Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

авантарах (тĕпĕ: аван) more information about the word form can be found here.
Вӑл паттӑрӑн курӑнма тӑрӑшнипе каппайчӑк пек те курӑнкаларӗ, салтаксен умӗнчен вӗҫкӗннӗн ирте-ирте кайрӗ, банкет ҫине туха-туха тӑчӗ, салтакӑмсене авантарах курӑнам тесе пулас, шинелне те вӑл юриех йӳле ячӗ.

Он даже тщеславился своей храбростью, франтил перед солдатами, вылезал на банкет и нарочно расстегнул шинель, чтобы его заметнее было.

23 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Капла авантарах, капла кашкӑр сасартӑк сиксе лараймӗ.

Так лучше, так он не кинется внезапно.

Морзе азбуки // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Сире Нюра Валовӑпа тӗл пулсан авантарах пулӗччӗ, вӑл класс старости, ҫӑмӑлттай хӗрача мар.

Лучше бы всего вам встретиться с Нюрой Валовой, она староста класса и девочка серьезная.

Алӑк умӗнчи хуралҫӑсем // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

— Ну, мӗнех вара, кунта тата авантарах; куратӑн-и, кунта Атӑл пек пысӑк шыв пур.

— Ну что ж, здесь еще лучше; здесь, видишь, река большая, как Волга.

Леночка мӗншӗн ҫивӗтне пӗтӗрнӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

«Пӗреххут Петьӑпа пӗрле хулана тухса кайнӑ пулсан, тен авантарах пулнӑ пулӗччӗ», — шухӑшласа илчӗ Михеев.

Мелькнула мысль о том, что лучше было бы ему уехать тогда с Петей в город.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Ҫитерме чарӑнсан, хуҫи калать: «Ик лаша ҫитерсе усратӑп, ӗҫлессе пӗри кӑна ӗҫлет. Ӗҫлекеннине авантарах ҫитерме тытӑнам та, тепӗрне пусам: тирӗнчен те пулин уссине курам», — тет.

Когда приехали на постоялый двор, хозяин и говорит: «Что мне двух лошадей кормить, а на одной возить, лучше одной дам вволю корму, а ту зарежу: хоть шкуру возьму».

Икӗ лаша // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хуралҫа хӑяр патне тӑратӑп та, хам, пахча хӗррине кайса, ҫапла кӑшкӑрса ярӑп: «Эй, хуралҫӑ, авантарах сыхла!» тейӗп, тенӗ.

Найму караульщиков, посажу на огурцы, а сам так-то пойду сторонкой да крикну: «Эй вы, караульте крепче!»

Хӑяр вӑрлакан // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Жилин тата авантарах пукане тунӑ та Динӑна панӑ.

Сделал Жилин другую куклу, еще лучше, — отдал Дине.

3 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Жилин тӑлмача каланӑ: «Чим-ха, эсӗ ӑна кала, вӑл пире лайӑхрах ҫитертӗр, лайӑх тумлантартӑр, иксӗмӗре пӗр ҫӗрте усратӑр, пире пӗрле пурӑнма авантарах пулӗччӗ, каскасене илтертӗр», — тенӗ.

— Погоди еще, — говорит Жилин переводчику, — скажи ты ему, чтоб он нас кормил хорошо, одел-обул, как следует, чтоб держал вместе, — нам веселей будет, и чтобы колодку снял.

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унтан вӑл Жилина каланӑ: «Акӑ эсӗ пӗрмай ҫилленетӗн, санӑн юлташу йӑваш, вӑл киле ҫыру ҫырчӗ, ун валли пилӗк пин тенкӗ укҫа яраҫҫӗ. Ӑна ҫитерессе те авантарах ҫитерӗҫ, усрама та лайӑх усрӗҫ», — тенӗ.

— Вот, — говорит Жилину, — ты все серчаешь, а товарищ твой смирный; он написал письмо домой, пять тысяч монет пришлют. Вот его и кормить будут хорошо и обижать не будут.

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫав ҫӗршыва туртса илсен, Ермак Строгоновсем патне пӗр ҫынпа акӑ мӗн ҫырса янӑ: «Эпӗ Кучум хулине туртса илтӗм, Маметкула тыткӑна илтӗм, кунти халӑха пурне те хама парӑнтартӑм. Анчах хусахсем пит нумай пӗтрӗҫ. Эсир кунта ҫынсем ытларах ярар, пире пурӑнма авантарах пултӑр. Ку ҫӗрти ырлӑхӑн вӗҫӗ-хӗрри те ҫук, мӗн тенӗ — вӑл пур», — тенӗ.

Как забрал Ермак всю эту землю, послал Ермак посла к Строгановым и письмо: «Я, говорит, Кучума город взял, и Маметкула в плен забрал, и весь здешний народ под свою руку привел. Только казаков много истратилось. Присылайте народа, чтобы нам веселее было. А добра в здешней земле и конца нет».

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Кунтинчен те авантарах, — тенӗ хӗрӗ.

И дочь сказала, что лучше, чем на земле.

Хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пурӑнсан-пурӑнсан, пӗрре кусем: «Пиртен кам ӑсларах, кам ӗмӗрне авантарах пурӑнса ирттерӗ?» — тесе тавлашма тапратнӑ.

Они стали спорить, кто из них умнее и кто лучше проживет.

Атӑлпа Вазуза // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хурт-кӑпшанкӑ таврашӗ шӑрша тата авантарах пӗлет.

Еще тоньше чутье у насекомых.

Сисӗм // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫапла вӑл, шӑрша авантарах пӗлес тесе, тӑлхӑрса сӑмсине тасатать, лайӑх шӑршласа пӗлсен тин хӑрама чарӑнать.

Прочищает себе нос, чтобы лучше чуять, и до тех пор не перестанет бояться, пока не обнюхает.

Сисӗм // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Анчах пур тискер кайӑксем те шӑрша ҫынран авантарах пӗлеҫҫӗ.

Но у всех зверей чутье сильнее, чем у человека.

Сисӗм // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Улӑм витнӗ нӳхрепре пӑр мӗншӗн авантарах тӑрать?

Отчего лед лучше держится в погребах под соломенной крышей?

II // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Авантарах кӗрӗксене, пирсене суйласа илнӗ те ана пуҫланӑ.

Он отобрал шубы, полотна и хотел слезать.

Пӗр вӑрӑ хӑйне хӑй тыттарни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Эпӗ хурланса каларӑм: «Вара эпӗ пӗртте ҫӳремен-ҫке? Эсӗ мана авантарах хулӑ пар-ха, эпӗ ӑна хӗртем; хӗнесен-хӗнесен вӑл мана ирӗксӗрех сиккипе илсе кайӗ, эсӗ пӑхса анчах тӑрӑн», — терӗм.

Я обиделся и сказал: «Как же, я совсем не ездил? Посмотри, как я сейчас проскачу! Дай, пожалуйста, мне хлыст покрепче. Я его разожгу».

Пичче хӑй юланутпа ҫӳрени ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Пире, Казондере юлнӑ пулсан, — терӗ вӑл юлашкинчен, — авантарах пулатчӗ пуль, тен.

— Быть может, — заметила она в заключение, — нам лучше было бы оставаться в Казонде.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed