Шырав

Шырав ĕçĕ:

темӗн (тĕпĕ: те) more information about the word form can be found here.

Темӗн чухлӗ ҫӳресен те, каллех киле таврӑнтӑмӑр.
Сколько мы ни ездили, а вернулись же домой.

Лашапа ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫав юратнӑ пирки пирӗн тӑван темӗн чухлӗ пӗтет!
Сколько нас от этого пропадает!

Тӗнчери усал-тӗсел мӗнтен пулать // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ху юлташна темӗн тӗрлӗ юрататӑн, саватӑн, ӑна юратнипе хӑвна канӑҫ та ҫук.
И так полюбишь свою дружку, что нет тебе покоя.

Ҫак карланкӑ пирки пирӗн тӑван темӗн чухлӗ пӗтет.
И сколько так из-за голода пропадает нашего брата.

Сасартӑк Жилин ҫӳлте темӗн чӑштӑртаттарнине илтех кайнӑ.
Вдруг слышит — зашуршало что-то наверху.

6 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унтан тутарсем умӗнчех шыв ҫине пӑхса темӗн пӑшӑлтатса илнӗ те чирлӗ ҫыннине ӗҫтернӗ.
При татарах нашептал на воду, дал выпить.

3 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Абдул сиксе тӑнӑ та, аллисене сулкаласа, хӑй мӗн каланине Жилин ӑнланать пулӗ тесе, ӑна темӗн кала пуҫланӑ.
Вскочил Абдул, начал руками махать, что-то говорит Жилину, — всё думает, что он поймет.

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӑртак тӑрсан, вӑл тарҫине темӗн тума хушнӑ та, хӑй таҫта кайнӑ.
Постоял, велел что-то работнику и пошел куда-то.

Иртыш шывӗпе Обь шывӗ тӑрӑх Ермак темӗн чухлӗ ҫӗр туртса илнӗ.
И по Иртышу, и по Оби рекам завоевал Ермак столько земли,

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ермак хусахӗсене пухнӑ та, шывсем урлӑ, шурсем урлӑ каҫса, вӑрмансем витӗр тухса, Маметкула пырса хупӑрланӑ та темӗн чухлӗ тутар вӗлерсе пӗтернӗ.
Ермак собрался через реки, болота, ручьи, леса, подкрался с казаками, бросился на Маметкула и побил много татар.

Ҫуркунне, шыв тулнӑ вӑхӑтра, Ермак патне тутарсем пынӑ та каланӑ: «Маметкул каллех сан ҫине килет, темӗн чухлӗ ҫар пухрӗ, халӗ вӑл Вагай ятлӑ шыв хӗрринче тӑрать», — тенӗ.
Весною по водополью прибежали к Ермаку татары, говорят: «Маметкул опять на тебя идет, собрал войска много, стоит на Вагае-реке».

Вӑл хулара хусахсем тутарсенчен темӗн чухлӗ выльӑх-чӗрлӗх, темӗн чухлӗ хаклӑ йышши тӑласем, тирсем, темӗн чухлӗ мул туртса илнӗ.
В городке этом нашли казаки много добра, скотины, ковров, мехов и меду много.

Тӑлмачӑ тутарсем патне кайса килнӗ те Ермака каланӑ: «Унта Кучум чури Атик-Мурза-Качара пурӑнать. Унӑн ҫарӗ темӗн чухлӗ: вӑл хулине нимӗнпе те парасшӑн мар», — тенӗ.
Переводчик пошел, вернулся и говорит: «Тут живет Кучумов слуга Атик Мурза Качара. У него силы много, и он говорит, что не сдаст городка».

Хули йӗри-тавра темӗн чухлӗ тутар тӑнӑ.
И кругом городка татар много.

Ермак каланӑ: «Эпир вырӑссем, Кучумпа вӑрҫма килтӗмӗр. Эпир унӑн хулине туртса илсе, халӑхне вырӑс патшине пӑхӑнтарасшӑн. Пирӗн ҫар темӗн чухлӗ. Манпа пӗрле пыракан ҫарсем малтанхисем анчах-ха. Хыҫалта тата кимӗсемпе вӗҫӗ-хӗррисӗр килеҫҫӗ, пурин те алӑра пӑшал. Пирӗн пӑшалсем ухӑпа ҫӗмӗрен йышши мар, йывӑҫа витӗр шӑтарса тухаҫҫӗ. Акӑ пӑх-ха», — тенӗ.
А Ермак говорит: «Мы, русские, пришли сюда твоего даря завоевать и его город взять; русскому царю под руку подвести. Силы у нас много. Что со мной пришли — это только передние, а сзади плывут в стругах — счету, им нет, и у всех ружья. А ружья наши насквозь дерево пробивают, не то что ваши луки, стрелы. Вот, смотри».

Пӗр хулара хусахсем темӗн чухлӗ тутар тыткӑна илнӗ.
Забрали они в одном городке много татар.

Вӗсем: «Ҫав тусен тепӗр енче темӗн тӗрлӗ аван ҫӗршыв пур, вӑл вӗҫӗ-хӗрри ҫук сарӑлса выртать; ҫав ҫӗршыва Сибирь патши Кучум тытса тӑрать», — тенине илтнӗ.
И за этими горами, прослышали они, есть прекраснейшая земля, и земле той конца нет; владел этой землей сибирский князек Кучум.

Строгоновсем патне ҫуртсӑр-йӗрсӗр пурӑнакан тӗрлӗ халӑх темӗн чухлӗ пухӑннӑ.
И сошлось к ним много гуляющего народа.

Вӑл ҫӗре ӗмӗрте те сухапуҫ тивмен; унта нихӑҫан пуртӑ касман сӗм вӑрмансем кашласа ларнӑ, вӑрманӗсенче темӗн тӗрлӗ тискер кайӑксем, кӳллисенче пулӑсем нумай пулнӑ; вӑл ҫӗр ҫинче никам та пурӑнман, сайра хутран тутарсем анчах пырса ҫӳрекеленӗ.
Пашня не пахана от века, леса черные от века не рублены; в лесах зверя много, а по реке озера рыбные, и никто на той земле не живет, только захаживают татары.

Йӗр йӗрлекенсенчен пӗри часах, темӗн калама шутланӑ пек, чӑтлӑх хӗрринче чарӑнса тӑнӑ.
Вскоре один из следопытов остановился у опушки зарослей, как будто собираясь что-то сказать.

XXXIX сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics