Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӑлкӑшса (тĕпĕ: йӑлкӑш) more information about the word form can be found here.
Ольга ҫул ҫийӗн чӗмсӗррӗн вӗҫсе иртекен кураксене, хыҫалалла тарса юлакан армутипе саймӑрша тӗмӗсене сӑнӗпе ӑшшӑн йӑлкӑшса ӑсатрӗ.

Ольга улыбкой провожала безмолвно летевших над дорогой грачей, убегавшие назад кусты полынка и донника.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хушӑран Горчакова та ҫутӑ кӑвак куҫӗпе ун ҫине ачашшӑн та туслӑн йӑлкӑшса пӑхса илчӗ, анчах ҫав куҫсемех Горчаковӑн хура пичӗ ҫинелле ывтӑннӑ чухне йӑлтах урӑхла ҫутӑ сӑрхӑнтарнине курнипе Листницкий чӗри темле ҫӑмӑллӑн та кӳренӳллӗн ыратса килчӗ…

Изредка Горчакова обращала на него светлые голубоватые глаза, взгляд их был ласков, дружествен, но боль, легкая и досадливая, точила Листницкого, когда эти же глаза, устремляясь на черное лицо Горчакова, лучили совсем иной свет…

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Листницкий, пенснине шӑлкаласа, хӑй йӗри-тавра ҫӑран варкӑшакан вербена шӑршине ҫӑтрӗ, — ҫакна ӑнлансах питӗ айванла та хивре кулӑпа йӑлкӑшса кулчӗ.

Листницкий протирал пенсне, вдыхая заклубившийся вокруг него запах вербены, и улыбался, — сам сознавая это, — глупейшей, туго натянутой улыбкой.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл хуҫа хӗрӗ хӑй ҫине темскер пӗлес килнӗ пек куҫӗсемпе хыпашласа пӑхнине пӗрре мар асӑрхарӗ; иккӗшӗн куҫӗсем тӗл пулсан, ҫамрӑк казачкӑн питҫӑмартийӗсем ӑна кӑштах хӗрелнӗ пек те, тути хӗррисенче вӑрттӑн кулӑ ӑшшӑн йӑлкӑшса илнӗ майлӑ та туйӑнса кайрӗ.

Он не раз встречал ее щупающий, любознательный взгляд, и даже показалось ему, что, столкнувшись с ним взглядом, порозовела в скулах молодая казачка и согрела в углах губ припрятанную усмешку.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑмӑр хӗлхемпе йӑлкӑшса ҫунакан куҫӗсем сиввӗн те чалӑшшӑн ҫуталса пӑхаҫҫӗ.

Коричневые, с искрой глаза, глядели вывихнуто, исподлобно.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Йӗри-тавра куҫ ывӑтса илсе, ӑшӑ тунсӑхпа тӗмсӗлекен тӗссӗр кӑвак куҫӗсене тутӑр айӗпе ҫутӑлтарса, Марье тӑкӑрлӑкпа иртсе пыракан Мишка ҫине пӑхса илчӗ; ҫемҫен йӑл кулса, шурӑ тумламсемпе тӗрленнӗ пичӗпе йӑлкӑшса, кӑкӑр тӗпӗнчен тухакан сасӑпа малалла юхтарчӗ:

Оглядываясь, поблескивая из-под платка серыми теплыми глазами, Марья смотрела на проходившего Мишку и, улыбаясь, светлея забрызганным белыми пятнами лицом, вела низким любовно-грудным голосом:

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Мишка унӑн пӗчӗкҫӗ хыткан аллине хӑйӗн пулӑ шӑрши ҫапнӑ йӑпӑлка аллипе тытса чӑмӑртарӗ те ӑшшӑн йӑлкӑшса кулчӗ.

Мишка пожал его костлявую ручонку своей провонявшей рыбьей слизью рукой, тепло улыбнулся.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ватӑраххи виҫеллӗн йӑлкӑшса кулать.

Пожилой сдержанно ухмылялся.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анна ҫавӑнтах ун патне чупса пычӗ; пӗтӗм сӑн-пичӗ хӑйӗн хӗрхенӳллӗ те виҫеллӗ кулӑпа йӑлкӑшса ҫиҫет.

Анна стремительно пошла к нему; она вся светилась скупой, сдержанной улыбкой.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗрремӗш хут куҫне уҫсанах Бунчук Аннӑн куҫҫульпе тата ӑшӑ кулӑпа йӑлкӑшса пӑхакан хура куҫӗсене курчӗ.

Черные глаза Анны, блещущие слезами и улыбкой, увидел Бунчук, как только в первый раз открыл глаза.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пантелей Прокофьевич, чаларнӑ пуҫне усса, вӑрах хушӑ шӑпӑрт ларчӗ; унтан пуҫне ҫӗклерӗ те — куҫӗсем сивлек те хаяр ҫутӑпа йӑлкӑшса пӑхрӗҫ.

Долго молчал Пантелей Прокофьевич, повесив седую голову; а когда поднял ее, — строг и жесток был взгляд.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сарайӗнче хуҫалӑх ӗҫӗнче кирлӗ хатӗр-хӗтӗрсем хӗллехи ҫил-тӑманран упранаҫҫӗ: армак-чармаккӑн курӑнса, вӑрӑм урапасем лараҫҫӗ; хуралтӑ тӑрринчи тӑвӑр хушӑкран сӑрхӑнакан хӗвел ҫутинчи косилкӑн темле тимӗрӗ йӑлкӑшса ҫунать.

Под сараем спасался от зимней непогоды сельскохозяйственный инвентарь: ребристо торчали остовы арб, горела какая-то металлическая часть косилки, посыпанная через трещину в крыше сеевом солнечного света.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ывӑнтарчӗ… ҫӗр каҫа, — Наталья, хӗрелсе кайса, пуҫне Григорий кӑкӑрӗ ҫумне пытарчӗ, вӑтанчӑклӑн йӑлкӑшса кулчӗ.

Уморила… ноченька, — она улыбнулась, краснея, пряча на волосатой груди Григория голову.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шахтерӗ ку, кӗлетки-ҫурӑмӗпе илсен, баржа ҫинчи канат пек тӗреклӗ: шултра шӑнӑрлӑ, кӗре хул-ҫурӑмлӑ, типшӗм; сенкертерех куҫӗсем симӗс хӗлхемпе йӑлкӑшса пӑхаҫҫӗ.

Был шахтер этот вроде баржевого каната: узловат, надежно крепок, сух, отсвечивал зеленым — будто прокупорошенный.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Платформа ҫинче жандарм тата тем пирки хаваслӑн йӑлкӑшса кулакан икӗ ҫамрӑк хӗр йӑкӑртатса ҫӳреҫҫӗ.

На платформе прохаживались жандарм и две молоденькие, чему-то смеявшиеся девушки.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫапах та атаман керменӗн чӳречисем унӑн ҫутипе вут хыпнӑ пек йӑлкӑшса ҫунаҫҫӗ.

Но окна атаманского дворца, отражая его, жгуче светились.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл кӑмӑллӑн кулкаларӗ; унӑн пысӑк ҫамкаллӑ, тӗксӗм кӑвак, сӑн-пичӗ шурӑ шӑлсемпе ейӗлчӗ, куҫӗсем хаваслӑ ҫутӑпа йӑлкӑшса ҫуталчӗҫ.

Он улыбался, на сером квадрате его большого лобастого лица белели зубы, тепло, сдержанно и весело поблескивали глаза.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Иван Алексеевич вӑрӑм урисене чармакланӑ та, йӑлкӑшса кулакан пичӗ ҫинчи тарне шӑлкаласа, пӑравус патӗнче тӑрать.

Иван Алексеевич стоял у паровоза, расставив длинные ноги, вытирая пот с улыбающегося смуглого лица.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӗсен ҫумӗнчен, ҫӗрлехи ҫӑра тӗттӗмре тӗксӗм ҫутӑсемпе йӑлкӑшса, Дагестан полкӗн вакунӗсем кӗмсӗртетсе иртрӗҫ.

Мимо, в опаловой ночной темноте, поблескивая огнями, пробегали вагоны Дагестанского полка.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Лере, ту ҫамкин чӑнкӑ тайлӑмӗн тепӗр енче, нимӗҫсем патӗнче, пичӗ ҫил каснипе хӗрелнӗ тата сӑмси тирӗ виселенсе хӑйпӑннӑ саксонец-лейтенант пӗтӗм кӗлеткипе каҫӑрӑлса тӑнӑ; хӑйсен салтакӗсем хушшинче йӑлкӑшса кулса, вӗҫкӗнле харсӑрланса калаҫать:

Там, за увалом, у немцев, лейтенант-саксонец, с красным от ветра лицом и облупившимся носом, откидываясь всем корпусом назад, улыбаясь, кричал задорно солдатам:

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed