Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӑй the word is in our database.
мӑй (тĕпĕ: мӑй) more information about the word form can be found here.
— Атьӑр, ачасем, мӑй сыпписене пӑрса лартайман чухне, саланар килелле.

«Давай, разойдемся, ребята, пока шею не накостыляли»…

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Хура кӗпине пырӗ таранах тӳмеленӗ, мӑй тавра шурӑ ансӑр ҫуха выртать.

Черное платье застегнуто до самого горла, узенький белый воротничок.

Сентябрӗн пӗрремӗшӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Аха, вӑл манӑн мӑй ҫинчи суран.

Ага, это у меня рана на шее.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Мӑй ырата пуҫларӗ.

Стала болеть шея.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Анчах мӑй ҫинчи суран часах тӳрленесшӗн мар.

Но рана на шее все еще не заживала.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Ҫапӑнса ыраттарнӑ вырӑнсем тата мӑй ҫинчи сурансем сураҫҫӗ.

Ныли ушибы и раны на шее.

Пӗрремӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Кольхаун хӑй сӑмахӗ ӑнӑҫлӑ пулманнине курчӗ те урӑхла мӑй ҫаптарма шут тытрӗ.

Кольхаун увидел, что прием его неудачен, и решил ударить по другим струнам.

LХХХV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Эпӗ Булька мӑй ҫыххисӗррине астуса илтӗм те: «Булька, каялла!» — тесе кӑшкӑрса ятӑм; тӗрме ҫыннисене те: «Ман Булькӑна ан тивӗр!» — тесе кӑшкӑрса ятӑм.

Я вспомнил, что он без ошейника, и закричал: «Булька, назад!» — и кричал колодникам, чтобы они не били Бульку.

Пятигорскра Булькӑна мӗн пулни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Ҫук, мӑй ҫыххиллӗ йытӑсене вӗлерме хушман, — терӗ вӑл.

— Нет, в ошейниках не велят бить.

Пятигорскра Булькӑна мӗн пулни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Сасӑ хуртсене кансӗрленӗрен, эпӗ Булька мӑй ҫыххине салтса илтӗм.

Шум тревожил пчел, и я снял с Бульки ошейник.

Пятигорскра Булькӑна мӗн пулни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Булька, хӑлхи хыҫне хыҫса, мӑй ҫыххипе тек чӑнкӑртаттарса выртать.

Булька стал чесать себе за ушами и греметь ошейником.

Пятигорскра Булькӑна мӗн пулни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл Булька пулнӑ иккен, йӗс мӑй ҫыххине йӑлтӑртаттарса килет.

Это был Булька в своем медном ошейнике.

Булька // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Мӑй, ал тунисем, ура хырӑмӗсемпе пакӑлчакӗсем ҫине пӑхӑр е бронзӑран тунӑ ҫаврашкасем, йӑлтӑркка тӳмесемпе илемлетнӗ шӑмӑ сулӑсем, «саме-саме» е «талака» текен, африканецсем хушшинче пит сарӑлнӑ хӗрлӗ шӑрҫаран тунӑ мӑясем ҫакма ҫутҫанталӑкӗ хӑй хушнӑ вара.

Что же касается шеи, запястий рук, икр и лодыжек, то, с точки зрения дикарей, эти части тела самой природой предназначены для ношения медных или бронзовых обручей, роговых браслетов, украшенных блестящими пуговицами, и ожерелий из красных бус, называемых «саме-саме», или «талака», которые были тогда в большой моде у африканцев.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ку вӑхӑталла, Куля техникумран пӑрахса таврӑннӑ тӗлелле (тӳррипе, тен, пӑрахасах та килместчӗ пулӗ те — чирӗ уҫӑлма тытанни хупларӗ ӑна: вӑл мӑй шыҫҫипе аптӑрамаллипех аптӑратчӗ ун чухне.

К тому времени, когда Куля уже покинул техникум (впрочем, возможно, и не собирался его бросать — болезнь застала его врасплох, он уже страдал опухолью в шее.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Листисене уҫкаласа пӑхсан, вӑл С. Чугуновӑн «Этем мӑй шӑмми эволюци теорийӗ тӗлӗшӗнчен пӑхсан» ятлӑ статйи ҫинче чарӑнса тӑчӗ.

Полистав его, он остановился на статье С.Чугунова «Шейное ребро у человека с точки зрения теории эволюции».

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Дмитрий Ильич плащ тӑхӑнчӗ, Фридкӑна мӑй ҫыххинчен чӗлпӗрпе ҫавӑтса, вокзала тухса кайрӗ.

Дмитрий Ильич надел плащ, прицепил поводок к ошейнику Фридки и отправился на вокзал.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Вар тифӗ йывӑрланнипе унӑн пит-куҫпа мӑй шыҫҫи чирӗ пуҫланнӑ, йӑмӑкӗ чирлени ҫинчен Володя амӑшне пӗлтермен.

Брюшной тиф осложнился рожистым воспалением, Володя не сообщил матери о болезни сестры.

Пӗтӗм халӑх ӗҫӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Мӑй ҫыххи ҫине ҫырнӑ «С» тата «В» саспаллисем йыттӑн унчченхи пурнӑҫӗ ҫинчен тӗшмӗртмелли пӗртен-пӗр паллӑ — пуре те ҫакӑ ҫеҫ, — ун ҫӗнӗ хуҫишӗн пӗлме май ҫук вӑрттӑнлӑх пулса юлнӑ.

Две буквы, «С» и «В», выгравированные на ошейнике, — вот все, что связывало собаку с ее прошлым, оставшимся для нового хозяина неразрешимой загадкой.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Шыв хӗррине хӑвӑртрах ҫитсе, мӑй таран шыва кӗресчӗ те ҫыранӑн тепӗр енне хӑлаҫланса каҫасчӗ.

Купаться он любил, особенно саженками отмеривать расстояние от берега до берега.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Мӑй ҫинче йӑлмак пулсан, епле килӗшместӗн ӗнтӗ! — терӗ кӳршӗ хӗрарӑмӗ Мотря.

Как не согласишься, когда петля на шее! заводила разговор соседка Мотря.

36 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed