаллӑ, ҫивӗч те йӑрӑ куҫлӑ, хӗвелпе пиҫсе хуралса ларнӑ арҫын пулчӗ — вӑрмансем, хирсем тӑрӑх ялан уҫӑ ҫӗрте ҫӳрекенсем кунашкал хуралма пултараҫҫӗ.

Это был рослый мужчина, лет на вид не более сорока, с седеющими волосами и бородой, с живыми, быстрыми глазами и загорелый почти до черноты — такой загар бывает у кочевников, вечно странствующих на вольном воздухе по лесам и равнинам.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ырӑ чунлӑ ачам, эп тепӗр хут калатӑп: эсӗ хӑвна чӑн-чӑн арҫын пек, карапӑн тивӗҫлӗ капитанӗ пек тытрӑн.

— Милый мой мальчик, я повторяю, ты вел себя как настоящий мужчина, как достойный капитан корабля.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӑл фотограф вилни ҫинчен, вӗсем, виҫӗ арҫын та пӗр хӗрарӑм, хӑйсем ларса пыракан парохода нимӗҫ самолечӗ путарнӑ хыҫҫӑн сулӑ ҫинче вилӗмрен епле хӑтӑлни ҫинчен, вӗсем ҫӑлӑнакан сулӑ патне фотограф ишсе пыни ҫинчен каласа пама пынӑ.

, чтобы рассказать ему о смерти фотографа. О том, что они — трое мужчин и одна женщина — спасались после потопления их парохода немецким самолетом на плоту,

1. Сулӑ ҫинчи ҫынсем // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Сулӑ хӗрринче ларакан арҫын ун ҫине ҫӳлтен аялалла пӑхнӑ та: «Эпӗ…» тесе фотографа сулӑ ҫине хӑпарса ларма пулӑшас шутпа аллине тӑснӑ.

Сидевший вблизи человек посмотрел на него в упор сверху вниз и сказал: «Я…» — и протянул руку, чтобы помочь фотографу взобраться на плот.

1. Сулӑ ҫинчи ҫынсем // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Сулӑ ҫинче виҫӗ арҫын тата пӗр ҫамрӑк хӗрарӑм ларнӑ.

На плоту сидели трое мужчин и одна молодая женщина.

1. Сулӑ ҫинчи ҫынсем // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Арҫын ачасене эсӗ пурнӑҫ ҫулне кӑларӑн, хӗрсене — эпӗ.

Выводить в жизнь мальчиков будешь ты, девочек — я.

Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Арҫын ачасен янӑравлӑ, хавас юрри илтӗнсе каять, юханшыв тӑрӑх саланать, кимӗсемпе пӗрле инҫете ӑсанать.

Возникает песня — мальчишеская, звонкая, задорная; разносится по реке и удаляется вместе с лодками.

Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Арҫын ачасем парӑс карчӗҫ.

Мальчишки поднимают паруса.

Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Володя ун ҫине кӑмӑлсӑррӑн пӑхрӗ: — Оля, эсӗ те арҫын пулатӑн, — терӗ вӑл йӑмӑкне.

Володя разочарованно посмотрел на него: — Оля, ты тоже будешь мужчина, — сказал он сестре.

Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed