Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

темрен (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Вырӑс чунӗшӗн темрен те хаклӑ, калама ҫук юратнӑ ҫӗршыв: колхоз йӗтемӗсемлӗ уй-хирсем, кукӑрӑлса юхакан ҫырма-ҫатрасем, вӗсен ҫумӗнчи йӑмраллӑ ялсемпе саласем, шӑллӑ-шӑллӑ стена евӗр курӑнакан чӑрӑш вӑрманӗсем, пурте вӗсем хӗллехи шурӑ сӑнпа ялтӑртатса лараҫҫӗ…

Бесконечно дорогое и несказанно милое русской душе: холмистые поля с колхозными токами, извилистые долинки речек с деревнями под ивами, зубчатые стены еловых лесов, светлые березовые рощи, все в сверкающей белизне зимы…

VII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Критикӑна та, йӑнӑша та йышӑнасси, каҫару ыйтса, каллех нимӗн тумасӑр пурӑнасси темрен те ҫӑмӑл япала вӑл.

— Да это легче всего — и не отвергать критику и признавать ошибки, каяться и опять ничего не делать.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Сасартӑк таҫтан нӑрӑ килсе тухрӗ; вӑл Евсей хӑлхи патӗнчен сӑрлатса иртсе Федор Лукичӑн асаплӑн пӗркеленнӗ тата сивӗнме ӗлкӗрнӗ пичӗ ҫине хыттӑн мар ӳкрӗ; вӑл, ҫӑмламас урисемпе аран-аран пусса тата уйӑх ҫутинче симӗссӗн курӑнакан ҫунаттисене хуҫлаткаласа, уҫӑ куҫӗ урлӑ темрен хӑранӑ пек васкавлӑн шуса каҫрӗ, ҫамки ҫинче ҫаврӑнкаласа илчӗ те нӑрлатса вӗҫсе кайрӗ.

Вдруг откуда-то взялся жук-носорог; он прожужжал над ухом Евсея и в ту же секунду глухо шлепнулся о болезненно сморщенное и уже окоченевшее лицо Федора Лукича; перебирая косматыми ножками и расправляя зеленоватые на лунном свете крылышки, он торопливо, точно чего-то боясь, переполз через открытый глаз и, покружившись на лбу, с гудением улетел.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӗр хӑй те темрен хӑраса ӳкрӗ.

Видно было, что и она чего-то испугалась.

Франсуаза // Василий Алагер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 87–92 стр.

Ах! — ахӑртнех, аташма пуҫласа, темрен хӑраса, кӑшкӑрса ячӗ вӑл.

Ах! — очевидно, в бреду, пугаясь чего-то, закричала она.

XXVIII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Пирӗн жуликла ӗҫре ырӑ кӑмӑллӑ та пӑртак шанма пултармалла тӗрӗс чунлӑ юлташ тупма темрен те хӗн.

Самое трудное в нашем деле — это найти добросовестного, надежного, безупречно честного партнера, с которым можно было бы мошенничать без всякой опаски.

Сысна ҫури йӑли // В. Абакаев. О. Генри. Сысна ҫӳри йӑли // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 118-126 с.

Кубанӗн тури тӑрӑхӗнче пулӑр-ха эсир, икӗ Зеленчукӑн — Пӗчӗккин тата Пысӑккин ҫыранӗпе иртсе кайӑр, вара эсир, епле пулсан та, казаксемпе черкессен ялӗсем хутӑш вырнаҫса ларнине куратӑр: кашни ту хушшинчех аулсем сӑнчӑр пек тӑсӑлса выртаҫҫӗ, — вӗсене, темрен хӑранӑ пек, пӗр-пӗрин ҫумнех лартса тухнӑ; кашни шыв хӗрринчех казаксен авалхи станицисем симӗссӗн ешерсе лараҫҫӗ, — кукӑр-макӑрӑн Беломечетинская, Усть-Джегутинская, Красногорская, Кардоникская, Зеленчукская, Исправненская, Сторожевая станицӑсем вырнаҫнӑ, вӗсен йӗри-таврашӗнче — садри йывӑҫсем хупӑрласа илнӗ хутӑрсем…

Побывайте в верховьях Кубани, и если вы проедете берегами двух Зеленчуков — Малого и Большого, — то непременно увидите странное смешение казачьих и черкесских поселений: что ни ущелье, то и цепочкой тянутся аулы, — лепятся, точно в страхе, один к другому; что ни речная долина, то и раскинулись зеленые шатры старинных казачьих станиц, — изогнутой линией выстроились Беломечетинская, Усть-Джегутинская, Красногорская, Кардоникская, Зеленчукская, Исправненская, Сторожевая, а вокруг них утопают в садах хутора…

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Халь ӗнтӗ вӑл, аппарат патӗнче аппаланнӑ хушӑра, кун пирки темиҫе хутчен те сӑмах тапраткаласа пӑхрӗ, анчах Лозневой пӗрре те шарламарӗ, пӗрмаях, темрен хӑранӑ пек, алӑк ҫинелле пӑха-пӑха ларчӗ.

А теперь, у аппарата, она заговаривала не один раз, но Лозневой молчал и молчал, испуганно озираясь на ворота.

XIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Андрей темрен хӑраса, хӑвӑрт куҫне уҫса пӑхрӗ.

Андрей быстро и тревожно открыл глаза.

XXVI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Чупса пынӑ ҫӗртех темрен ярса тытса, танк ҫине сиксе хӑпарчӗ те вӑл, каялла ҫаврӑнса пӑхса, аллисемпе сулса, татах кӑшкӑрса ячӗ:

С разбегу, уцепившись за скобу, он вскочил на танк и, оглядываясь, махая руками, снова закричал:

XXIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Андрюша! — терӗ вӑл хуллентерех, темрен хӑранӑ пек.

— Андрюша! — сказала она негромко, словно испугалась чего-то.

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ниҫта та йӗрӗнчӗк йӗпе хуртсем, ӑмансем курӑнмаҫҫӗ, стенасемпе мачча ҫинче ниҫта та нӳр палли ҫук, Кӗмелли ҫул ансӑррипе тухса кӗме кансӗр ӗнтӗ, анчах та ку маншӑн темрен те лайӑх, мӗншӗн тесен эпӗ хӳтлӗх вырӑн тахҫанах шыраттӑм, кун пеккине тупма вара ҫӑмӑл мар.

Нигде не было видно отвратительных мокриц или червей, нигде — ни на стенах, ни на сводах — никаких признаков сырости, единственное неудобство — узкий вход, но для меня это неудобство было ценнее всего, так как я столько времени искал безопасного убежища, а безопаснее этого трудно было найти.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Эпӗ каялла таврӑнтӑм, мӗншӗн тесен маншӑн карап ҫине каясси темрен те хаклӑрах: эпӗ унта ҫимелли тупасса шантӑм.

Я повернул назад, потому что мне было гораздо важнее попасть на корабль: я надеялся найти там еду.

Улттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

— Анчах сасартӑк тем асне илнӗ пек пулчӗ, темрен хӑрарӗ пулмалла.

Но внезапно спохватился, — должно быть, у него возникли какие-то опасения.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мӗнле пулсан та, хӗрарӑмсем, темрен хӑранӑ пек, пӗр-пӗрин ҫине пӑхса илчӗҫ.

По крайней мере, дамы раз пять-шесть переглядывались между собою с тяжелою встревоженностью.

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Гэнсан Чу темрен тӗлӗннӗ.

Удивленный Гэнсан Чу.

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

Чэнь иероглифсем сахал мар унта, вӗсем ун куҫӗ умӗнчен темрен хӑранӑ пек вӗлтлетсе ҫеҫ иртеҫҫӗ.

Иероглифов «Чэнь» там было немало, и они прыгали перед его глазами, словно торопясь опередить друг друга.

Йӑлтӑр ҫутӑ // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67–76 стр.

Анчах, темрен кулакан хӗрарӑмсене ним шарламасӑр тӗрткелесе кухньӑна кӗрсе тӑрсан, вӑл хыпаланса тавраналла пӑхса ҫаврӑнчӗ те, унӑн урисем лӑштӑрах кайрӗҫ, вара, сӑх-сӑхса илсе, вӑл аран-аран пӑшӑлтатрӗ: «Мӗн ку?»

Но когда он, молча расталкивая чему-то улыбавшихся женщин, вошел в кухню и торопливо осмотрелся, у него подкосились ноги, и, творя крестное знамение, он с трудом прошептал: «Что это такое?»

XIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Хуран куклипе хӑйма та — чаплӑ апат, темрен те чаплӑрах, уйрӑмах вӗсене, ҫав кукӑльсене, тулли турилкке хурса парсан, унтан, тепӗр хут тата ытларах хурса, купипе купаласа парсан, аван, унтан вара, хӑйма тӗпнех ҫиттӗр, унти кашни кукӑле хӑйма тивтӗр тесе, ҫав турилккене майӗпен силлесен аван.

Вареники со сметаной — тоже святая еда, лучше любого причастия, особливо когда их, милушек моих, положат тебе в тарелку побольше, да ишо раз побольше, этак горкой, да опосля нежно потрясут эту тарелку, чтобы сметана до дна прошла, чтобы каждый вареник в ней с ног до головы обвалялся.

XVIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Давыдов ури айӗнчен тӑрсан-тӑрсан хӗрлӗ ҫунатлӑ шӑрчӑксем вӑрӑлтатса сиксе тухаҫҫӗ; пӗр сас-чӗв кӑлармасӑр ҫӗр тӗслӗ калтасем шӑваҫҫӗ, темрен шикленнӗ тыркассем пӗр-пӗрне шӑхӑрса сас параҫҫӗ; кӑлкан тӗсӗпе пӗрлешсе тата айккинелле пӑрӑннӑ чух силлене-силлене илсе, ҫеҫен хир ҫийӗпе аялтанах хир хӑлачӗ вӗҫсе пырать, ҫынран шикленмен тӑрисем вара Давыдова хӑйсен ҫывӑхнех яраҫҫӗ, унтан, кӑмӑлӗсем ҫук ҫӗртенех тенӗ пек, вӗҫҫе каяҫҫӗ те, ҫӳлелле хӑпарса, тӑп-тӑрӑ тӳпенӗн шупка кӑвак ӑршинче курӑнми пулаҫҫӗ, лерен вӗсен пӗтме пӗлмен юрри шӑппӑнрах, анчах кӑмӑллӑрах илтӗнет.

Из-под ног Давыдова то и дело с треском выпархивали краснокрылые кузнечики; бесшумно скользили серые, под цвет земли, ящерицы; тревожно пересвистывались суслики; сливаясь с ковылем и покачиваясь на разворотах, низко плавал над степью лунь, а доверчивые жаворонки безбоязненно подпускали Давыдова почти вплотную, как бы нехотя взлетая, набирали высоту, тонули в молочно-голубой дымке безоблачного неба, и оттуда приглушеннее, но приятнее звучали их нескончаемые трели.

IX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed