Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Катя the word is in our database.
Катя (тĕпĕ: Катя) more information about the word form can be found here.
Сӑпсасем ҫыртас ҫук, мӗншӗн тесен вӗсене Катя пурне те хӑваласа ярать.

А что оса не укусит, потому что Катя всех их прогонит.

Дзыгӑ ҫинчен // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Эпир матрацсене кровать ҫине хутӑмӑр, Катя пире выртма хушрӗ, калаҫма хушмарӗ.

Мы положили тюфячки на кроватки, и Катя сказала, чтоб мы ложились и не смели говорить.

Дзыгӑ ҫинчен // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Катя та пирӗнпе пӗрле пычӗ.

И Катя тоже с нами пошла.

Дзыгӑ ҫинчен // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Анчах мана Катя ярса тытрӗ те, мӗншӗн эсӗ хӗрача хуллине тытса илтӗн, теме пуҫларӗ, тата ху валли хӑвах садра хуҫса ил, терӗ.

А Катя поймала меня и стала говорить, зачем я у девочки отнял прутик, и сказала, чтоб я сорвал себе сам в саду.

Эпӗ хӗрачапа чутах ҫапӑҫаттӑм // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Анчах вӑл Катя ятлӑ.

Только она Катя.

Мана ача садне кайса яни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Антарнӑ карӑсене пула ҫывӑрмӑшра тӗттӗмпе пӗрех, Катя кӗписемлӗ шкап тӗкӗрӗ ҫеҫ ҫуталнӑ, — тӗкӗрлӗ алӑк кӑштах уҫӑ.

В спальне было почти темно от спущенных штор, лишь отсвечивало зеркало шкафа с Катиными платьями, — зеркальная дверца была приоткрыта.

Ыйхӑсӑр ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Лось ҫывӑрмӑш алӑкне уҫрӗ, — Катя вилнӗ хыҫҫӑн вӑл кунта пӗрре те ҫывӑрман.

Лось открыл дверь в спальню, где, после смерти Кати, он никогда не ночевал.

Ыйхӑсӑр ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Катя шӑпах унта вилчӗ ҫур ҫул каялла.

Там полгода тому назад умерла Катя.

Ыйхӑсӑр ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Тӑпра ӑшӗнче, хӗрес айӗнче выртакан Катя ҫийӗн вӗрекен ҫил.

Осенний ветер над Катей, лежащей в земле, под крестом.

Ыйхӑсӑр ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Катя вун саккӑрта, качча каясси пирки шухӑшлать.

Кате восемнадцать лет, думает о замужестве.

Ыйхӑсӑр ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Катя ӑна пӑрахса каясшӑн.

Катя уходит от него.

Ыйхӑсӑр ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вырӑн ҫинче — ҫут тӗнчерен те хаклӑраххи: Катя, арӑмӗ, хӑвӑрт, хӑвӑрт, шӑппӑн сывлать.

В постели то, что дороже света, — Катя, жена, — часто, часто, тихо дышит.

Ыйхӑсӑр ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Тип эрнинче кӗҫнерникун атте, йӑмӑк тата Мимипе Катя яла кайрӗҫ, ҫавӑнпа кукамайӑн пысӑк ҫуртӗнче Володя, эпӗ, Сен-Жером кӑна тӑрса юлтӑмӑр.

В четверг на святой папа, сестра и Мими с Катенькой уехали в деревню, так что во всем большом бабушкином доме оставались только Володя, я и St.-Jérôme.

IX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Чипер Катя алӑкран йӑл кулса тухнӑ хыҫҫӑн, мана черет ҫитрӗ.

Наконец после хорошенькой Катеньки, которая, улыбаясь, вышла из двери, настал и мой черед.

VI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Николенька, пӗлетӗн-и вӑл мӗн ҫырнине? — терӗ Катя, хӑйне ют ҫӗршыв хӗрачи тенӗрен кӳренсе, — вӑл…

— Знаешь, Николенька, что она написала? — сказала Катенька, разобиженная названием иностранки, — она написала…

V сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эпӗ йӑмӑка мӗн пулнине ӑнланаймарӑм: вӑл куҫӗнчен куҫҫуль персе тухмаллах вӑтанса кайрӗ, унӑн вӑтанӑвӗ мӗн май пур таран ӳссе, хӑй ҫине тата, ахӑртнех, ӑна тӑрӑхлакан Катя ҫине тарӑхни пулса тӑчӗ.

Я не мог понять, что делалось с сестрой: она была сконфужена так, что слезы выступили у нее на глаза и что смущение ее, дойдя до крайней степени, перешло в досаду на себя и на Катеньку, которая, видимо, дразнила ее.

V сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Вӑт, сана ҫылӑх тума илӗртекенни тупӑнсах пырать, — терӗ Катя Любӑна, пӳлӗме кӗрсен.

— Вот, тебе все искушение, — сказала Катенька, входя в комнату и обращаясь к Любочке.

V сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Вӑл княҫпа пӗрле вӗренсе ларать, — терӗ те Катя, Люба ҫине пӑхса илчӗ.

— Он занимается с князем, — сказала Катенька и посмотрела на Любочку.

V сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эпӗ кӑнтӑрлахи апата кӗрсен, столовӑйра Мими, Катя, Люба тата Сен-Жером кӑна ларнине куртӑм; атте килте ҫук, Володя юлташӗсемпе пӗрле хӑйӗн пӳлӗмӗнче экзамена хатӗрленет, ҫавӑнпа апат хӑй патне леҫсе пама хушнӑ.

Когда я пришел обедать, я застал в становой только Мими, Катеньку, Любочку и St.-Jérôme’а; папа не был дома, а Володя готовился к экзамену с товарищами в своей комнате и потребовал обед к себе.

IV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӗре арҫынсен кӑмӑлне каяс шутпа куҫӗсене вылятнисӗр пуҫне урӑх нимӗн те тума юрамасть, терӗ Катя пӗр калаҫура, ҫакӑн хыҫҫӑн тин куҫсене ҫавнашкал ӑнланмалла мар юриех вылятнисем, ыттисене пачах тӗлӗнтермен пек туйӑнаканскерсем, мӗне пӗлтернине ӑнкарса илме пултартӑм.

Потом только, услыхав в разговоре от нее, что одно позволительное для девицы кокетство — это кокетство глаз, я мог объяснить себе эти странные неестественные гримасы глазами, которые других, кажется, вовсе не удивляли.

IV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed