Шырав

Шырав ĕçĕ:

хыттӑн the word is in our database.

хыттӑн (тĕпĕ: хыттӑн) more information about the word form can be found here.

Анчах ҫынсем умлӑн-хыҫлӑн та харӑссӑн, хыттӑн кӑшкӑрни ӑна каллех хавхалантарчӗ.
Дробный, яркий взрыв криков оживил ее.

XXIX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Урисемпе урайӗн яка чулӗ ҫине тӗреленсе, вӑл хыттӑн кӑшкӑрчӗ:
Упираясь ногами в скользкий камень пола, она крикнула:

Вӑл чӑматанне хыттӑн туртрӗ те, чӑматанӗ уҫӑлса кайрӗ.
Она рванула чемодан, и он открылся.

Вӑл хӑйне ҫине тӑрсах тӑшманла вай пӑчӑртанине, унӑн хулпуҫҫийӗсемпе кӑкри ҫине пуснине, ӑна хӑракан туса кӳрентернине туйрӗ; унӑн тӑнлавӗсем ҫинче юн тымарӗсем хыттӑн тапма пуҫларӗҫ, ҫуҫ тӗпӗсем вӗриленсе кайрӗҫ.
Она чувствовала, что ее настойчиво сжимает враждебная сила, давит ей на плечи и грудь, унижает ее, погружая в мертвый страх; на висках у нее сильно забились жилы, и корням волос стало тепло.

Алӑк уҫӑлнӑ чух йынӑшса илет, ӑна хыттӑн хупсан, кантӑксем чӗтресе янӑраҫҫӗ.
Визжала, открываясь, дверь, дрожали и звенели стекла, когда ее с шумом захлопывали.

Урамра ҫан-ҫурӑма сивӗ сывлӑш типпӗн те хыттӑн ҫатӑрласа илчӗ, пыра кӗрсе кайрӗ, сӑмсаран кӑтӑкласа илчӗ, пӗр ҫеккунтлӑха кӑкӑра пулсе лартрӗ.
На улице морозный воздух сухо и крепко обнял тело, проник в горло, защекотал в носу и на секунду сжал дыхание в груди.

Амӑшӗ ӑна хыттӑн ыталаса илчӗ, хӑйӗн чӗри ҫӗнтернӗшӗн лӑпкӑн мӑнкӑмӑлланса, сасӑсӑр кулса ячӗ.
Мать крепко обняла ее, беззвучно засмеялась, мягко гордясь победою своего сердца.

XXVIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӑл Людмила аллисене тытса: — Хаклӑ чунӑм! Пурнӑҫра пур ҫын валли те ҫутӑ пуррине, вӑхӑт ҫитсен — вӗсем ӑна курассине, унпа чунӗсемпе ыталашассине пӗлсе тӑма пит те аван-ҫке вӑл! — тесе хыттӑн чӑмӑртарӗ.
Она взяла руки Людмилы, крепко стиснула их, говоря: — Дорогая вы моя! Как хорошо это, когда знаешь, что уже есть в жизни свет для всех людей и — будет время — увидят они его, обнимутся с ним душой!

Типшӗм, ҫирӗп кӑмӑллӑ сӑн-пичӗ тем ҫинчен шухӑшланине палӑртрӗ, тутине хыттӑн пӑчӑртаса лартрӗ.
Худое, строгое лицо ее было сосредоточенно, и губы нервно сжаты.

Власова хӑй кӗтмен ҫӗртенех хыттӑн: — Ҫапла, лайӑх! — терӗ.
Власова неожиданно для себя самой воскликнула: — Да, хорошо! —

Тата вӑл хӑйӗн пӗтӗм шалти вӑйне пухни, чун хӗлӗхне хыттӑн туртса карӑнтарни сисӗнет.
И чувствовалось в ней напряженное усилие, туго натянутая струна в душе.

— Паллах, йывӑр! — терӗ Людмила хыттӑн.
— Конечно, трудно! — воскликнула Людмила.

— Питӗ аван! — терӗ Николай хыттӑн, ун ҫине пӑхмасӑрах.
— Чудесно! — воскликнул Николай, не глядя на нее.

XXVII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Калаҫнӑ май вӑл шӑнса кайнӑ аллисене хыттӑн сӑтӑркаларӗ те, сӗтел патне пырса, унӑн ещӗкӗсене васкасах кӑларма, унти хутсене суйлама тытӑнчӗ, — пӗр хучӗсене вӑл ҫурчӗ, теприсене аяккалла илсе хучӗ, хӑй ҫав вӑхӑтра сапаланчӑк ҫӳҫ-пуҫлӑ, пӑшӑрхануллӑ пулчӗ.
Говоря, он крепко растер озябшие руки и, подойдя к столу, начал поспешно выдвигать ящики, выбирая из них бумаги, одни рвал, другие откладывал в сторону, озабоченный и растрепанный.

Сасартӑк вӗсене пӗр вунӑ ҫын, йӗкӗтсемпе хӗрсем, ҫавӑрса илчӗҫ те хӑвӑрт хыттӑн калаҫма тытӑнчӗҫ, ҫав-на пула вӗсем енне ҫынсем те ҫаврӑна-ҫаврӑна пӑхрӗҫ.
Вдруг их окружило человек десять юношей и девушек, и быстро посыпались восклицания, привлекавшие людей.

Вӑл пуҫ янисем еннелле ҫаврӑнчӗ те — вӗсене илсе тухса кайма пуҫланӑ та ӗнтӗ — хыттӑн каларӗ:
Он обернулся к осужденным, которых уже уводили, и громко сказал:

XXVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Аха, авӑ мӑн кирлӗ пулнӑ сире! — терӗ хохол хыттӑн.
— Ого, чего вы захотели! — воскликнул Андрей.

Ку вӑл — пуҫ ҫине кӗтмен ҫӗртен, куҫа курӑнмасӑр татӑлса анса, хыттӑн ыраттармалла килсе ҫапнипе ӑнран кӑларакан хуйхӑ пулмарӗ, ачасенчен уйрӑлмалла пулассине ӑнланса илни ҫеҫ пулчӗ, анчах ӑна та ҫак кун курни-илтнисенчен ҫуралнӑ туйӑмсем путарса хучӗҫ.
Горя, ошеломляющего внезапным, тупым ударом, неожиданно и невидимо падающего на голову, не было, — было печальное сознание необходимости расстаться с детьми, но и оно тонуло, растворялось в впечатлениях, вызванных этим днем.

Вӑл та Павел патне пычӗ те, унӑн аллине хыттӑн чӑкӑртаса, кӳренӳпе, савӑнӑҫпа тулса, тӗрлӗ туйӑмсемпе пӑшӑрханса йӗрсе ячӗ.
Она тоже подошла к Павлу и, крепко стиснув его руку, заплакала, полная обиды и радости, путаясь в хаосе разноречивых чувств.

Куҫ харшисем ыратнине сиссе, вӑл ҫамкине ывӑҫ тупанӗпе хыттӑн шӑлса илчӗ, унтан ҫаврӑнчӗ те — айӑпланакансен тӑванӗсем решетке патнелле пынине, вӑл калаҫу кӗрлевӗпе тулнине асӑрхарӗ.
Ощущая боль в бровях, она крепко провела ладонью по лбу, оглянулась — родственники подсудимых подходили к решетке, зал наполнился гулом разговора.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics