Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пуҫӗ (тĕпĕ: пуҫ) more information about the word form can be found here.

Хӑйне вӑл уринчен пуҫласа пуҫӗ таранах ҫуса та тасатма ҫукла йывӑр пылчӑкпа вараланнӑ пекех туйрӗ, ӑна ун ҫине пач юратман хӗрарӑмпа тытакан ҫыхӑну пӗркесе лартрӗ — ҫур ҫула яхӑн тӑсӑлакан ҫыхӑну.
И сам себе он показался с ног до головы запачканным тяжелой, несмываемой грязью, которую на него наложила эта связь с нелюбимой женщиной — связь, тянувшаяся почти полгода.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ылттӑн ҫӳҫӗ ун ҫӳллӗ, таса ҫамки тавра шултӑран та пӗтӗммӗн пайӑркалана-пайӑркалана ӳкнӗ, тӑват кӗтеслӗ, ҫӑра, хӗрхӗлтӗм, пысӑк мар сухалӗ, юри хутлантарса тухнӑ евӗр, пӗр-тикӗс хумсемпе тӗп-тӗрӗссӗн йӑрӑмланса выртнӑ, самаях калӑплӑ та хитре пуҫӗ вара, питех те ырӑ ӳкерчӗклӗ ҫара мӑйӗпелен пӗрле, грек паттӑрӗсенчен е ӑсчахӗсенчен пӗрин пуҫӗ пекех мӑнаҫлӑ, — вӗсен чаплӑ бюсчӗсене Ромашов ӑҫта-тӑр гравюрӑсенче курнӑччӗ.
Золотые волосы падали крупными цельными локонами вокруг его высокого, чистого лба, густая, четырехугольной формы, рыжая, небольшая борода лежала правильными волнами, точно нагофрированная, и вся его массивная и изящная голова, с обнаженной шеей благородного рисунка, была похожа на голову одного из тех греческих героев или мудрецов, великолепные бюсты которых Ромашов видел где-то на гравюрах.

Назанский хӑй, сюртуксӑр-мӗнсӗрех, аялти кӗпе вӗҫҫӗн кӑна, ҫухине вӗҫертсе янӑ, пӳлӗм тӑрӑх каллӗ-маллӗ хӑвӑрттӑн утать; унӑн шурӑ кӗлеткипе ылттӑн пек ҫӳҫлӗ пуҫӗ е чӳрече тӗлӗнче мӗлтлетсе илет, е стенапа хупланать, Ромашов сад хӳми урлӑ каҫрӗ те ӑна кӑшкӑрса чӗнчӗ.
Сам Назанский, без сюртука, в нижней рубашке, расстегнутой у ворота, ходи-л взад и вперед быстрыми шагами по комнате; его белая фигура и золотоволосая голова то мелькали в просветах окон, то скрывались за простенками, Ромашов перелез через забор палисадника и окликнул его.

Шурочкӑн аялалла тайӑлтарнӑ пуҫӗ ҫине айккинчен, никама систермесӗр те куҫ илмесӗр пӑхса, унпа пит ҫывӑххӑн та туйӑмлӑн калаҫнӑ евӗр, тутисене ҫех кӑштӑшаррӑн сиктеркелесе, сӑмахсене хӑй ӑшӗнче кӑна каласа, чӗмсӗр пӑшӑлтатупа шухӑшларӗ Ромашов ҫав вӑхӑтрах:
В то же время он сбоку, незаметно, но неотступно глядел на ее склоненную вниз голову и думал, едва-едва шевеля губами, произнося слова внутри себя, молчаливым шепотом, точно ведя с Шурочкой интимный и чувственный разговор:

IV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Пуҫӗ ырататчӗ унӑн, ҫурӑмӗ нӑйкӑшса туртӑшӑнатчӗ, чунӗ вара, калӑн, унта нихӑҫан нимӗнле шухӑш, асаилӳ, туйӑм ҫуралман, пуш-пушахчӗ; ни тарӑху-вӗчӗрхенӳ, ни кичемлӗх пурри палӑрмасть, пурӗ те темле пысӑкскер, тӗттӗмскер те сӳрӗкскер выртнӑ пек ҫеҫ.
У него болела голова и ломило спину, а в душе была такая пустота, точно там никогда не рождалось ни мыслей, ни воспоминаний, ни чувств; не ощущалось даже ни раздражения, ни скуки, а просто лежало что-то большое, темное и равнодушное.

III // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вара пуҫӗ унӑн ҫӳлелле ҫӗклеттерсе хунӑ хулпуҫҫисем ӑшнелле йӑвашшӑн йӑпшӑнса тӗршӗнчӗ.
И его голова робко ушла в приподнятые кверху плечи.

II // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫурӑмӗ, аллисемпе урисем, ҫара ҫанӗ тӑрӑх унан, тум айӗнче, такамӑн сивӗ-сивӗ пӳрнисем чупкалаҫҫӗ пек, пуҫӗ ҫинче ҫӳҫ пӗрчисем йӑшӑлтатаҫҫӗ, куҫӗсене савӑнӑҫ куҫҫулӗ каскалантарать.
По его спине, по рукам и ногам, под одеждой, по голому телу, казалось, бегали чьи-то холодные пальцы, волосы на голове шевелились, глаза резало от восторженных слез.

Лешӗ шӗлепкесӗрччӗ, ҫавӑнпа Ромашов унӑн ҫинҫерех кӑна тӗп-тӗрӗс сӑмсине, пӗчӗк те кӑп-кӑпӑш тулли тутине, пуҫӗ варрипе тӳп-тӳррӗн уйрӑлса ӳкнӗ, танлавне, куҫ харши вӗҫӗсемпе хӑлхисене хупласа, питҫӑмартисем ҫинех аннӑ хумлӑ-хумлӑ та йӑлтӑркка хура ҫӳҫне васкавлӑн, анчах уҫӑмлӑн курса юлма ӗлкӗрчӗ.
Она была без шляпы, и Ромашов быстро, но отчетливо успел разглядеть ее тонкий, правильный нос, прелестные маленькие и полные губы и блестящие черные волнистые волосы, которые от прямого пробора посредине головы спускались вниз к щекам, закрывая виски, концы бровей и уши.

— Вӑл сылтӑм ал лаппине кӑна вылянтарса, хӑвӑрттӑн-хӑвӑрттӑн темиҫе ҫаврӑм турӗ, ҫавна май хӗҫ лапкӑшӗ ун пуҫӗ ҫийӗнче пӗр тӑтӑш ялтӑраса ҫуталакан ункӑ пулса тӑчӗ.
— Он сделал несколько быстрых кругообразных движений кистью правой руки, и клинок шашки превратился над его головой в один сплошной сверкающий круг.

I // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Эрнене ашшӗн пуҫӗ ҫеҫ курӑнать, мӗншӗн тесен унӑн ашшӗ кимӗ тӗпӗнче ларать.
Пятнице была видна только голова старика, так как тот сидел на дне лодки.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Пуҫне ҫӗр ҫумне хурса, каллех ман урана икӗ аллипе тытса хӑй пуҫӗ ҫине пустарчӗ, ҫапла вӑл, каллех калама ҫук пысӑк тав туса, ӗмӗрех мана пӑхӑнса пурӑнма сӑмах панине тӗрлӗ майпа пӗлтерчӗ.
Припав лицом к земле, он опять поставил себе на голову мою ногу и вообще всеми доступными ему способами старался доказать мне свою безграничную покорность и дать мне понять, что с этого дня он будет служить мне всю жизнь.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Вӑл каллех чӗркуҫленсе ларчӗ, ҫӗре чуптуса илчӗ унтан, ҫӗре ӳксех пуҫҫапса, ман урана аллисемпе ҫӗклесе хӑйӗн пуҫӗ ҫине пустарчӗ.
Он снова упал на колени, поцеловал землю, прижался к ней лбом и, приподняв мою ногу, поставил ее себе на голову.

— Тӗрӗс, пуҫӗ вӗри…
— Да, голова горячая…

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӑл аллине Егорушка пуҫӗ ҫине хучӗ, питҫӑмартине тытса пӑхрӗ.
Он приложил руку к Егорушкиной голове, потрогал щеку и сказал.

Ҫаплах чаркаланса пусса, Егорушка сӗтел патне иртрӗ те сак ҫине такамӑн пуҫӗ ҫумне ларчӗ.
Расставя широко ноги, Егорушка подошел к столу и сел на скамью около чьей-то головы.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Кӗпин ҫаннисемпе ҫурӑмӗ йӗпе, шӑлаварӗ пӗҫҫисем ҫумне ҫыпҫӑнса ларнӑ, пуҫӗ ҫинчен шыв юхать…
Рукава и спина на рубахе были мокры, брюки прилипли к ногам, с головы текло…

«Шӑтӑр-шӑтӑр-шат-шат!» — вӗҫсе иртрӗ ун пуҫӗ ҫийӗн, лав айне ӳкрӗ, унта «шат-шат!» туса ҫурӑлчӗ.
«Трах! тах! тах!» — понеслось над его головой, упало под воз и разорвалось — «Ррра!»

Сасартӑк унӑн пуҫӗ ҫийӗнчех чӑтма ҫук хӑрушшӑн, хӑлхана ҫурасла хыттӑн шатӑртатни, ҫатӑртатни илтӗнчӗ, пӗлӗт икке уйрӑлса кайнӑн туйӑнчӗ; вӑл пӗшкӗнчӗ те, ӗнсипе ҫурӑмӗ ҫине тем таткисем ӳкессе кӗтсе, сывлама чарӑнчӗ.
Вдруг над самой головой его с страшным, оглушительным треском разломалось небо; он нагнулся и притаил дыхание, ожидая, когда на его затылок и спину посьшятся обломки.

Егорушкӑна унӑн пичӗпе кӑтра пуҫӗ курӑнчӗҫ.
Егорушка увидел его лицо и кудрявую голову.

Ҫуран утса ывӑннисӗр пуҫне, унӑн кӑнтӑрла шӑрӑх пулнипе пуҫӗ ыратать.
Езда шагом утомила его, а от дневного зноя у него болела голова.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics