Шырав
Шырав ĕçĕ:
Хӗрлӗ ҫӳҫлӗ хӗрарӑм, инҫетелле шухӑшлӑн пӑхса, хуллен те хурлӑхлӑн юрласа янӑ:Рыжая женщина, задумчиво глядя вдаль, тихо и грустно запела:
VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Люба, аллине парса, унӑн куҫӗнчен хурлӑхлӑн пӑхса илнӗ.— Люба протянула ему руку и печально посмотрела в глаза его.
VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Фома ун ҫине пӑхнӑ та, унпала юнашар Медынскаяна тӗсмӗртсе, хурлӑхлӑн шухӑшласа илнӗ:Фома смотрел на нее и, поставив рядом с нею Медынскую, грустно подумал:
VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Анчах та мана пурӑнма мӗнле йывӑр иккенне ӑнланмасть… — хурлӑхлӑн каланӑ Любовь.А вот не понимает, как тяжело мне жить… — печально сказала Любовь.
VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Унӑн куҫӗсем ӗшенчӗклӗн, хурлӑхлӑн пӑхнӑ…
VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Ах, ҫапла-ҫке вӑл тӗнчере: аванни усаллинчен яланах начар пурӑнать!.. — хурлӑхлӑн каласа хунӑ Медынская.— Ах, на земле всегда хорошим хуже, чем дурным!.. — с грустью сказала Медынская.
VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Сяо Сян вилтӑпри ҫине хурлӑхлӑн пӑхса илчӗ, старике хулпуҫҫисенчен лӑпкарӗ, ӑна лӑплантарма тӑрӑшрӗ.Сяо Сян с грустью посмотрел на могилку, потом участливо похлопал старика по плечу и утешил как мог.
ХIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.
Час-часах, каҫсенче палуба ҫинче ыталанса ларнӑ чух; вӑл Фомана, ачашшӑн та хурлӑхлӑн ӑс панӑ:Часто, по ночам, сидя на палубе, обнявшись с ним, она ласково и с печалью говорила ему:
III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Мӗншӗн эс мана кӑларса ятӑн? — хурлӑхлӑн ыйтнӑ вӑл.
III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Хурлӑхлӑн килекен юрӑсем пулӑшу ыйтнӑн илтӗннӗ…
II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Йытӑ кулянса вӑрӑммӑн сывлать, ман ҫине хурлӑхлӑн пӑхать, — хӑйӗн куҫӗсем шывланнӑ.
Каштанка, Бишка, Запятайка // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.
Хӗрарӑмсем хурлӑхлӑн юрла-юрла йӗреҫҫӗ.
Юлашки кун // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.
— Анне, — терӗ вӑл, хурлӑхлӑн кулса, — ак ҫак икӗ сӑвви сана асӑнмалӑх, ҫакна Нина Иванцовӑна пар.— Мама, — сказал он, грустно улыбаясь, — вот эти два тебе на память, а это передай Нине Иванцовой.
«Хӗрлӗ ҫарпа пӗрле таврӑнӑп!» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.
Ун хыҫҫӑн салтаксем иккӗшӗ те салхуллӑн та хурлӑхлӑн утрӗҫ.
XXII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.
— Мӗнпур турӑсен ячӗпе тупа тӑватӑп, мана римлянсем ҫакӑн пек туса хунӑ, — ответленӗ вӑл хурлӑхлӑн йӑл кулса.— Клянусь богами, такой меня сделали римляне, — возразила он, с горькой улыбкой.
XX сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.
Хӑйне пурте тав тунӑ хушӑра тата хӑш-пӗрисем унӑн тумтирӗпе аллисене чуптунӑ хушӑра, унӑн паттӑрлӑхӗпе ырӑ ӗҫӗсене мухтанӑ хушӑра — вӑл, хурлӑхлӑн йӑл кулса, сӑмах хушрӗ:
XIX сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.
Старик пан ҫурчӗн чӳречинчен пӑхса, пуҫне хурлӑхлӑн сулкаласа илчӗ.Старик взглянул на окна панского дома и грустно покачал головой.
4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.
Эпир пан ҫурчӗн чӳречисем умӗнче хурлӑхлӑн тӑтӑмӑр, ҫав вӑхӑтрах шалтан, уҫӑ чӳречесенчен, хаваслӑ музыка илтӗнчӗ, тарелкӑсем янӑрарӗҫ, ӑшаланӑ аш шӑрши кӗчӗ.
4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.
— Тӑхта-ха эсӗ! — терӗ вӑл тарӑхнӑ пек, хурлӑхлӑн? йынӑшакан сасса тимлӗрех итлесе.— Подожди ты, — с досадой проговорил он, прислушиваясь к жалобным стонам.
5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.
— Вась, пар-ха, — хурлӑхлӑн ыйтрӑм эпӗ.
4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.