Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӑшӑлтатать (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Карчӑк пӗшкӗннӗ те темскер пӑшӑлтатать, типшӗм аллине малалла тӑснӑ та вӑл, ӑна ӗнтӗ шывпа пӗрӗхет.

Баба, наклонившись, казалось, что-то шептала и, протянув над нею иссохшую руку свою, опрыскивала ее холодною водою.

VII // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Мӗн пулать-ха вара, вӑл каланисем чӑн пулмасан? — пӑшӑлтатать вӑл темӗнле иккӗленнӗ пекрех.

«Ну что, если не сбудется то, что говорил он? — шептала она с каким-то выражением сомнения.

XIII // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Юнашар пӳлӗмре пуҫтарӑннӑ хӗрарӑмсем те вӗсем пекех сӑмах тапратмасӑр лараҫҫӗ, Ульяна Шутяева ҫеҫ кӑмака ҫумӗнче Анфиса Марковнӑпа темӗн пӑшӑлтатать.

Все женщины, собравшиеся в другой половине избы, тоже сидели молча, только Ульяна Шутяева о чем-то шепталась около печи с Анфисой Марковной.

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Хӑвӑртрах ҫитесчӗ! — пӑшӑлтатать вӑл.

— Скорее бы, — шептал он.

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Авӑк ҫилӗпе вӑл пӑшӑлтатать:

И шептал он запальчиво:

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫав вӑхӑтра Шульгин кӗмелли ҫӗртен вӑрӑм кабель туртса килчӗ, тӗттӗмре Володьӑпа, унӑн пионерӗсемпе пӑшӑлтатать, командир ирӗк панипе усӑ курса, пӗрмай ҫӳле тухса кӗрет.

Между тем Шульгин тащил от расчищенного входа длинный кабель, шушукался в потемках с Володей и его пионерами, то и дело бегал наверх, пользуясь данным ему на этот вечер разрешением командира.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Нимех те мар… асӑрхаймӗҫ», пӑшӑлтатать хӑй ӑшӗнче пӗчӗк разведчик; тӑпӑлтарса кӑларнӑ известь чул муклашкисем хыҫне часовойсенчен пытанса, асӑрханса, сывлама хӑраса, мина хушшисемпе шуса пырать.

Ничего… не заметят», — шептал про себя маленький разведчик, прячась от часовых за вывороченными глыбами известняка, осторожно, боясь вздохнуть, проползая между минными ловушками.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ланкина тӗттӗмре ачасемпе пӑшӑлтатать те пӑшӑлтатать:

А Ланкина все шептала в темноте мальчикам:

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Эпӗ халь анне патӗнче пурӑнатӑп, ун патне куҫрӑм, — пӳлӗнсе сывласа, ачасене хӑлхаран пӑшӑлтатать Ланкина, пуҫне путмар ҫинчен усса, вӗсен пичӗсем ҫине тӗттӗмре вӗри куҫҫуль тумламӗсем юхтарать.

— Я теперь у мамы живу, к ней перебралась, — с придыханием шептала на ухо мальчикам Ланкина, свешиваясь с нар и роняя в темноте на их лица тяжелые катышки слез.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

(«Эпӗ мӗн каланине асра ан тыт, Саша, итле ӑна!» — тет пӗр хӗрарӑмӗ, вара аллине чӑмӑртать. — «Мӗншӗн каламарӑм-ха эпӗ сана ҫакна? Малашне калатӑп ӗнтӗ», — пӑшӑлтатать тепри.)

(«Забудь, что я тебе говорила, Саша, слушай ее!» — шепчет одна и жмет руку. — «Зачем я не говорила тебе этого? Теперь буду говорить», — шепчет другая.)

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Уй-хир ылтӑн пек йӑлтӑртатса выртать; вӑл пӗтӗмпех чечекпе витӗннӗ, ун тавра ӳссе ларнӑ тӗмсем ҫинче те ҫӗршер, пиншер чечек, тӗмсем хыҫӗнче вӑрман ешерет, пӑшӑлтатать, чечекпе витӗннӗ пирки вӑл чӑпаррӑн курӑнать; хиртен, улӑхран, вӑрмана тулнӑ чечексенчен тутлӑ шӑршӑ юхса килет; туратсем ҫинче вӗҫен кайӑксем пӑрӑлтатса вӗҫсе ҫӳреҫҫӗ, туратсем хушшинчен вара, тутлӑ шӑршӑпа пӗрле, пин-пин сасӑ килет; уй-хир урлӑ каҫсан та, улӑх леш енче те, тӗмсемпе вӑрман хыҫӗнче те, вӑрманпа кӗҫҫеленнӗ тусем патне ҫитичченех, каллех ҫапла ылтӑн пек ҫиҫсе выртакан хирсем, чечекпе пӗркеннӗ улӑхсем, вӗтлӗхсем курӑнаҫҫӗ, тусем ҫийӗнче унта-кунта ҫакӑнса тӑракан ылтӑнӑн-кӗмӗлӗн ҫиҫекен шупка хӗрлӗрех те витӗр курӑнакан пӗлӗтсем горизонт хӗрринчи сеп-сенкер тӳпене пӑртак тӗксӗмлетсе тӑраҫҫӗ.

Золотистым отливом сияет нива; покрыто цветами поле, развертываются сотни, тысячи цветов на кустарнике, опоясывающем поле, зеленеет и шепчет подымающийся за кустарником лес, и он весь пестреет цветами; аромат несется с нивы, с луга, из кустарника, от наполняющих лес цветов; порхают по веткам птицы, и тысячи голосов несутся от ветвей вместе с ароматом; и за нивою, за лугам, за кустарником, лесом опять виднеются такие же сияющие золотом нивы, покрытые цветами луга, покрытые цветами кустарники до дальних гор, покрытых лесом, озаренным солнцем, и над их вершинами там и здесь, там и здесь, светлые, серебристые, золотистые, пурпуровые, прозрачные облака своими переливами слегка оттеняют по горизонту яркую лазурь.

XVI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вӑл пӑшӑлтатать: «Ман патӑрах пӗшкӗн».

Он шепчет: «Нагнись ко мне ниже».

V сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ирхине анне ӗне сума тухрӗ, эпӗ сӗтел хушшинче ларатӑп, шкула каяс умӗн урок хатӗрлесе ҫитерме васкатӑп, илтетӗп — атте пӑшӑлтатать: «Ваняткӑ, кил-ха ман пата».

Утром мать пошла корову доить, я сидел за столом, перед школой уроки доучивал, слышу — отец шепчет: «Ванятка, подойди ко мне».

V сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Анчах Лятьевский сивӗ аллипе Яков Лукича алӑран ярса тытать те, ун ҫумне тайӑлса, вӑрттӑн ҫапла пӑшӑлтатать:

Но Лятьевский берет холодной рукою руку Якова Лукича, наклоняясь к нему, доверительно шепчет:

II сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

«Икӗ сменӑпах юрӑ шӑрантараҫҫӗ, мур илесшӗсем!..» — пӑшӑлтатать шуҫӑм килнӗ вӑхӑтра Давыдов.

«В две смены дуют, подлецы!» — шептал на заре Давыдов, обуреваемый нудным томлением, мужественно боровшийся с бессонницей.

39-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Аким арӑмӗ саппун аркипе сӑмсине тытса нӑш-нӑш нӑшлаттарать, ӗсӗкле-ӗсӗкле йӗрсе пӑшӑлтатать: «Епле йывӑр пулӗ ӑна… амӑшне ӗнтӗ… хӑйӗн ачи ҫине пӑхса тӑма… ту-рӑ-ҫӑ-ӑ-ӑм!..»

Акимова жена сморкалась в завеску, шепча сквозь всхлипыванья: «Каково ей… матери-то… на своего дитя… го-о-ос-поди!..»

25-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Дуняшка валли… — ҫав тери пӑлханса пӑшӑлтатать вӑл.

Дунюшке… — исступленно шептала она.

18-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӑл, юратуне чӑтаймасӑр, ҫӗр ҫине тӗшӗрӗлсе анать те ӑссӑрла сӑмахсемпе пӑшӑлтатать аран ҫеҫ илтӗнмелле:

Изнемогая от любви, она опускается на землю и едва слышно шепчет безумные слова:

VI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Кун хыҫҫӑн Суламифь тӑрать, ывҫисене кӑкӑрӗсем ҫумне хыттӑн хӗссе хурать те: — Йӑмӑкӑм ҫывӑрать манӑн, эпӗ ӑна вӑратасран хӑратӑп, — пӑшӑлтатать шиклӗн.

Тогда Суламифь встает, крепко прижимает ладони к грудям и шепчет в страхе: — Сестра моя спит, я боюсь разбудить ее.

VI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

— Эпӗ урасене ҫунӑ, — пӑшӑлтатать Суламифь, — мӗнле пусмалла-ха манӑн вӗсемпе урайне?

— Я вымыла ноги мои,— шепчет Суламифь, — как же мне ступить ими на пол?

VI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed