Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

туйса (тĕпĕ: туй) more information about the word form can be found here.
Маргарита хӑй ҫине куҫ илмесӗр пӑхнине туйса Женя хӗрелсе кайрӗ.

Маргарита не сводила с нее глаз, и Женя почувствовала, что смущается.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Халӗ хӑйне вӗсен шутӗнче туйса хӑпартланса та илчӗ.

А сейчас она испытала настоящее удовольствие от сказанного.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Питҫӑмартийӗ куҫҫульпе йӗпеннине туйса хӑйне хӑй ӳпкелесе те илчӗ: «Ҫемҫешке!

чувствуя, как по лицу струятся слезы обиды. Надо же!

Иккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Каять, — терӗ Женя та чӗркуҫҫийӗсем тата ытларах чӗтреме тытӑннине туйса.

— Уходит, — Женя почувствовала, как ее колени задрожали еще сильней.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Пӗр палланӑ сасӑ мана ҫак ӗҫрен татрӗ — палланӑ сасах ӗнтӗ, чипер янравлӑ та хулӑнтарах, самантлӑха эпӗ хама саплӑклӑ йӗм тӑхӑннӑ пек туйса илтӗм.

Знакомый голос оторвал меня от этого занятия — такой знакомый, круглый, солидный голос, что на одно мгновение я почувствовал себя плохо одетым мальчиком, грязным, с большой заплатой на штанах.

Ҫиччемӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫапах та эпир пурпӗрех пӗрле вулаттӑмӑр — эп пӗлеттӗм хам ун хыҫӗнче тӑрса сывланине Катя та туйса тӑрасса.

Но всё равно мы снова читали вместе — я знал, что Катя чувствует моё дыхание за своими плечами.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эп ӗненместӗп малтан туйса илес тенӗ тӗшмӗшлӗхе, анчах циркульнӑй ҫурт умӗнче тӑрса, Полярнӑйпа Екатерининский бухтӑн илемӗшне курса чуна савӑнтарнӑ чух, ирӗксӗрех мана ҫав сӑмах аса килчӗ.

Я не верю в предчувствия, но невольно подумал о нём, когда, поражённый красотой Полярного и Екатерининской бухты, я стоял у циркульного дома.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Икӗ аттине тата ҫиелти йӗмне те хывса пӑрахсан, Родион, ҫӑмӑлланас вырӑнне, хӑй питӗ ывӑннине туйса илчӗ.

Однако, когда оба сапога и штаны были сняты и брошены, вместе с облегчением Родион почувствовал сильнейшую усталость.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хама хам вунҫичӗ ҫулхи пек туйса илтӗм — чӗрем хыттӑн тапа пуҫларӗ.

Как будто мне было семнадцать лет — так вдруг крепко стукнуло сердце.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чӑннипе каласан, чи малтанхи вӗҫеврех хӑй вӑл Ҫурҫӗртен йӑлтах ютшӑннине туйса илнипе чун-чӗререн пӑшӑрханать, «ҫӗр туйӑмне» чухлайми пуличчен ютшӑннӑ иккен вӑл, ҫав туйам кирек хӑҫан та кунта урӑхларах пулаканччӗ.

На деле он глубоко потрясён, потому что в первом же полёте убеждается, что совершенно отвык от Севера, так отвык, что забыл даже «чувство земли», которое здесь всегда было немного другим.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хам мӗн туйса тӑни пур ҫӗрте те кирек хӑҫан та сан туйӑмупа кӗрешетчӗ.

Всё, что я чувствовал, всегда и везде боролось с тем, что чувствовал ты.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сӑмах хӑҫан хушмаллине е нимӗн чӗнмелле маррине тепле майпа туйса тӑраттӑмччӗ пулас эпӗ.

Должно быть, я инстинктивно чувствовал, когда нужно помолчать, а когда произнести два или три слова.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ачасем савӑнӑҫлӑн выляҫҫӗ — сак самантра эпӗ, хамӑн шухӑшӑмпа та ӗҫӗмпе тертленекенскер, чи малтанхи хут туйса илтӗм: ку — Мускав вӗт, Мускав ку!

Дети играли, и в эту минуту, занятый своими заботами и волнениями, я впервые почувствовал, что ведь это Москва, Москва!

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Арҫынни ҫинчен мӗншӗн ыйтнине Аня ҫийӗнчех туйса илчӗ.

И Аня сразу поняла, почему я спросил её о муже.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫӳлте пуринчен ытла эпӗ сана кансӗрлерӗм пуль ӗнтӗ, — терӗм эпӗ, хамӑн сассӑм хӑрушшӑн илтӗннине туйса, ҫапах та ним пулман пек каласшӑнччӗ-ха эпӗ — Ҫӗр ҫинче эпир иксӗмӗр Орестпа Пилад пулсаттӑмӑр.

— Можно подумать, что я больше всего мешал тебе в воздухе, — сказал я, чувствуя, что у меня страшный голос, и всё ещё стараясь говорить хладнокровно. – А на земле мы были Орестом и Пиладом.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Ҫапла вара эсӗ, Катя, асӑнтах тытса тӑр, эсӗ ирӗкре, тивӗҫлӗх сӑмахӗ кирлӗ мар», — тесе ҫырнӑччӗ эпӗ, Катьӑна хампа юнашарах пек туйса.

«Так что всё-таки помни, — так я писал Кате, хотя чувствовал, что она рядом со мной: — ты свободна, никаких обязательств».

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ Катя ҫинчен шухӑшламастӑмччӗ-ха, анчах чунӑмра темӗнле ачаш асӑнусем вӑранчӗҫ, куҫ умӗнче «Катя» тӑнине туйса илтӗм.

Я не думал о Кате, но что-то нежное и сдержанное прошло в душе, и я почувствовал: «Катя».

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ, акӑ, ҫинчех туйса илетӗп вӑл мӗнле ҫырнине, пуҫне пӗшкӗртсе куҫхаршине ҫӗклетрӗ пуль — ҫавӑн пек тунине эпӗ питӗ саваттӑм, амӑшӗ пекех пулса тӑратчӗ вара.

и я так живо представила, как он пишет, наклоняя голову и поднимая брови, — с той милой манерой, которую я любила и которая делала его похожим на мать.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак ҫынсене пӑхнӑ май, вӗсене лӑплантарса та шанчӑк парса тӑмаллаччӗ, ку темӗнех мар-ха, ку пысӑк инкек мар, пит ҫинче ҫӗвӗ юлсан та чӑтса кӑна ирттермелле, вара нимӗнле паллӑ та юлмасть, тесе йӑпатмаллаччӗ манӑн вӗсене — ун ҫинчен эпӗ иккӗмӗш кунхине-и, е виҫҫӗмӗш кунхине ӗҫленӗ чух-и туйса илтӗм.

И, ухаживая за этими людьми — я поняла это на второй или третий день работы, — нужно было всё время как бы уверять их, что это ничего не значит, что не беда, если останется рубец, что нужно только потерпеть и почти ничего не будет заметно.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чӑнах та, клиникӑра ытла шӑршлӑччӗ ҫав, ӑна эпӗ коридора кӗрсенех туйса илтӗм, коридорӑн икӗ енӗпе те палатӑсем вырнаҫтарнӑ.

Нужно сказать, что запах действительно был невозможный, и я почувствовала это, едва войдя в коридор, по обеим сторонам которого были расположены палаты.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed