Шырав

Шырав ĕçĕ:

Дуняшка (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.

Хӗрлӗармеецсем йӗнерсем ҫинче мӗнле сӗркеленсе пыни Дуняшка ытла та камитле туса кӑтартнине курса, Наталья кулӑпа чыхӑнса кайрӗ, кравать патне чупса ҫитрӗ те хуняшшӗн хаяр куҫӗ асӑрхасран пичӗпе минтер ҫине тӗршӗнчӗ.
Она так мастерски воспроизвела, как ерзали в седлах красноармейцы, что Наталья добежала, давясь смехом, до кровати, упала в подушки, чтоб не привлечь гневного внимания свекра.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑшман ҫарӗ килсе кӗнӗ ҫак малтанхи самант тем тери хӑрушла туйӑнчӗ пулин те, шӑл йӗрме юратакан Дуняшка хальхинче те чӑтӑм ҫитереймерӗ: разведка каялла ҫаврӑнсан, тутине саппун аркипе хупласа, чӑхлатса ячӗ те кухньӑна ывтӑнса тухрӗ.
Как ни страшен был этот первый момент вступления вражеского войска, но смешливая Дуняшка не вытерпела и тут: когда разведка повернула обратно, она фыркнула в завеску, выбежала на кухню.

Дуняшка ури айӗнче ҫеҫ, ыйхӑ килтерсе, кӗнчеле урапи тӗкӗлтура пек йӑрӑлтатса тӑчӗ.
Только прялка под ногой Дуняшки шмелем жужжала, навевая дрему.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дуняшка тин ҫеҫ Христоня арӑмӗ патӗнчен килнӗ.
Дуняшка только что пришла от Христониной жены.

Григорий кулкаласа шинелӗпе хӗҫне хывса хучӗ, макӑрса тӑракан Наталья ун аллине чуптӑва-чуптӑва илчӗ, мӑкӑнь пек хӗрелсе кайнӑ Дуняшка ывӑҫ тупанӗсене савӑнӑҫлӑн ҫатлаттарса ҫупрӗ.
Григорий, улыбаясь, снимал с себя шинель и шашку, а сзади ловила и целовала его руку плачущая Наталья и радостно шлепала в ладоши маково-красная Дуняшка.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чӑлха кунчи ҫыхса ларакан Дуняшка, куҫне йӗпсем ҫинчен ҫӗклесе, хуллен пӑшӑлтатса каларӗ:
Дуняшка, надвязывавшая паголенок чулка, подняла от спиц голову, шепотом сказала:

Пиччӗшӗн пасарнӑ мӑйӑхне утнӑ ҫӗртех пичӗпе сӗртӗнсе, Дуняшка лаша патне чупса тухрӗ.
На ходу коснувшись щекой заиндевевших усов брата, Дуняшка выбежала убрать коня.

Дуняшка, Григорий ҫумне пырса ларса, каласа пама тытӑнчӗ:
Дуняшка, подсев к Григорию, рассказывала:

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Дуняшка ашшӗпе юнашар кӗрсе ларчӗ.
Дуняшка сидела рядом с отцом.

Дуняшка чечеклӗ турилкке ҫинче йӳҫӗтнӗ пан улми суса тӑрать.
Дуняшка на узорчатой тарелке обмывала моченые яблоки.

Вӑл вараланчӑк саппун вӗҫӗпе ҫутӑ тумламсене шӑлса илчӗ те Дуняшка тӑрӑхланине хирӗҫ хӑтӑрса хуравларӗ:
Вытирая их грязной завеской, ответила на подтрунивание Дуняшки:

Дуняшка ахлатса илчӗ.
Дуняшка ахнула.

Пӳрте Дуняшка кӗчӗ.
В дом вошла Дуняшка.

Дуняшка ӑна ҫурӑмӗнчен тӗртсе чарчӗ, урайӗнчи кӳлленчӗке шӑлса илсе, айне таса мар савӑт лартса пачӗ.
Дуняшка перебила ему охоту, легонько стукнув по спине; вытерев лужу, подставила поганый чугунок.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Петро алӑк уҫса ячӗ те, Дуняшка мӑйран пиҫиххипе ҫаклатса, хушка ҫамкаллӑ чӗчӗ пӑрушне пӳрте илсе кӗртрӗ.
Петро отворил дверь, и Дуняшка на кушаке ввела красного, с лысиной, телка.

— Ну, каларӑн, пичче!.. — Дуняшка хӑйне чӗпӗтесрен вӗҫерӗнсе тарчӗ те, аяккарах пӑрӑнса, Григоринни майлах чӑлт шурӑ шӑлӗсене йӑлкӑштарса кулса тӑчӗ.
— Ну, уж ты, братушка!.. — Дуняшка увернулась от щипка и, сияя таким же, как у Григория, белозубым оскалом улыбки, отошла.

Крыльцара шурӑ тутӑр мӗлтлетни тата, хура куҫӗсене хаваслӑн ҫутӑлтарса, Дуняшка кулни курӑнса кайрӗ.
С крыльца мелькнули беленький платок и смеющееся, блестящее черными глазами лицо Дуняшки.

Ах, ӗмпӗлти, намӑссӑр!.. — Дуняшка хӑлхине пырса кӗчӗ ашшӗн хӑйӑлтӑк сасси.
Потаскуха!.. — услышала Дуняшка сиповатый отцов голос.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Дарья, Дуняшка патӗнчен чупса иртнӗ чух, хулпуҫҫийӗсене шӑнса кӳтнӗ пек чӗтрентерчӗ; хаяр сӑнлӑ, тин ҫеҫ макӑрнӑ пичӗ ҫинче пӗкече пек авӑнчӑк куҫ харшисем вӗттӗн сиккелесе чӗтреҫҫӗ.
Проходя мимо Дуняшки, она ежила плечи, крутые черные дуги бровей дрожали на ее заплаканном и злом лице.

Вӗсем унта, Дарйӑпа иккӗшӗ, мӗн ҫинчен сӑмахлани паллӑ мар, анчах тепӗр темиҫе минутранах тутӑрне хулпуҫҫийӗ ҫине сӳсе антарнӑ инкӗшӗ, тӑрмаланса пӗтнӗ ҫӳҫне салатса, куҫҫулӗ юхтарса, лаҫран ыткӑнса тухнине Дуняшка аванах курса юлчӗ.
О чем они вдвоем с Дарьей говорили — неизвестно, но Дуняшка видела, как спустя несколько минут Дарья выскочила из стряпки со сбитым на плечи платком, растрепанная и в слезах.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics