Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ҫумӑр the word is in our database.
Ҫумӑр (тĕпĕ: ҫумӑр) more information about the word form can be found here.
Вутлӑ ҫумӑр ҫусан та каймӗ.

коли вода за шею начнет капать

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫумӑр пӗлӗчӗ хушшинчен ҫӗр ҫинелле хевтесӗр хӗвел салхуллӑн ҫутатса пӑхать.

Сквозь тучу глядело на землю негреющее солнце.

XXIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сайра-сайра хутра ҫеҫ ансӑр пӗлӗт хушӑкӗнчен пӗччен ҫӑлтӑр самантлӑха сарӑ хӗлхемлӗн йӑлтлатса илет, унтан каллех ҫеҫенхире куҫ курми тӗттӗм хупласа хурать, телеграф пралукӗсем кассӑн-кассӑн вӗрекен ҫил варкӑшӗнче салхуллӑн шӑхӑраҫҫӗ, ҫӗр ҫине вӗтӗ шӑрҫа пек ҫумӑр пӗрчисем пӑт та пӑт пӑтлатса ӳкеҫҫӗ.

Редко-редко в крохотном просвете желтой искрой вспыхивала на миг одинокая звезда, и снова непроглядная темень окутывала степь, уныло свистал в телеграфных проводах ветер, срывался и падал на землю редкий и мелкий, как бисер, дождь.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӗрлехи тикӗт сӑнлӑ хура тӳпе тӑрӑх талккишпех мӑкӑрланса куҫакан ҫумӑр пӗлӗчӗсене ҫил кӑнтӑралла хӑвалать.

По черному небу ветер гнал на юг сплошные клубящиеся тучи.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чалӑшшӑн ҫапса ҫӑвакан вӗтӗ ҫумӑр ӑна питӗнчен пӗрӗхсе илчӗ.

Мелкий косой дождь хлестнул его по лицу.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӳрече хупписене ҫумӑр тӑкӑртаттарать.

В ставни барабанил частый дождь.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫумӑр айӗнче ҫӗр каҫмалла мар-ҫке пирӗн? — ҫине тӑчӗ Григорий.

Не под дождем же нам ночевать? — настаивал Григорий.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ытти чухнехи пек, хиртех ҫывӑрма пулатчӗ те, анчах каҫа хирӗҫ ҫумӑр пӗрӗхме пуҫларӗ.

Можно было бы переночевать в поле, как они обычно делали, но к ночи находил дождь.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӳпене ҫумӑр пӗлӗчӗсем хупласа илнӗ.

Небо заволокло тучами.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫумӑр айне пулнӑ пек, Наталья, пӗшкӗнсе, юбка аркине пӑрнине, унтан хывӑнма пуҫланине вӑл ҫав тери хӑраса пӑхса тӑчӗ.

Она с ужасом смотрела, как Наталья, будто побывав под дождем, нагнулась, выжала подол, начала раздеваться.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Бахчасенче унта та кунта арпуспа дыня аврисене хӑйсен айне туса хӑварнӑ тачка сийлӗ хӑйӑр юшкӑнӗн куписем палӑраҫҫӗ; ҫуллахи ҫулсен хӗррисенчи лакӑм-тӗкӗмсене, урапа йӗрӗсене пушшех тарӑнлатса, ахӑрашса кайнӑ ҫумӑр шывӗ юхса тулнӑ.

По бахчам, заваливая арбузные и дынные плети, расползались жирные песчаные наносы; вдоль по летникам, глубоко промывая колеи, стекала взыгравшая вода.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем ҫумӑр татса ӳкернӗ ҫулҫӑсене, ҫӗр ҫумӗнчен шыв ҫисе тӑпӑлтарнӑ курӑк тымаррисене, тунинчен хуҫӑлнӑ ыраш пучаххисене юхтара-юхтара каяҫҫӗ.

Они несли порезанные дождем листья, вымытые из почвы корневища трав, сломленные ржаные колосья.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Турӑҫӑм, ан хӗрхен! — ҫаплах кӑшкӑрчӗ Наталья, ҫил-тӑвӑл урӑм-сурӑм лӑскаса ҫавӑрттаракан, ҫиҫӗм куҫа шартармалла ҫиҫе-ҫиҫе ҫутатакан, ҫумӑр пӗлӗчӗсем капмаррӑн та хӑрушла капланса кӗпӗрленнӗ еннелле ӑссӑрланнӑ куҫӗсемпе хӑрушла тинкерсе.

Господи, накажи! — выкрикивала Наталья, устремив обезумевшие глаза туда, где величаво и дико громоздились тучи, вздыбленные вихрем, озаряемые слепящими вспышками молний.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫумӑр асар-писер хӑвӑрт ҫывхарса килчӗ.

Стремительно находил дождь.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫур тӳпене хупласа илнӗ аслатиллӗ ҫумӑр пӗлӗчӗн хура ытамӗнче вӑл ӑна юттӑн та хӑрушшӑн туйӑнса кайрӗ.

На фоне вставшей вполнеба черной грозовой тучи она казалась ей незнакомой и страшной.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫумӑр пӗлӗчӗн ҫаврака тӑррисене ялтӑртаттарса, хӑй хыҫӗнчен кукӑр-макӑр авкаланчӑк йӗр хӑварса, тӳпере куҫа йӑмӑхтармалла шурӑ ҫиҫӗм ялтлатса илчӗ.

Пронизывая круглые облачные вершины, извиваясь, скользила по небу жгуче-белая молния.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Таҫта инҫетре-инҫетре, Дон хӗррипе юпленсе тӑсӑлакан кӑвак сӑртсем тӑрӑх, ҫӗре тӗксӗм ҫивиттипе пиелесе, ҫаплах-ха ҫумӑр пӗлӗчӗн сулхӑн мӗлки упаленчӗ, бахчасенче янкӑр сарӑ шерепеллӗ кӑнтӑр вӑхӑчӗ хуҫаланчӗ, пӗлӗт хӗрринче чӗлтӗрти ӑрша чӗтренсе юхрӗ, ҫӗртен тата вӑл тӑрантарса ӳстернӗ курӑксенчен чуна тӑвӑнтаракан пӑчӑ шӑршӑ кӗчӗ.

Где-то далеко-далеко, по голубым отрогам обдонских гор, еще шарила и пятнила землю провожающая тучку тень, а на бахчах уже властвовал янтарно-желтый полдень, дрожало, переливалось на горизонте текучее марево, удушливее пахла земля и вскормленные ею травы.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан хӗвел анӑҫалла шӑвакан ҫумӑр пӗлӗчӗн куҫа шартармалла шурӑ чӗнтӗрӗ хыҫӗнчен чалӑшшӑн шуса тухрӗ те ҫӗр ҫине каллех вара йӑлтӑртатса юхакан ылтӑн пайӑркисене ирӗклӗн тӑкма пуҫларӗ.

А потом солнце наискось пронизывало ослепительно белую кайму уплывавшей на запад тучки и, освободившись, снова низвергало на землю золотые, сияющие потоки света.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗвелтухӑҫ енчен ҫумӑр хупланса килет.

С востока находил дождь.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вара, тӗлӗрсе кайнӑ май, полковникӑн хӗҫтимӗр витнӗ ҫурт тӑррине ҫумӑр шӑпӑртаттарнӑ пек хӑлхана йӗрӗнтерсе янкӑлтатакан ҫинҫе сассине илтрӗ.

И, засыпая, слушал пронзительный тенорок полковника, звучавший, как дождевая дробь по железной крыше.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed