Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сывласа (тĕпĕ: сывла) more information about the word form can be found here.
— Ну, эпир сирӗнпе татах тӗл пуласса шансах тӑратӑп, — терӗ Пробатов, ассӑн сывласа.

— Ну, мы еще, надеюсь, увидимся с вами, — вздохнув, проговорил Пробатов.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эх, тилӗ те-ҫке эсӗ, Аникей! — терӗ Дымшаков, йывӑррӑн, ассӑн сывласа.

— Ох и лиса ты, Аникей! — с тяжелым вздохом протянул Дымшаков.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эх, шӑрпӑклӑ та-ҫке эсӗ, Егор, — терӗ Корней, ассӑн сывласа.

— Ох и язва ты, Егор, — вздохнув, сказал Корней.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, сывпуллашса, ачасене тытса ачашларӗ, ӗлӗк турӑш ҫакӑнса тӑнӑ, халӗ темӗнле уяв плакачӗ вӗлкӗшекен тӗпелти кӗтеселле ҫаврӑнса пӑхрӗ те, ассӑн сывласа, алӑк урати урлӑ ярса пусрӗ.

Приласкав на прощанье ребятишек, он оглянулся на передний угол, где раньше висела икона, а теперь полыхал какой-то праздничный плакат, и, вздохнув, шагнул через порог.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Унӑн машинӑпа кӑшкӑртса мар, шӑппӑн килесчӗ, — терӗ вӑл, ассӑн сывласа.

— Ему бы не на машине, с гудом, а втихую явиться, — вздохнув, заговорил он.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кашнинпех чӑркӑшатӑн вӗт — чӑтма та ҫук! — терӗ Аниҫҫе, ассӑн сывласа, анчах ӑнланмалла мар пулчӗ: те ятлать вӑл упӑшкине, те унӑн чарусӑр хӑюлӑхӗпе савӑнать.

С любого ведь стружку снимаешь — спасенья нет! — вздохнув, проговорила Анисья, и было непонятно — то ли осуждает она мужа, то ли восхищается его удалью.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫапла тума хушатӑн-и, эппин, эсӗ мана, хаклӑ тӑванӑм? — кӑкӑрӗпе сӗтел ҫине выртса, пӳлӗнчӗклӗн сывласа ыйтрӗ Егор.

Ты так мне предлагаешь, дорогой родственник? — навалясь грудью на стол, задыхаясь, спрашивал Егор.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мана пӗрмай пӗр тӗлтен тӗкме чарӑн-ха эсӗ, эпӗ кушак ҫури мар вӗт, мӗнле йӑлӑхтармасть сана, — терӗ Корней, ассӑн сывласа.

— Ты бы уж перестал меня тыкать в одно и то же место, как кутенка какого, как только не надоест? — с тяжелым вздохом проговорил Корней.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Кӑҫалхи ҫул пурте лӑштах сывласа ячӗҫ — налукне те пӗчӗклетнӗ, заемне те вӑйпа ҫырӑнтармаҫҫӗ…

— Нонешний год все посвободнее вздохнули — и налог скостили, и на заем не через силу тянут…

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней тӗттӗмре ларакан кичем ҫурт ҫине пӑхса илчӗ те, тапранас килменскер ерипен ура ҫине тӑчӗ, ассӑн сывласа илчӗ:

Бросив взгляд на мрачно сутулившийся в темноте дом, Корней будто нехотя поднялся, тяжело вздохнул.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ывӑннӑ аллисене чӗркуҫҫисем ҫине хурса йывӑррӑн сывласа, вӑл нумайччен хускалмасӑр ларчӗ, темӗнле туртӑма парӑнса, хӑй кунта вӑрттӑн, хӗрне пӗлтермесӗр тухса килнӗшӗн хӑйне ӳпкелесе илчӗ.

Сложив на коленях усталые руки, стесненно дыша, он долго сидел, не шевелясь, уже упрекая себя за то, что поддался какому-то наваждению и, ничего не сказав дочери, удрал сюда.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пур ҫӗрте те тӑратса ҫырнӑ шалчасем курӑннӑ, шалчасем ҫинче утиалсем, ҫӗтӗк-ҫурӑк кӗпе-тӑла татӑкӗсем ҫакӑнса тӑнӑ; шалашсем умӗнче, таптаса пӗтернӗ курӑк ҫинче ушкӑнӑн-ушкӑнӑн, е пӗччен-пӗччен ҫынсем ларнӑ; хӑшӗ чӗлӗм туртса ларнӑ, хӑшӗ вут чӗртне, хӑшӗ кӗпине сапласа ларнӑ; унтах пӗр ҫамрӑк арӑм ачине чӗчӗ ӗмӗртсе ларнӑ, ҫывӑхрах ача-пӑчасем картла вылянӑ, пӗчӗк ачасем выляса, йӗрсе ҫӳренӗ; карчӑк ассӑн сывласа ларнӑ; шалашсем ӑшӗнчен алӑри ачасем ӳсӗрни, амӑшӗсем ачисене ачашласа юрлани, е вӑрҫса аван мар сӑмахсем каланӑ сасӑ, е пӗр-пӗр ватӑ ҫын ассӑн сывласа Турӑ ятне асӑннӑ сасӑ илтӗннӗ.

Всюду торчали скрещенные шесты, пестрели на них одеяла, обноски и тряпки; возле палаток, на помятой траве лежали и сидели люди, то вместе, то порознь; кто курил трубку, кто разводил костер, от которого стелился голубой прозрачный дымок, кто чинил рубаху; тут же молодая мать кормила грудью ребенка, а рядом бились в засаленные карты безбородые парни, резвились и плакали дети, охала старуха; изнутри палаток слышался детский кашель, материнская тихая песенка или доносилось злое, нехорошее слово, либо старческий глубокий вздох с причитанием молитвы.

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Григорий хаш сывласа ячӗ те каллех пукан ҫине кайса ларчӗ.

Григорий разом вздохнул и снова сел на табурет.

LXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий ҫӑмӑллӑн сывласа ячӗ: «Ҫук, пӗлмест!»

И Григорий облегченно вздохнул: «Нет, не знает!»

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Астарса илсе килтӗн… ху ав… ҫӳретен таҫта ҫухалса… — терӗ Аксинья йывӑррӑн сывласа.

— Сманул… а сам… пропадаешь… — тяжело дыша, выговаривала Аксинья.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шыв сӑхса тӑраннӑ ҫӗр вӑрахчен шурӑ пӑспа сывласа выртрӗ…

Утолившая жажду земля долго дышала паром…

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ав ҫав ушкӑнта чирлисем те, аманнисем те пур, — ассӑн сывласа хуравларӗ Прохор.

— Вон в энтой валке есть и больные и раненые, — со вздохом отвечал Прохор.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Иртсе кай малалла! — тарӑхса кайрӗ те старик, хӑшӑл-хашӑл сывласа, хӑяккӑн ҫаврӑнса ларчӗ, — Тупӑнчӗ пуҫлӑх, ҫын пурлӑхне Дона тӳнтерсе ярасшӑн-ха…

Проезжай мимо! — обозлился старик, сопя, отворачиваясь, — Начальство какое нашлось, чужое добро он поспихал бы в Дон…

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Акӑ мӗн, Мелехов — Кудинов пӳрни ҫине хӑйӗн чӗрӗ чӗн пиҫиххи вӗҫне явакларӗ, унӑн хуралса кайнӑ кӗмӗлӗ ҫине юри тимлӗн тинкеренҫи пулса, ассӑн сывласа илчӗ.

— Вот какое дело, Мелехов, — Кудинов намотал на палец сыромятный ремешок своего кавказского пояска и, с нарочитым вниманием рассматривая почерневшее серебро, вздохнул.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑван килӗн ачаранпа пӗлнӗ, чуна хумхантаракан шӑршине сывласа илсе, Григорий ыйтрӗ:

Вдохнув с детства знакомый, волнующий запах родного жилья, Григорий спросил:

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed