Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӑнран (тĕпĕ: ӑн) more information about the word form can be found here.
Ҫавсене пула ӑнран кайнӑ токарь кӳршӗрен лаша ыйтса илнӗ, халь акӑ вӑл хӑйӗн карчӑкне, Павел Иваныч хӑйӗн порошокӗсемпе, мазӗсемпе имлесе, ӗлӗкхи пекех чипер пӑхакан тӑвасса шанса, больницӑна леҫет.

Ошалевший токарь выпросил у соседа лошаденку и теперь везет старуху в больницу, в надежде, что Павел Иваныч порошками и мазями возвратит старухе ее прежний взгляд.

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

Кунта инҫе мар, хамӑр йӑтӑпӑр, — ӑнран каяс пек каларӗ те Катерина, никам ҫине пӑхмасӑр тулли миххе ҫурӑмӗ ҫине ҫавӑрса хума тӑчӗ.

Мы на себе перетаскаем — тут недалеко, — растерянно сказала Катерина и, ни на кого не глядя, хотела взвалить на спину мешок.

14-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Хусахӗ йӑлтах ӑнран тухнӑ… ҫын ҫине ыткӑнать, — элеклерӗ Санька, унтан вите умӗнче ача хӑйне пӗр айӑпсӑр кӳрентернӗшӗн шухӑша кайнӑ пек пуҫне усса тӑракан Муромеца пӳрнипе юнаса илчӗ.

— Совсем одурел мерин… на людей бросается, — пожаловался Санька и погрозил Муромцу, который, опустив голову, стоял у конюшни, словно раздумывая, за что так несправедливо обидел его мальчик.

10-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тепӗр чухне Обломов анаслама тесе ҫӑварне ҫеҫ уҫать — ӑна Ольга хӑй ҫине тӗлӗнсе пӑхни ӑнран ярать: вӑл вара ҫавӑнтах шӑлӗсене шаклаттарса ҫӑварне хупать.

Иногда только соберется он зевнуть, откроет рот — его поражает ее изумленный взгляд: он мгновенно сомкнет рот, так что зубы стукнут.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Тӗлӗннипе ӑнран кайнӑ Федор ним калама пӗлмесӗр хытса тӑчӗ.

Фёдор был просто в шоке, и целую минуту не мог вымолвить.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Вӑл ӑнран кайнӑ пулнӑ.

Он был в обмороке.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах хӑй те ӑнран каясса ҫитрӗ ӗнтӗ, ӑшӗ пӑшӑрханчӗ, аллисене кӑкӑрӗ ҫине тытса, лара-тӑра пӗлмесӗр ҫӳрерӗ.

Но она была в отчаянии, у неё сердце томилось, она вставала и начинала ходить, крепко прижимая руки к груди:

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Тӳррипе каласан, сире кунта курасса сунманччӗ эпӗ, Николай Иваныч, — терӗм эпӗ старике, вӑл хӑй театртан кайран психиатрическине те гардероб ӗҫне тума кӗни ҫинчен пӗлтерсен; ӑна унтан та кӑларнӑ иккен, мӗншӗн тесен «ӑнран кайнӑ ҫынсен ӑна, каҫсерен шӳрпе вӑрласа ҫиет, тесе завхоза элеклесе панӑ».

— Признаться, я никак не ожидал встретить вас здесь, Николай Иваныч, — сказал я, когда старик сообщил, что после театра он поступил в психиатрическую, тоже в гардероб, и его уволили, потому что «сумасшедшие незаконно объявили завхозу, что он крадёт суп и кушает его по ночам».

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӑнран кайрӗ-ши вӑл?

Может быть, он помешался?

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Розалия Наумовна та ӑнран кайрӗ пулмалла, мӗншӗн тесен вӑл: йӑла тӑрӑх тупӑксӑрах пытармалла ҫав, терӗ.

И Розалия Наумовна, должно быть, сошла с ума, потому что сказала, что по обряду так и нужно — без гроба.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эсӗ ӑнран кайнӑ!

— Ты сошла с ума!

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах эп ӗҫлеттӗм, ӑнран кайнӑ поезд сигнал ҫуттисене уйласа тӑмасӑр, кӑшкӑртса та пӑскӑртса, кӗрхи каҫ ҫилне енчен енне уйӑрса вӗҫтернӗ пек ӗҫлеттӗм эпӗ!

Но я работала, «набирая скорость», как на сумасшедшем поезде, который мчится вперёд, не разбирая сигнальных огней, — только свистит и бросается в сторону ветер осенней ночи!

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ӑнран кайнӑ пулӗччӗ!

Она сошла бы с ума!

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эй, телескопсем, мӗн вӑл сирӗн, ӑнран кайнӑ-им?

Эй, телескопы, он у вас что — не в себе?

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫиленнипе ӑнран каясса ҫитрӗм эпӗ…

От негодования я даже растерялась.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Паллах ӗнтӗ, ун чухне Саня ӗҫӗ ӑнӑҫманни ӑна ӑнран ярасса ҫитерни халӗ темле тӗлӗнмелле пек туйӑнать, мӗншӗн тесен халӗ пин хут ытла урӑхла вӑйлӑ туйӑмсем вӑрҫӑчченхи хамӑрӑн хаваслӑха та чечен шухӑшсене пӗтӗмпех пӳлсе хучӗ.

Разумеется, теперь, когда новые, в тысячу раз более сильные чувства, заслонили всё, чем мы жили, что радовало и огорчало нас до войны, кажется странным то необычайное впечатление, которое произвела на Саню эта неудача.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Астӑватӑн-и, ӑна туптарасшӑн чӗрӳне хушрӑн эсӗ, — акӑ вал тӑрать, тӳремӗн, кӑвак ҫӳҫлӗ, ҫакӑн пек телей ҫитнӗрен ӑнран та кайӑн.

Помнишь, ты приказала в душе, чтобы вы нашли его, — и вот он стоит, седой, прямой, и можно сойти с ума от волненья и счастья.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах эпӗ ҫапла ӑнран каясса ҫитни ӑна килӗшетчӗ те пулас, пӗррехинче вӗт номере апат илсе пыракан хӗре те кӳлешсе илтӗм.

Но ему, кажется, даже нравилось, что я стала такая сумасшедшая и что один раз даже приревновала его к девушке, которая принесла в номер обед.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Паҫӑр Петьӑна вӗри чейник сӗнекен ҫын сассиех: — Ӑнран ан кайӑр ӗнтӗ, Петя, — терӗ мӑкӑртатса.

И я слышала, как тот же голос, который недавно предлагал Пете горячий чайник, сказал с негодованием: — Петя, не сходите с ума.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хам ӑшӑмра эпӗ ӑна тупма хушнӑ пек пултӑм — акӑ вӑл, кӑвак ҫӳҫлӗскер, ман умра тӑрать те пек ӗнтӗ, унӑн халех выртса ҫывӑрмалла, унсӑрӑн хӑй телейне кура вӑл халех ӑнран та кайма пултарӗ.

Я как бы приказала в душе, чтобы мы нашли его — и вот он стоит, седой, прямой, и нужно, чтобы он уснул, а то он сойдёт с ума от волнения и счастья.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed