Corpus of the Chuvash language

Ҫӗре хура хӑмла ҫырлин ҫатрака ҫӑра тӗмӗсем хупласа илнӗ; унӑн явӑнса ӳснӗ йӑвӑ тураттисем айне пиҫсе ҫитнӗ тӗксӗм кӑвак ҫырла сапакисем хӗвел ҫутинчен акӑш-макӑш меллӗн пытаннӑ.

Ежевичник густой и хваткий — опутывал землю; под сплетением ползучих ветвей его искусно прятались от солнца дымчато-сизые, зрелые кисти ежевики.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗрессем йӗри-тавра аялтан пуҫласа тӑррине ҫитичченех кӑвак йытпырши явӑнса ӳснӗ.

Кресты стояли, снизу доверху оплетенные приветливыми синими вьюнками.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗвелтухӑҫ енчен тӗтӗм пек явӑнса йӑсӑрланакан хура пӗлӗт ҫывхарса килчӗ.

Черная клубящаяся туча ползла с востока.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн типсе кайнӑ тураттисем тӑрӑх хӑвӑрт ҫитӗнекен вӑрман хӑмли явӑнса хӑпарать, чӳречен ҫӗмӗрӗлмесӗр юлнӑ кантӑкӗсем тавра тиркешӳллӗн явакланса, карниз патнелле кармашать.

А по завядшим ветвям его уже полз и кучерявился стремительный в росте дикий хмель, прихотливо оплетал уцелевшие стекла окна, тянулся к карнизу.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сӑрт хыҫӗнчен аслатиллӗ ҫумӑр умӗнхи мӑнаҫлӑ чӗмсӗрлӗхре шурӑ тӑрӑллӑ кӑтрашка пӗлӗтсем явӑнса хӑпараҫҫӗ.

Из-за горы в предгрозовом величавом безмолвии вставали вершины белых клубящихся туч.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Алӑксен айӗнчен усал шӑршӑллӑ шӑк юха-юха тухать: вӗсен тӗлӗнче пӗлӗчӗ-пӗлӗчӗпе симӗс шӑна явӑнса ҫӳрет…

Из-под дверей стекали зловонные потоки мочи; над ними тучами роились изумрудные мухи…

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсенчен ҫур ҫухрӑм пек малта, вӑрман тӑрӑх, шрапнельсем шартлата-шартлата ҫурӑлчӗҫ, снарядсем чӗрпӗклесе пӗтернӗ йывӑҫсем тӳнчӗҫ, шурӑ кӑвак тӗтӗм ҫӑмхисем явӑнса хӑпарчӗҫ.

Впереди них на полверсты сухо лопалась по лесу шрапнель, валились расщепленные снарядами деревья, белесыми клубами поднимался дым.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ун ҫывӑхӗнче кӗтӗвӗ-кӗтӗвӗпе симӗс шӑна явӑнса ҫӳрерӗ, хаяр сарӑ кӑткӑсем пӗлӗт пек шуса килчӗҫ.

Около него роились зеленые мухи-червивки, тучами приползали яростные желтые муравьи.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Таврана каҫ сӗмӗ ҫапиччен Кошевой ҫывӑхри укӑлча картинче, вӑрман хӑмли явӑнса ӳсекен кӳкен тӗмӗсен сулхӑнӗнче ҫывӑрса выртрӗ.

До сумерек Кошевой спал в соседней леваде, под тенью оплетенных диким хмелем терновых кустов.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сарайпа кӗлете вут тивретсе аппаланнӑ хушӑра пӳртри ҫулӑм тулалла явӑнса тухрӗ, выҫкӑннӑн чашкӑрса хыр чӳрече харшисене ҫуларӗ, вӑрӑм аллисемпе пӳрт тӑрринелле кармашса хыпашларӗ…

И, пока зажег сарай и амбар, огонь в курене уже выбился наружу, с шорохом ненасытно лизал сосновые наличники окон, рукасто тянулся к крыше…

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аксинья Прохортан ним вӑтанмасӑр Григорий патне ыткӑнчӗ, ӑна йывӑҫ тӑрӑх явӑнса ӳсекен вӑрман хӑмли пек мӑйран ыталаса илчӗ те, савнӑ тусне шӑртлӑ питӗнчен, сӑмсинчен, ҫамкинчен, тутинчен йӗре-йӗре чуптуса, уҫӑмсӑррӑн пӑшӑлтатрӗ, пыр тӗпӗпе ӗсӗклесе калаҫрӗ:

Не совестясь Прохора, Аксинья бросилась к Григорию, обвилась диким хмелем и, плача, целуя лоб, глаза, губы, невнятно шептала, всхлипывая:

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аксинья ӑна чӳречерен асӑрхарӗ, вӑрман винограчӗ явӑнса ӳсекен крыльца ҫине чупса тухса, хыттӑн чӗнчӗ: «Гриша!..»

Аксинья увидела его в окно, выскочила на увитое диким виноградом крылечко, крикнула: «Гриша!..»

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кунта утсене шӑна-пӑван аптӑратмасть, вӑрман хӑмли явӑнса ӳсекен чӑтлӑхра сывлӑшӗ те уҫӑ.

Там коней не беспокоил гнус, в оплетенной диким хмелем чаще было прохладно.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мӑн Кӑмрӑк патне Вешенски еннелле куҫакан лавсен хумӗ явӑнса ҫитрӗ.

К Громку подкатилась волна движущихся на Вешенскую беженских подвод.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑрмана шыв айне тунӑ ейӳ тӑрӑх шурӑ сурӑх ҫӑмӗ евӗр кӑтра хумсем явӑнса чупрӗҫ.

По разливу, затопившему лес, табунились белорунные волны.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл тӗллесе пенӗ хур аҫи хыпӑнчӑклӑн ҫӳлелле улӑхса пырать, ыттисем ҫӑра ушкӑнпа пӗве ҫийӗн явӑнса вӗҫеҫҫӗ.

Тот гусь, в которого он стрелял, суетливо набирал высоту, остальные летели над прудом, клубясь густою кучей.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫынсем ҫинче вилӗм мӗлки явӑнса ҫӳрерӗ.

Тень обреченности тавром лежала на людях.

XLIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий хӑй те курчӗ: тупӑ умӗнче сарӑ кӑвак тӗтӗм ҫӑмхи сасартӑк явӑнса ҫӗкленчӗ те ҫӗре йывӑррӑн хашлтса ӳкрӗ, тӗтӗмпе кӗптеннӗ лашасем чӗввӗн пӗтӗрӗнсе илчӗҫ, унтан касса янӑ пек тӳне-тӳне кайрӗҫ; ҫынсем, ӳке-ӳке чупса, аяккалла тарчӗҫ.

Григорий видел: перед орудием вспыхнул желто-серый клуб дыма, тяжко бухнуло, и, окутанные дымом, взвиваясь на дыбы, как срезанные, повалились лошади; падая, бежали люди.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Табак тӗтӗмӗ, Григорий тавра явӑнса, вӑрахчен ун тӗм-хура кӑтра ҫӳҫ тӗпекӗ тӗлӗнче чӳхенсе тӑчӗ.

Табачный дым окутал Григория и долго колыхался над курчеватым смоляным чубом.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кустӑрмасем айӗнчен тусан явӑнса хӑпарса Степанӑн сарлака хулпуҫҫийӗсене хупласа илнине вӑрахчен пӑхса тӑчӗ.

Долго глядела, как из-под колес рвется пыль, заволакивает широкие Степановы плечи.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.