Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пичӗ (тĕпĕ: пит) more information about the word form can be found here.

— Йывӑр ӑна, шуйттана, ҫӗнмешкӗн, — терӗ Атаманов, пичӗ ҫинчи тарне аллипе хӑвӑрт шӑлса.
— Трудно ее, чертяку, оседлать, — сказал Атаманов и быстрым движением руки смахнул с лица пот.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пар-ха, эпӗ те ӑшӑнам! — кӑшкӑрчӗ Ҫемен, чул ҫине хӑпарса, Атаманов Ҫемен ҫине айккӑн пӑхса илчӗ те, ҫӗвӗллӗ пичӗ ун йӑл кулчӗ.
А ну, дай-ка и я погреюсь! — крикнул Семен, взбираясь на выступ, Атаманов искоса посмотрел на Семена, лицо его, помеченное шрамом, расплылось в улыбке.

Тӗксӗм ҫутӑ умӗнче шуранка курӑнакан пичӗ ун сасартӑк хуралчӗ, сарлака куҫхаршиллӗ куҫӗсем пӗр ҫиллес, пӗр ялтӑраса пӑхаҫҫӗ.
Лицо его, бледное при слабом свете костра, вдруг почернело, глаза с широкими, нависшими бровями то хмурились, то загорались блеском.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑтанарах йӑл кулса илчӗ, ун пӗчӗк сӑмсаллӑ пичӗ хӗрелсе кайрӗ.
Смущенно улыбнулась, ее лицо, с маленьким носом, покраснело.

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Прасковья Николаевна хыпӑнса ӳкрӗ, ун пичӗ тата чипертерех пулса кайрӗ.
Прасковья Николаевна была взволнованна, и от этого ее дородное лицо выглядело особенно привлекательным.

— Тавах, Андрей Федорович, пурнӑҫ ҫине кӳренмелли ҫук, — терӗ Петр, кӗрнеклӗ, сарлака хулпуҫҫиллӗ ҫын, савӑнӑҫлӑ пичӗ ҫинче тахҫан хырман кӗл тӗслӗ мӑйӑхӗ шӑртланса тӑрать.
— Спасибо, Андрей Федорович, на жизнь жалоб нету, — ответил Петр, мужчина коренастый, широкоплечий, с серой и давно небритой щетиной на лице.

— Яка хырнӑ, ҫамрӑк курӑнакан Кривцов пичӗ кӑмӑллӑ кулӑпа ҫуталчӗ.
— Гладко выбритое лицо Кривцова, молодое на вид, сияло улыбкой.

XXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей куҫне хупрӗ те, ним ҫинчен те шухӑшламасӑр пыма тӑрӑшрӗ, анчах ун куҫӗ умӗнче Виктор пичӗ кулса тӑчӗ.
Сергей закрыл глаза, хотел ни о чем не думать, а перед ним вставало смеющееся лицо Виктора.

Трифонӑн хура та ыйхӑллӑ пичӗ ҫуталсах кайрӗ.
Чернявое, еще сонное лицо Трифона просветлело.

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Ун сасси чӗтренсе илчӗ, вӑл хирӗҫме чӗннӗ пек питӗ ҫиллес пӑхрӗ, ҫав самантра ун пичӗ Сергее питӗ илемлӗ пек туйӑнчӗ.
— Ее голос задрожал, она посмотрела сурово, как бы пытаясь возразить, и в этот момент ее лицо показалось Сергею прекрасным.

XVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Унӑн чипер пичӗ хӗрелсе кайрӗ, вӑл Сергей ҫине чеен, ялтӑракан куҫӗсемпе пӑхса илчӗ.
— Ее красивое лицо разрумянилось, и она посмотрела на Сергея лукавыми, заблестевшими глазами.

Сергей пуҫне ҫӗклерӗ, пичӗ ҫине, куҫхаршисем ҫине шултра юр пӗрчисем ларнӑран кӑмӑллӑн кулса илчӗ.
Сергей подымал голову, чувствуя, как крупные пушинки садились ему и на ресницы и на брови.

— Нарыжный пӗтӗмпех кукленчӗ, унӑн пичӗ хуралса, ватӑлса кайрӗ.
— Нарыжный весь сжался, лицо его потемнело и постарело.

XVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Андриянов старик, ҫапса хуҫнӑ автан ҫуначӗ пек ҫӗр ҫинчен сӗтӗрӗнсе пыракан бурка тӑхӑннӑскер, шӑнса кайнӑ, унӑн ватӑ пичӗ хуралса тӑпра тӗслӗ пулнӑ, казак тусӗ — бурка та ӑна ӑшӑтайман пулас.
Старик Андриянов, в бурке, волочившейся по земле, как подбитые крылья у петуха, продрог на морозе, и обычно обескровленное, старческое его лицо сделалось землисто-черным, — по всему было видно, что его уже не грела сестра казака — бурка.

XV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Родионовӑн яланах таса пичӗ халӗ кӗрен сӑнпа ҫунса тӑнӑ, сарӑ мӑйӑхӗсем пасарса кайнӑ.
Всегда свежее лицо Родионова теперь пылало ярким румянцем, на русых усах лежала испаринка.

Иринӑн вӑтанарах йӑл кулса пыракан пичӗ ҫине Виктор савӑнӑҫлӑн пӑхса илчӗ.
Виктор восторженно посмотрел на смущенно улыбающуюся Ирину.

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Анчах тӗлӗнмелле, мӗншӗн ун чух, ача ят хунӑ ӗҫкӗре, ҫак хӗр нимех те уйрӑм мар, Усть-Невинскинчи ытти хӗрсем пекех туйӑннӑ ӑна, халӗ хӑйпе юнашар, ҫуна ҫинче пачах урӑх Ирина ларса пынӑ — куҫ тӗкӗсемпе куҫхаршисем ҫинче юр пӗрчисем йӑлтӑртатнӑ, куҫӗсем темле иксӗлми савӑнӑҫпа ҫуталса пыраҫҫӗ, сивӗре нар пек хӗрелсе кайнӑ пичӗ ытарма ҫук чипер.
Но странно, что в тот вечер на крестинах она казалась ему обычной девушкой, каких в Усть-Невинской немало, а тут, рядом с ним, сидела на санях точно совсем другая Ирина, — и глаза с пушинками инея на ресницах и на бровях светились какой-то щедрой радостью, и лицо, смуглое и немного подрумяненное морозом, было необыкновенно веселым.

Ҫак калпак ҫинче, шел тутӑр яраписем ҫинче, тутӑр айӗнчен тухнӑ ҫӳҫ ункисем ҫинче, куҫхаршисем ҫинче те кӗмӗл пек пас йӑлтӑртатса пынӑ, ҫавӑнпа унӑн ялан чӗрӗ куҫлӑ кӗрен пичӗ ытарма ҫук илемлӗ пулнӑ.
И на этой шляпке, и на махрах шали, и на выбившихся над висками черных локонах, и даже на бровях серебром блестел иней, отчего ее смуглое лицо с быстрыми, живыми глазами казалось необыкновенно красивым.

Куҫа уҫрӑм та хама-хам та ӗненместӗп — ман умма Лена пӗшкӗннӗ, унӑн пичӗ, ӗненетӗр-и, ытарма ҫук илемлӗ курӑнса кайрӗ, ыйхӑ тӗлӗшпе эпӗ кӑштах шиклентӗм те.
Открываю глаза и сам себе не верю: ко мне наклонилась Лена, и лицо ее, верите, показалось мне таким красивым, что я спросонку малость даже оробел.

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Илемлӗ ҫутӑ куҫхаршиллӗ пичӗ унӑн часах асра юлнӑ, сывлӑхпа ҫутӑлса тӑракан ҫырӑ куҫӗсем чее кулӑ пытарса тӑнӑ.
Лицо ее с красивыми светлыми бровями было живое и выразительное, а в серых, здоровьем светящихся глазах ее скрывалась хитрая усмешка.

XI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics