Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хваттерте (тĕпĕ: хваттер) more information about the word form can be found here.
Хваттерте вӑл чиновник хӗрӗ, манӑн тӑван Людмила Густавовна Сундстрем патӗнче пурӑнӗ.

Жительство он будет иметь в квартире моей родственницы, дочери чиновника, девицы Людмилы Густавовны Сундстрем.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Ҫенӗкрен икӗ понятой — ватӑ Тверяков литейщикпа ун патӗнче хваттерте пурӑнакан Рыбин кочегар, тӗреклӗ хура арҫын, кӗчӗҫ.

Из сеней вышли двое понятых — старый литейщик Тверяков и его постоялец, кочегар Рыбин, солидный черный мужик.

X // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ҫапах та, улпут майри ҫук чухне ун ячӗпе ҫав пичетех пуснӑ тепӗр ҫыру килсен, вӑл вуласа пама улпут арӑмне мар, хваттерте пурӑнакансенчен пӗрине ыйтнӑ.

Однако, когда, в отсутствии барыни, опять пришло письмо на ее имя с тем же штемпелем, она обратилась за прочтением не к ней, а к одному из жильцов.

XXV // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Кашни кунах, ватӑ улпут майрин упӑшкипе хваттерте пурӑнаканнисем тухса кайсан, пушӑ пӳлӗмсене юмахри пике евӗр пыра-пыра вырӑнсене пуҫтарнӑ, урайне шӑлнӑ, эрнере пӗрре кантӑксене, лампӑсене тасатнӑ.

Каждый день, когда муж и жильцы старой барыни уходили, она, точно невидимая фея, являлась в оставленные комнаты, убирала постели, подметала полы, а раз в неделю перетирала стекла и чистила газовые рожки.

XXV // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Сикекен чир пек ӗнтӗ, — тенӗ хваттерте пурӑнаканнисенчен пӗри, савӑнӑҫлӑн кулса…

Вроде эпидемии, — сказал один из жильцов, весело засмеявшись…

XVI // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Ҫитменни ҫине улпут майри патӗнче каҫхине хваттерте пурӑнакансемпе хӑнасем яланхи пекех картла вылянӑ.

Вдобавок, в этот день у барыни обыкновенно вечером играли в карты жильцы ее и гости.

XVI // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Ку хваттерте Матвее пурте килӗшнӗ.

Все нравилось Матвею в этой квартире.

XV // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Хваттерте темскер ҫатӑртаттарса илнӗ.

В квартире что-то затрещало.

XV // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Ҫапла, эпӗ вӑрҫӑ хыҫҫӑнхи ҫулсенче хамӑн пур тӑвансем патӗнче те хваттерте пурӑнса тухрӑм.

Таким образом, за послевоенные годы я поквартировал почти у всех моих родных.

Укахви, Дорофеевна тата ыттисем // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Анчах нихҫан курман, вӑл хӑвӑн аҫу пулнине, тата ҫав ҫын таҫта Мускавра, Маросейка урамӗнчи 40-мӗш ҫуртра, 53-мӗш хваттерте пурӑннине пӗлнисӗр пуҫне урӑх нимӗн те пӗлмен ҫын ҫинчен шухӑшлама йывӑр.

Но трудно думать о человеке, которого никогда не видела и о котором ничего не помнишь, кроме того, что он твой отец и живет где-то далеко, в Москве, на Маросейке, дом номер сорок, квартира пятьдесят три.

III // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Вӑл ыран мар, тепӗр кунне, пирӗн яла куҫса килет те хваттерте манпа пӗрле пурӑнма пуҫлать.

Он послезавтра переезжает в нашу деревеньку и будет жить со мной на одной квартире.

X // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӑл шӑпах леш ҫӗвӗҫ патӗнче, картишне кӗрсе кайнӑ ҫын тем тупаймасӑр ҫӳренине ним интересленмесӗр форточкӑран пӑхса илнӗ ҫӗвӗҫ ҫуртӗнче, пушӑпа пӗрех пысӑк пӳлӗмре хваттерте тӑрать.

Он нанимал комнату у самого того портного, который столь равнодушно взирал из форточки на затруднение забредшего человека, — большую, почти совсем пустую комнату.

VII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Тӗттӗм хваттерте ҫаплах переҫҫӗ-ха.

В темной квартире продолжали стрелять.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Хӗрсем паян — дежурствӑра, пӗччен эпӗ чӑтма ҫук хӑратӑп, ҫитменнине тата ҫакнашкал хваттерте!

— Девочки сегодня дежурят, я смерть как боюсь одна, да в такой квартире!

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӑл, хӑйшӗн ют, маншӑн хӑнӑхусӑр ҫак аслӑ хваттерте кил хуҫи пек пулма тӑрӑшса, мана хӑналантарма, чей ӗҫтерме тӑрӑшать, кухньӑна кӗре-кӗре тухать.

Она старалась быть хозяйкой этой чужой для нее и непривычной для меня квартиры и угощала меня чем-то, и поила чаем, и опять бегала на кухню.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпир унпа пысӑк хваттерте иксӗмӗрех ларатпӑр, мана халь унпа тин кӑна тӗл пулнӑ пек, нимӗн калаҫма та ӗлкӗреймен пек туйӑнать.

Мы сидели совсем одни в большой квартире, и мне казалось, что мы только что встретились и ни о чем еще не успели поговорить.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пурӑнасса халь эпир хамӑр пӳлӗмре мар, Никифоровсем пурӑннӑ хваттерте пурӑнатпӑр.

Да, а живем мы теперь не в нашей квартире, а там, где жили Никифоровы.

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эмилия Генриховна — лӑпкӑ карчӑкчӗ, нимӗҫчӗ, пиллӗкмӗш хваттерте пурӑнатчӗ, шан ӑна, ав, мӗн хӑтланнӑ вӑл — кил-ҫурт кӗнекисене шӑхӑртнӑ!

Эмилия Генриховна — тихая старушка немка из пятой квартиры, и вдруг — похищение домовых книг.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пирӗн хваттерте хутмаҫҫӗ.

У нас в квартире не топили.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Унтан тӗрлӗрен ялсенче хваттерте пурӑннӑ.

Потом мы ездили по разным деревням — снимали комнаты.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed